فروم شکل مناسب سازمانیابی جنبش اعتراضی
جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات ٢٢ خرداد نزدیک به دو ماه است که دولت کودتا را به چالش کشیده است. کودتاگران با سرکوب و کشتار نتوانستهاند اعتراضات را خاموش سازند. جنبش اعتراضی با به کارگیری ابتکارات مختلف در مقابل سرکوب ایستاده است. شکل جنبشی حرکت اعتراضی مردم بر پویائی و پایائی آن افزوده است. ولی پایائی این جنبش مستلزم سازمانیابی آن است. ضرورتی که توسط میرحسین موسوی و بخشی از نیروهای سیاسی درک شده و الگوهائی هم در این زمینه پیشنهاد شده است. در طرح پیشنهادها ابتدا تشکیل حزب سیاسی و سپس جبهه مطرح گردید و در روزهای اخیر نهضت فراگیر “راه سبز امید” از جانب موسوی به میان کشیده شد. ولی هنوز ساختار این نهضت و برنامه آن اعلام نشده است. جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات متمایز از جنبشهای کلاسیک است. این جنبش هم دارای رهبری است و هم خودسامانیاب است. از یکسو مواضع میر حسین موسوی، محمد خاتمی و مهدی کروبی و ایستادگی آنها در مقابل بلوک قدرت، در پیشبرد و تداوم جنبش نقش موثری داشته و دارد و آن سه تن روی بخش قابل توجهی از مردم اتوریته دارند و مردم نسبت به مواضع و حرکات آنها حساس هستند. از سوی دیگر ساختار جنبش اعتراضی به صورت شبکهای است و فعالین این جنبش در ارتباط زنجیرهای و شبکهای با هم قرار دارند. این جنبش به درجاتی خوداتکا و خودفرمان است. در این مدت مکانیسم های درون جنبش نقش ویژهای در تداوم حیات آن داشته است. در موارد قابل توجهی، جنبش اعتراضی با مکانسیمهای درونی حرکت کرده و رهبری را بدنبال خود کشانده است. بهرهگیری از توانائیهای اینترنت و ترکیب بالای جوانان در جنبش، چنین امکانی را فراهم آورده است. از این رو ساختار متمرکز و هرمی، انطباق چندانی با مشخصههای این جنبش ندارد. از انتخابات به اینسو سازمانها و فعالین سیاسی، اجتماعی و حقوق بشر در خارج از کشور فعالانه در پیشبرد جنبش اعتراضی مشارکت ورزیده و به تداوم مبارزه در داخل کشور و افشای کودتاگران یاری رساندهاند. لازم است که الگوی سازمان یابی جنبش به گونهای طراحی شود که این نیرو را هم در برگیرد. جنبش اعتراضی، جنبشی است متنوع که در آن از نیروهای تحولطلب که خواستار دگرگونی پایهای در ساختار سیاسی هستند تا نیروهائی که منتقد سیاستهای بلوک حاکمند، حضور دارند. باید الگوئی از سازماندهی را انتخاب کرد که نیروهای متنوع فعال در جنبش اعتراضی را پوشش دهد. حزب سیاسی و جبهه متشکل از احزاب و سازمانهای سیاسی فاقد ظرفیت ضرور برای پوشش دادن چنین تنوعی از نیروها هستند. به نظر ما فروم با پلاتفرم سیاسی شکل مناسبی برای سازمانیابی جنبش اعتراضی است. فروم تجربه شناخته شدهای در سطح جهان و در بین نیروهای سیاسی است. فروم از انعطافپذیری بیشتری نسبت به الگوی هرمی برخوردار است، استقلال مولفههای تشکیل دهنده آن بیشتر است، ارتباطات گستردهای را میتواند تامین کند، نیازی به رهبری متمرکز ندارد و با توانائیهای جهان مجازی انطباق بیشتری دارد. فروم همانند الگوهای شبکهای از آسیبپذیری کمتری در مقابل سرکوب و از ظرفیت بالاتری برای تداوم حیات خود برخوردار است. فروم با پلاتفرم سیاسی میتواند پوشش دهنده تمام نیروها و گرایشهای تشکیل دهنده آن باشد. پلاتفرم سیاسی لازم است محورهائی را در برگیرد که مطالبه عمومی این جنبش است: ١. عدم مشروعیت دولت کودتا، منزوی کردن و طرد آن ٢. تامین آزادی بیان، مطبوعات، اطلاعرسانی، اجتماعات، تظاهرات و فعالیت احزاب و آزادیهای اجتماعی برپایه حقوق بشر ٣. برگزاری انتخابات آزاد زیر نظر سازمانهای بین المللی ۴. مجازات عاملین سرکوب و کشتار پلاتفرم اگر بخواهد مطالبات به مراتب فراتر از آنچه گفته شد را دربر گیرد و یا خیلی محدودتر از این برنامه باشد، موجب حذف این و یا آن گرایش فکری ـ سیاسی خواهد شد و به تضعیف جنبش اعتراضی خواهد انجامید. فروم میتواند احزاب، سازمانها و فعالین سیاسی، سازمانهای غیردولتی و تشکلهای دمکراتیک را شامل شود. در زیر چتر فروم میتواند جبههها و تشکلهای دیگری پدید آید و به قوام آن یاری رساند. تشکیل حزب و یا جبهه مغایرتی با فروم ندارد. جبهه و احزاب میتوانند حضور خود را در فروم اعلام کنند و در تداوم و پیشبرد جنبش اعتراضی موثر افتند. برخورد انحصارطلبانه به محدود شدن فروم منجر خواهد گردید. مسئله هماهنگی در فروم به شیوههای مختلف از جمله گفتگو، طرح پیشنهادها و جمبندی آن ها توسط عناصر موثر و یا به شیوههای ابتکاری دیگر پیشبرده میشود. امکانات موجود در اینترنت میتواند در خدمت امر هماهنگی قرار گیرد. لازم است پیشنهادهای مطرح شده مورد بحث و گفتگو قرار گیرد تا الگوی مناسبی برای سازمانیابی جنبش اعتراضی شکل گیرد. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ٢۳ مرداد ١٣٨٨ (۱۴ آوگوست ٢٠٠٩)
