دیروز ، واقعه تکان دهنده ای ، افکار عمومی جهانیان و به خصوص فعالین اپوزیسیون جمهوری اسلامی را متوجه خود ساخت.
اگر تا دیروز بحث و گفتگو برای پیدا کردن راه حلی برای انتقال ساکنین اشرف، بعد سیاسی به خود گرفته بودو تمامی دست اندکاران سعی داشتند با توجه به منافع خود ، در این مورد فعالانه و یا با کناره جویی، عکس العمل نشان دهند؛ امروز مسئله ساکنین اشرف، از بعد سیاسی پا را فراتر نهاده است، و به یک فاجعه انسانی تبدیل شده است که هیچ کس را یارای چشم پوشی بر آن نیست!
جمهوری اسلامی ایران، در حین غوطه ور شدن در منجلاب بحران خود، عاجزانه به هر جلبکی چنگ می زند تا یا راه نجاتی یابد ویا همه را قبل از محو ابدی خود به کام مرگ کشد. آوای پیروزی رژیم از این ضرب و شتم وحشیانه رژیم عراق چنگیست بر جلبک احتضار خود. رژیم جمهوری اسلامی ، آنقدر بحران زده است که نیم نگاهی نیز به فردا ندارد. اتفاقا برای جمهوری اسلامی بهتر بود که مسئله ساکنین اشرف حل نشود، زیرا نیروهای مجاهدین با وجود نیروهایشان در گروگان دولت عراق، نمی توانند هر تاکتیکی را به پیش برند و اتفاقا حل مسئله اشرفیان ،حتا با کشتار تمامی آنان و یا انتقالشان به کشورهای امن، سرآغاز فصل دیگری از مبارزات برای سازمان مجاهدین خواهد بود. جمهوری حقیر اسلامی در وانفسای حیات خود، هر سرکوبی را راه حلی برای برون رفت از بحران می بیند، خیل عظیم دستگیرشدگان، کشته شدگان و اعدامیان را به حساب از بین رفتن دشمن می گذارد و از سر زبونی خود، نمی تواند خیل عظیم انسانهایی را که در هر کوچه و خیابان در ایران و در خارج از کشور ، مبارزه سیاسی را به هر شکلی ادامه می دهند راهضم کند.
اگر چه بسیاری این احتمال را می دادند و انتظار داشتند که چنین سرنوشتی شامل حال ساکنین اشرف بشود ، ولی وقوع فاجعه انسانی دیروز و این احتمال ، نه خونهای به زمین ریخته شده را کم رنگ تر میکند، نه درد مجروحین را التیام می بخشد و نه داغ خانواده های آنان راکمتر. یک فاجعه انسانی ، همیشه یک فاجعه باقی می ماند و هربار که اتفاق افتد، زخمی است بر پیکر وجدان جامعه جهانی.
امروز دفاع از ساکنین اشرف، نه یک بعد سیاسی، که یک بعد حقانیت طلبی انسانی به خود گرفته است. هیچ فردی به دلیل عقیده و آرمانش نمی تواند و نمی باید مورد ضرب و شتم و کشتار واقع شود. زندگی بهتر، احترام انسانی و دوری از به گیر و به بند و حق زیبای زیستن، محق هر انسان است . ساکنین اشرف نه فقط به عنوان بخشی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی ، که به عنوان شهروندان جامعه انسانی حق زیستن دارند، هیچ کس با هیچ توجیهی نمی تواند این حق پاییه ای انسانی را از آنان بگیرد.
از اینرو از همگی شما تقاضا داریم که با محکوم کردن کشتار و ضرب و شتم ساکنین اشرف، یک بار دیگر دست در دست هم نشان دهیم ، که همگی ما برای زیستن انسانی، همه گام مبارزه می کنیم و هیچ اما و اگری را هم برای حق حیات آزاد قائل نیستیم. حمایت ما می تواند تضمین کننده جان باقی ماندگان ساکنین اشرف و آزادی دستگیر شدگان باشد. نشان دهیم که دفاع ما از حقوق انسانی، موکول به فردایمان نیست ، که همین امروز ، چه در ایران، چه در عراق و چه در هر نقطه جهان که باشد، ما از آن حمایت می کنیم.
با احترام
مهناز تمیزی ، علی فرمانده
هفتم مرداد هزارو سیصد هشتاد و هشت معادل بیست و نهم ژوییه دو هزار و نه
رونوشت: رسانه های گروهی، جمعی از فعالین سیاسی در ایران، ریاست سازمان ملل متحد (به انگلیسی)، کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان (به انگلیسی) ، عفو بین الملل
