مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارش جدیدی تحت عنوان “به یاد جانباختگان: خاطرات بازماندگان قتل عام سال ۱۳۶۷” را امروز منتشر کرد. این گزارش شامل شهادتنامه پنج زندانی زن می باشد که تجربیات خود را از دوران قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ بازگو میکنند. شهادتنامه ها بر اساس گفتگوهای مستقیم و تلفنی کارمندان مرکز اسناد حقوق بشر با این شاهدان که یا بازمانده و یا عضوی از خانواده قربانیان آن فاجعه می باشند تهیه شده است.
این گزارش توام با گزارش قبلی مرکز اسناد حقوق بشر ایران تحت عنوان ” فتوای مرگبار: قتل عام زندانیان ۱۳۶۷ ایران” به مستند سازی یک تراژدی ملی در ایران می پردازد که کمتر مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته است. فرهنگ معافیت از جزا که در بستر سیاسی حکومت ایران جا افتاده است، بیشتر از همه در میان سردمداران آن حکومت که در برنامه ریزی و اجرای این جنایت دست داشتند مرسوم می باشد. در بیست سال گذشته، بسیاری از این جانیان به مقام های بلندی در ساختار سیاسی و قضایی ایران دست یافته اند و در حال حاضر، شماری از آنان کرسیهای مهمی را در حکومت احمدی نژاد دارند.
ابراهیم رئیسی … یکی از اعضای کمیسیون مرگ بود که هزاران زندانی سیاسی را در سال ۱۳۶۷ بدون محاکمه اعدام نمود. وی در رابطه به انتخابات اخیر ایران گفت: “با افرادی که در رابطه به وقایع اخیر دستگیر شده اند، طوری باید رفتار شود که درس عبرتی برای آنان باشد… با آشوب طلبان طوری برخورد شود که سرمشقی برای دیگران باشد و قوه قضاییه این کار را خواهد کرد”. رئیسی این نظر را از مقام رسمی خود به عنوان معاون اول، آیت الله صادق لاریجانی، رئیس قوه قضائیه ابراز داشت.
شاهدان این مجموعه از ایجاد یک فضای ترس، ابهام و سردرگمی در دوران اعدام ها در تابستان ۱۳۶۷ یاد می کنند که بعد از حاکم شدن شرایط اضطراری در زندانها بوجود آمده بود. یکی از این خانمها از تلاشهای خود برای ردیابی شوهر اعدام شده اش یاد می کند و دیگران از فجایع داخل زندان پرده بر می دارند و فضای وحشتناک داخل زندان را ترسیم می کنند. عده ای از آنان از حبسهای طولانی مدت انفرادی، بازجوییهای مکرر و شکنجه های مداوم جسمی و روحی یاد می کنند و عده ای دیگر به بازگویی جزئیات محاکمه مجدد خود در کمیسیون مرگ می پردازند که وظیفه داشت در باره عقاید سیاسی و مذهبی زندانیان سوال نموده و حکم تکفیر و ارتداد درباره آنان صادر نماید. کمیسیون زندانیانی را که جبراً وادار به توبه می شدند، قابل عفو می دانست. اما زندانیان باید هزینه گزافی را برای آن می پرداختند که عبارت بود از چندین ضربه شلاق متواتر در مواقع پنجگانه نماز، تا زمانی که زندانی یا اسلام بیاورد و یا تحت شکنجه جان بدهد.
به یاد جانباختگان: خاطرات بازماندگان قتل عام سال ۱۳۶۷، در وبسایت فارسی مرکز اسناد حقوق بشر ایران در آدرس ذیلhttp://www.iranhrdc.org/httpdocs/Persian/Reports.htm موجود است.
مرکز اسناد حقوق بشر ایران مؤسسه ای غیرانتفاعی می باشد که در سال ۱۳۸۳ توسط گروهی از پژوهشگران، فعالان حقوق بشر و تاریخدانان تأسیس شد. کارمندان این مرکز، وکلا و پژوهشگران حقوق بشر میباشند که مسئول تهیه گزارشهای جامع و کامل از وضعیت حقوق بشر در ایران از زمان انقلاب تاکنون میباشند. هدف این مرکز تشویق گفتگوی آگاهانه بین محققین و عموم مردم در داخل و خارج از ایران میباشد. گزارشهای حقوق بشری و آرشیوی اسناد حقوق بشر این مرکز در پایگاه اطلاعاتی آن، برای دسترسی و آموزش عموم موجود میباشد.
برای اطلاعات بیشتر در باره این گزارش با خانم رنه ردمن، مدیرمرکزاسناد حقوق بشر ایران، با شماره تلفن ۲۲۱۸-۷۷۲-۲۰۳ و یا آدرس ایمیلrredman@iranhrdc.org تماس بگیرید.
