خالده جرار، مبارز فمینیست فلسطینی از قعر سلول انفرادی:
من هر روز دارم می‌میرم؛ در یک کوره زندانی شده‌ام!
خالده جرار، سیاستمدار، اندیشمند و مبارز فمینیست فلسطینی، از اعضای سابق مجلس قانون‌گذاری فلسطین بوده است. او همچنین یکی از رهبران جبهه‌ی مردمی برای آزادی فلسطین به‌شمار می‌رود. جرار از بیست و ششم دسامبر سال گذشته تحت بازداشت به سر برده و از دوازدهم اوت امسال، در سلول انفرادی بسیار کوچکی به‌وسعت یک‌ونیم در دو متر، با تحمل شرایط بسیار طاقت‌فرسا روزگار می‌گذراند. سلول او آن‌قدر کوچک است که تنها با یک تشک کاملا پر شده، هر روزنه‌ای در سلول کاملا مسدود شده و از تهویه‌ی هوا و حتی ورود اندکی هوای تازه در آن خبری نیست.
این مبارز فلسطینی پیش از این نیز بارها زندانی شده و تاریخ نخستین بازداشت او به سال ۱۹۸۹بازمی‌گردد که به‌خاطر شرکت در تظاهرات روز جهانی زن (هشت مارس)، به‌مدت یک ماه در زندان به سر برده بود. از سال ۲۰۱۵ که بار دیگر به زندان افتاد، تصمیم گرفت مبارزاتش را بر حق تحصیل زنان زندانی متمرکز کند.
سیر و سلوکِ سیاسی جرار، آنجایی برجسته می‌شود که با تعهدی تزلزل‌ناپذیر، به شرح تجربیات زندانیان، پرتو افکندن بر نقش حیاتی این تجربیات در مبارزات رهایی‌بخش و پشتیبانی از حق تحصیل زندانیان که خود، شیوه‌ی قدرتمندی از مقاومت محسوب می‌شود، می‌پردازد. سوابق تحصیلی جرار باعث شده که بتواند در نقش معلم زندانیان ظاهر شود. این از سخنان خود جرار است که: «امید در زندان به گُلی می‌ماند که از دل سنگ روییده است. تحصیل برای ما فلسطینی‌ها خود، بزرگ‌ترین سلاح است چرا که به‌واسطه‌ی آن همواره پیروز میدان خواهیم بود.»
او همچنین سهم برجسته‌ای در افشای جنایات اسرائیل برای نهادهای بین‌المللی، از جمله دادگاه بین‌المللی لاهه داشته است.
به‌رغم این‌که رژیم اسرائیل بارها تلاش کرده خالده جرار را ساکت و منزوی کند و مقاومت او را در هم بشکند، خالده همواره قوی و محکم ایستاده است. او چه خارج و چه داخل زندان، با بهره‌گیری از شیوه‌های مختلف اعتراض، به مقاومت در مقابل نظام استعماری خشونت‌گر ادامه داده و سرسختانه از حقوق خود به‌عنوان یک زن زندانی فلسطینی دفاع می‌کند. امروز نیز به‌مانند گذشته، مبارزات او در دفاع از حقوق زندانیان و سرسختی بی‌مانندش، الهام‌بخش جنبش‌های مقاومت زنان در سراسر جهان است.
ترجمه‌ی نامه‌ی این زن مبارز از قعر سلول انفرادی‌‌اش خطاب به جهانیان را بخوانید تا از واقعیتِ آنچه در زندان‌های استعمارگران می‌گذرد مطلع شوید:
«من هر روز دارم می‌میرم. سلول من به یک جعبه‌ی کوچکِ دربسته می‌ماند که حتی هوا نیز واردش نمی‌شود. تنها یک دستشویی و توالت در این سلول هست که پنجره‌ی کوچکی در بالایش قرار دارد؛ پنجره‌ای که درست یک روز پس از انتقال من به سلول، مسدود شد. آنها نه راه تنفسی برای من باقی گذاشتند و نه کوچک‌ترین روزنی. چرا که حتی دریچه‌ی کوچکی را که روی در سلول جاسازی شده بود نیز مسدود کردند. فقط یک شکاف کوچک در جایی که اغلب می‌نشینم وجود دارد که از خلال آن به سختی نفس می‌کشم. من دارم توی سلولم خفه می‌شوم، به این شکل دارم انتظار می‌کشم تا زمان بگذرد و تنها امیدم به دستیابی به اندکی هواست تا شاید زنده بمانم.
گرمای سلول، شرایط را تراژیک‌تر نیز کرده، به‌طوری که احساس می‌کنم در یک کوره زندانی شده‌ام. به خاطر دمای بالا، حتی نمی‌توانم بخوابم و این در حالی است که آنها آب را نیز به روی سلول من بسته‌اند. وقتی ازشان خواستم بطری آبم را پر کنند، آنها دست کم چهار ساعت دست نگه داشتند. پس از گذراندن هشت روز در سلول انفرادی، تنها یک بار به من اجازه دادند برای هواخوری به حیاط زندان بروم. در عین حال، غذایم را نیز ساعت‌ها به تعویق انداختند.»
از هفت اکتبر سال گذشته، رژیم اسرائیل بیش از ده هزار فلسطینی را دستگیر کرده و در عین حال، سرکوب‌های خشونت‌آمیز، بد رفتاری و خشونت علیه زندانیان فلسطینی را تا به آن اندازه شدت بخشیده است که بیست و سه زندانی فلسطینی از آن تاریخ، تحت شکنجه و شرایط غیرانسانی زندان‌های اسرائیل، جان باخته‌اند.
منابع: صفحات اینستاگرام Redstreamnet و Dismantle_Damon
