برت ون دن کندلاره، نماینده اتحادیه دانشجویان اروپا، در نشست روز ۱۴ آذرماه در دانشگاه دلفت به مناسبت روز ۱۶ آذرماه سخنرانی کرد و به نمایندگی از این اتحادیه که دارای ۱۱ میلیون دانشجوی عضو در سراسر کشورهای اروپایی است، حمایت قاطع این اتحادیه را از دوستان دانشجوی ایرانی اعلام کرد. او همچنین از همه دانشجویان در اروپا، از مسئولین در یونسکو و کمیسیونهای اروپایی خواست که به پایمال شدن حق دانشجویان در ایران اعتراض کنند و در پایان اعلام کرد که این اتحادیه در حمایت از حقوق دانشجویان در ایران فریاد خواهد زد و تا پیروزی ساکت نخواهد شد.
متن سخنرانی برت ون دن کندلاره به این شرح است:
دوستان عزیز دانشجو و اعضای جنبش دانشجویی در ایران
اتحادیه دانشجویان اروپا هنوز از شنیدن خبرهایی در باره حقایق و شیوه های سرکوب جنبش دانشجویی در ایران در شوک است؛ همه دانشجویان مستقل و رهبران آنها که خواستار حق دانشجویان هستند، سرکوب می شوند.
اتحادیه دانشجویان اروپا، یک سازمان مادر است که از ۴۸ اتحادیه دانشجویی از ۳۹ کشور اروپایی و ۱۱ میلیون دانشجوی عضو تشکیل شده است. اتحادیه دانشجویان اروپا صدای ۱۱ میلیون دانشجو را در “گروه پیگیری روند بلونیا” که گروه سیاستگذاری وزرای آموزش عالی کشورهای عضو اتحادیه اروپاست، و همچنین در یونسکو و در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) نمایندگی می کند. اما اگر بخواهم که صادقانه با شما صحبت کنم، باید بگویم که یک برآورد فروتنانه به من می گوید که حتی کمتر از نیمی از دانشجویانی که این اتحادیه آن ها را نمایندگی می کند از خطرات و فشارهایی که دوستان دانشجوی آنها در ایران درجریان مبارزاتشان برای بهتر شدن وضع آموزش و یا حتی برای دسترسی به هر نوع آموزشی، روزانه باید از آنها در هراس باشند، آگاهی ندارند.از میان آنهایی که در باره وضعیت دانشجویان در ایران اطلاع دارند، فقط تعداد اندکی در باره آنچه که در تهران و سایر مناطق این کشور اتفاق می افتد، به اطلاعات دسترسی دارند و حتی از میان آنها، تعداد بسیار کمتری درک واقع بینانه ای از وضعیت دارند.
در سه هفته اخیر بیش از ۹۰ دانشجو از جمله اعضای رهبری سازمان های دانشجویی بازداشت شدند. بسیاری در وضعیت بی ارتباط با دنیای بیرون و احتمالا در سلولهای انفرادی نگه داشته می شوند و تحت شکنجه و بدرفتاری هستند و با اتهام به خطر انداختن امنیت ملی روبرو هستند. این دانشجویان خواستار برخورداری از حقوق بنیادین خود و آزادی علمی هستند. اما مهمتر از آن، دانشگاه های ایران بعنوان بازوی نیروهای امنیتی عمل می کنند و بسیاری از دانشجویان را بخاطر فعالیتهای مسالمت آمیز دانشجویی اخراج و یا از ادامه تحصیل محروم کرده اند.
من خود را بسیار خوشوقت می دانم که این افتخار را داشتم که یکی از معدود دانشجویانی در اروپا باشم که از فرصت دریافت اطلاعات مستقیم در باره وضعیت دانشجویان برخوردار بوده است. به همین دلیل من به اندازه کافی برای ایجاد جرقه کمک به مبارزات این دانشجویان در اروپا انگیزه دارم. هر چند من و اتحادیه دانشجویان اروپا ادعا نمی کنیم که خودمان نگاه روشنی در باره واقعیتها در ایران داریم. اتحادیه دانشجویان اروپا بطور منظم اطلاعات جدیدی از نمایندگان سابق دانشجویان که به اروپا آمده اند، در یافت می کرد اما ما سرانجام توانستیم با دانشجویان ایرانی در دانشگاه های ایران تماس برقرار کنیم و آنها برای نمونه، به نشست مشترک سه روزه اتحادیه دانشجویان اروپا و شورای سازماندهی اتحادیه های دانشجویان دانشگاه های اروپا (اوبسوس) به مناسبت روز جهانی دانشجو در بروکسل، پیام ویدئویی فرستادند،که ما در این نشست که کمیسیونر آموزش عالی و معاون پارلمان اروپا نیز حضور داشتند، این ویدئو را نشان دادیم. همچنین امسال در اواسط ماه اکتبر، به مناسبت هجدهمین نشست سالانه دانشجویان اروپا در استکهلم، گزارشی از وضعیت دانشجویان توسط اتحادیه سراسری دانشجویان دفتر تحکیم وحدت به دست ما رسید که در آن در باره کشتار دانشجویان پس از انتخابات خرداد ماه و بازداشت اکثر اعضای دفتر تحکیم وحدت گزارش شده بود. زبان و پیام آنها هر چند سخت و وحشتناک بود، اما هنوز امیدوار کننده بود.
دوستان گرامی
آنچه که گذشت فقط فهرستی از فجایعی است که در دانشگاه های ایران در جریان است. هنوز نمی دانیم که چند نفر از دوستان ما کشته شده اند، هنوز نمی دانیم که چند نفر در زندانهای مختلف در سراسر کشور در بازداشت هستند، وهنوز همه سرکوبها با شدت در دانشگاه ادامه دارد، اما ما دانشجویان و دانشگاهیان همانند همه مردم ایران بر احقاق حقوق خود در آزادی بیان، آزادی علمی و حق تجمع و تشکل و تحقیق خود پای می فشاریم و در این میان پشتیبانی همقطاران خود را در سطح دنیا طلب می کنیم. حمایت شما ما را در تحقق اهدافمان استوارتر می سازد.”
اتحادیه دانشجویان اروپا فقط می تواند چگونگی چنین فغانی را که این دانشجویان آن را واقعیت می نامند، حدس بزند، می تواند احساس کند که این واقعیت چه می تواند باشد و فقط می تواند عمیقترین همدردی را با آن چه که این دانشجویان باید با آن مواجه بشوند، ابراز کند. نمایندگان دانشجویان در اروپا با همه آن چه را که در توان دارند، تلاش خواهند کرد تا به دوستان خود در ایران کمک کنند، اما مسئله این است که همه آن چه که ما در توان و قدرت داریم، کافی نیست.
هنوز اطلاعاتی که به ما می رسد خیلی کم است و چالش بزرگتری که سرکوب دانشجویان ایران و این جنبش که ما هم امروز بخشی از آن هستیم، با آن روبروست، حرکت دادن دانشجویان اروپایی است که دلیلش کم علاقگی این دانشجویان است که شاید علت آن هم این است که تعداد کسانی از ایران که بتوانند چشمهای این دانشجویان اروپایی را باز کنند، کم هستند. بیعلاقگی از جانب دانشجویان در سطح بدنه جنبش دانشجویی، فقدان اطلاعات و بنابراین فقدان احساس تعلق از جانب نمایندگان دانشجویان در سطح محلی و حتی در سطح ملی یک واقعیت است.
آرزوی ما این است که این دلسردی و بیعلاقگی را به دست باد بسپریم و من از شما می خواهم که امروز در این امید و آرزوی ما شریک بشوید و شروع کنید به انتشار اطلاعات در باره نقض حقوق بشر در ایران، حقوقی که اتحادیه دانشجویان اروپا با تصویب منشور حقوق دانشجویان، به این حقوق دانشجویان بعنوان یک جنبه اساسی از حقوق بشر ارزش می گذارد. حق تحصیل دانشجویان در ایران نقض می شود بخاطر این که دانشجویان در فعالیتهای دانشجویی حضور دارند. دانشجویان از دسترسی به آموزش محروم می شوند برای این که آنها خواستار آزادی بیان و آزادی تجمع خود هستند. دانشجویان چون در باره حقوق خود حرف می زنند دیگر نمی توانند دانشجو باشند.
روز ۱۶ اذر ماه روز دانشجو در ایران است؛ روزی که دانشجویان ایرانی برای حقوق بنیادین خود تظاهرات خواهند کرد و متاسفانه روزی است که آنها احتمالا با سرکوب شدید مواجه خواهند شد.
اتحادیه دانشجویان اروپا به همراه ۱۱ میلیون دانشجو از مقامات مسئول و همچنین از یونسکو، سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه، و کمیسیون اروپا می خواهد که به این نقض ادامه دار حقوق دانشجویان و جنبش دموکراسی خواه جوانان در ایران واکنش نشان بدهند. ساکت ماندن راحت است، اما این دفعه لازم است که با صدای بلند فریاد زده شود.
آن دانشجویان در ایران هنوز امیدوارند و به راهشان ادامه می دهند؛ چه با حمایت ما و چه بدون حمایت ما. اما بیایید نگذاریم که ما مسئول طولانی شدن مبارزه آنها بشویم. پیش خودتان فکر کنید که اگر شما به اندازه کافی حمایت کرده بودید، اگر شما آنچه که قادر بودید انجام بدهید، انجام داده بودید… ما در اتحادیه دانشجویان اروپا همین کار را کردیم و پیش خودمان فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم که ما می توانستیم کارهای بیشتری بکنیم. حضور در نشست امروز شما و ارائه این پیام، نشانه توجه ما به این مسئله است و دلیلی است بر تعهد ما به دانشجویان ایرانی. فقط این نیست که اینجا آمده باشیم و یک پیام داده باشیم، بلکه این شروع کار بیشتری است که از طرف اتحادیه دانشجویان اروپا باید انجام بشود، نامه های بیشتری از طرف این اتحادیه ارسال خواهد شد و توجه بیشتری در حوزه رسانه ها صورت خواهد گرفت. هر چند ما نمی توانیم هیچ منبع مالی را به این کار اختصاص بدهیم، اما ما منابع انسانی، وقت و زمان نمایندگان دانشجویان را به مطالعه در باره وضعیت ایران و مطلع کردن اعضای این اتحادیه در ۳۹ کشور، و متقاعد کردن آنها به این که کاری کنند و با دانشجویان ایرانی همراه شوند، می توانیم اختصاص بدهیم. وقتی که دموکراسی، حقوق بنیادین آزادی بیان و آزادی تجمع یا حق دانشجویان برای ادامه تحصیل سرکوب می شود، ما نمی توانیم ساکت باشیم.
دوستان عزیز دانشجو، ما فریاد خواهیم زد و تا پیروز نشویم ساکت نخواهیم شد.
