گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) فرارسیدن روز جهانی کارگر را به همهٔ کارگران، زحمتکشان، محرومان و ستمدیدگان میهنمان و همهٔ مبارزانی که در راه تحقّق حقوق انسانی آنان پیکار می‌کنند، شادباش می‌گوید.
جنبش کارگری و جنبش چپ از آغاز شکل‌گیری خود، جنبشی جهانی با اهدافی جهانشمول بوده است. جنبشی که از آغاز شکل‌گیری خود، در کنار مطالبات و اهداف مبارزاتی مختصّ کارگران مانند تأمین و تثبیت روز کاری ۸ساعته، تدوین‌کنندهٔ شعارهای همه‌گیر انسانی مانند صلح و هم بستگی جهانی بوده است. این روی‌کرد جهانشمول به ویژه امروزه از برجستگی و موضوعیت تعیین‌کننده‌ای برخوردار است، در دورانی که باز با برافروخته شدن جنگ‌های نظامی و اقتصادی متعدّد و فراگیر، هستی همهٔ انسان‌ها، به ویژه محروم‌ترین و ستم‌دیده‌ترین طبقات، اقشار و گروه‌های اجتماعی در معرض تهدید و حتی نابودی قرار گرفته است.
سرمایه‌داری در روند تکوین خود در بیش از دویست سال گذشته دچار تغییرات ظاهری بسیاری شده است، اما سرشت اصلی آن تغییرناپذیر مانده و تنها جنبه‌های بروز آن تغییر یافته است. اگر در اوان شکل‌گیری جنبش کارگری و سوسیال دموکراتیک جهانی، فقر مطلق کارگران و شرایط اسف‌بار زندگی آنان از جمله در کشورهای اروپایی نیز بخشی از واقعیّت آن بود، امروزه شکاف میان فقر و ثروت نشانه‌های بارز خصلت چپاولگر نظام جهانی‌شدهٔ سرمایه‌داری‌ست. شکافی که با دارایی‌زدایی از محرومان و شهروندان معمولی و تجمیع تصاعدی آن در دست صاحبان سرمایه تجلّی می‌یابد، شکافی که هر روزه افزایش می‌یابد. این واقعیّت، ضرورت مبارزهٔ هم‌پیوند و متّحد جهانی علیه سرمایه و در راه تأمین، تثبیت و تضمین حقوق توده‌های وسیع کار را از اهمّیّتی چندان برخوردار می‌کند.
در میهن ما علاوه بر واقعیّت جهانشمول فوق، از یک سوی حکومتی بر سر کار است که از منظر سیاسی با تحمیل استبداد جامع دینی و از منظر اقتصادی و مالی با مدیریت فاسد، حامی‌پرورانه و تبعیض‌آلود، وسیع‌ترین اقشار، طبقات و گروه‌های اجتماعی را به صورتی حادّ و مستمر به سوی فقر و فاقهٔ خانمان‌برانداز می‌راند. از سوی دیگر تحریم‌های غیرقانونی و ظالمانهٔ اعمال شده توسط آمریکا که هدف آن نابودی بنیهٔ اجتماعی – اقتصادی میهن ماست، وجه دیگر تأثیرات جهانی‌ست که موجب وخامت چشم‌ناپوشاندنی وضعیّت زندگی کارگران، زحمتکشان، محرومان و ستمدیدگان میهن ماست. این چنین است که در کشورهای پیرامونی نظام جهانی سرمایه‌داری، مانند میهن ما، مبارزه در راه حقوق کارگران، امروز نیز مانند همیشه، مبارزه‌ای در دو وجه میهنی و جهانی‌ست.
سالی که گذشت، برای طبقهٔ کارگر ایران، سالی سخت و در عین حال سرشار از مقاومت و امید به تغییر بود. معلّمان و بازنشستگان با تظاهرات هفتگی و سراسری، اعتراضات خود را علیه نابرابری، بی‌عدالتی و فقر نشان دادند. پرستاران، در اعتراض به دستمزدهای ناعادلانه، فشارهای طاقت‌فرسا و نبود امنیت شغلی، به میدان آمدند. کارگران صنعتی، به‌ویژه کارگران پیمانکار در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد و راه‌آهن، بارها دست به اعتصاب زدند؛ برای دستمزدی متناسب با تورم، برای ایمنی محیط کار و برای کرامت انسانی. پاسخ حاکمیت اما، به این موج اعتراضات، چیزی جز سرکوب، بازداشت، تهدید و خشونت نبود.
امروز وضعیت کارگران غیررسمی و حاشیه‌ای، مثل کارگران مهاجر، کارگران ساختمانی، کولبران و سوخت‌بران، فاجعه‌بارتر از همیشه است. این زحمتکشان در شرایطی بسیار غیرانسانی و ناایمن، بدون بیمه، قرارداد یا هرگونه حمایت قانونی، همواره با سایهٔ مرگ و آسیب روبرو هستند. شمار جانباختگان حوادث کاری هرروزه در حال افزایش است، و نظام قضایی و اداری از پذیرفتن مسئولیت اینگونه حوادث شانه خالی می‌کند. مبارز کارگران برای افزایش مزد متناسب با نرخ واقعی تورم، و تأمین معیشت، با بی‌‌اعتناییِ نهادهای حاکم مواجه می‌شود
جنبش چپ ایران از بدو شکل‌گیری خود سازمان‌دهندهٔ مبارزه در راه حقوق کارگران و تشکل‌یابی و تعّییّن مبارزهٔ متّحد در این راه بوده است. در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی مانع از فعّالیت تشکل‌های مستقلّ کارگری و پیگرد تشکّل‌های پیشینه‌دار چپ از هر طیف و باوری‌ست، ضرورت یافتن راه‌هایی نو برای تأمین ضرورت تاریخی وحدت کارگران و زحمتکشان موضوعیت هر چه بیش‌تری می‌یابد. ایجاد همبستگی و اتحاد و تشکل‌های مستقل کارگری، در صدر خواسته‌های جنبش کارگری ایران قرار دارند . بدون تشکل‌یابی مستقل، هیچ‌یک از خواسته‌ها و مطالبات به حق و حیاتی کارگران، از دستمزد و امنیت شغلی گرفته تا رفاه، آموزش، درمان و کرامت انسانی، تحقق پیدا نخواهدکرد.
روز جهانی کارگر فرصتی است تا ما یک بار دیگر همبستگی خود را با همهٔ کارگران جهان، به‌ویژه کارگران و زحمت کشان فلسطین اعلام می‌داریم؛ کارگرانی که جنگ و اِشغال سرزمینشان، عرصهٔ زندگی را بر آنان تنگ و غیر قابل تحمل ساخته و نظام نژادپرست سرمایه‌داری، خانه‌ها و سرپناهشان را ویران کرده، هزاران تن از ایشان و خانواده‌هایشان را به کام مرگ کشانده و آنان را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم ساخته است.
مبارزه در راه تحقّق حقوق حقّهٔ کارگران و زحمتکشان همواره به بهای جان‌های بی‌شمار متحقّق شده است. بر همهٔ مبارزان راه آزادی، برابری و عدالت اجتماعی‌ست که نگذارند یاد و نام این مبارزان به باد فراموشی سپرده شود.
قدرت ما در وحدت و تشکیلات است!
چهارشنبه، ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ (۳۰ آوریل ۲۰۲۵ میلادی)
گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
