هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به شما کارگران و مزدبگیران و به همه مدافعان راه صلح، آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم تبریک میگوید و برای شما در سال پیش رو آرزوی موفقیت و پیروزی میکند. همرزمان! اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز همبستگی طبقاتی و مبارزاتی کارگران و مزدبگیران جهان علیه استثمار و ستم طبقاتی، تبعیض و نابرابری، فقر و گرسنگی است. درفش اول ماه مه را به عنوان سنت دیرینه و گرانقدر همبستگی جهانی کارگران و زحمتکشان پاس داریم، در همایشها و تظاهرات روز اول ماه مه شرکت کنیم، اقدامات و سیاستهای ضدکارگری و ضددمکراتیک کودتاگران را برملا و علیه این سیاستها مبارزه کنیم، آزادی کارگران زندانی را خواستار شویم، مطالبات کارگران و مزدبگیران کشور را بازگو و برای تامین آزادی و عدالت اجتماعی و پیوند بین جنبش کارگری و جنبش سبز بکوشیم. کارگران و مزدبگیران! اقتصاد کشور با رکود، تورم و بیکاری فزاینده روبرو است. واحدهای تولیدی با مشکلات فراوانی مواجهند. تعداد زیادی از آنها ورشکست شده و یا در معرض ورشکستی قرار دارند. باندهای ثروت ـ قدرت به واردات بیرویه روی آورده و بازار ایران را از کالاهای ارزان و بنجل پرکردهاند. بخش ساختمان در وضعیت رکود به سر میبرد. با رکود بخش ساحتمانی بسیاری از واحدهای تولیدی وابسته به صنعت ساختمان تعطیل شده و یا ظرفیت تولید خود را کاهش دادهاند. صنعت نفت و گاز هم با رکود مواجه است. صنایع نساجی و صنایع خودرو سازی که بیشترین نیروی کار را جذب کردهاند، با بحران جدی روبروند. ظرفیت تولید لوازم خانگی کاهش قابل توجهی را نشان میدهد. بحران واحدهای تولیدی، کاهش سرمایه گذاری داخلی و خارجی، فضای نامناسب و پرخطر کسب و کار، افت بودجه عمرانی کشور، حجیمتر شدن هزینههای دولت و واردات قاچاق، به افزایش رقم بیکاری در کشور منجر گشته است. با تعطیلی واحد تولیدی صدها هزار کارگر بیکار شدهاند. بنابر گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، ایران از لحاظ نرخ بیکاری رتبه اول را در منطقه و رتبه هفدهم را در جهان داراست. در کنار تشکیل لشکر بیکاری، کارگران با مشکل عدم پرداخت حقوق از جانب کارفرماها روبرو هستند. واحدهای تولیدی بحران زده قادر نیستند که دستمزد کارگران را بپردازند. امسال طرح هدفمند کردن یارانهها به اجرا در خواهد آمد. اجرای این طرح دشواریهای باز هم بیشتری را بر زندگی کارگران و تهیدستان جامعه تحمیل خواهد کرد. کارگران و مزدبگیران! بحران اقتصادی روزبروز تعمیق مییابد و تاثیرات مخرب خود را بر زندگی اکثریت مردم و به ویژه کارگران و زحمتکشان کشور میگذارد. سرمایهداران و مدیران دولتی کارگران را دسته دسته از واحدهای تولیدی و خدماتی بیرون میریزند، کارگران و خانوادههایتان را بدون هر گونه پشتوانه اقتصادی و اجتماعی در جامعه رها میسازند. کارگران و مزدبگیران کشور فاقد سندیکاهای مستقل هستند تا به طور سازمانیافته به مقابله با عواقب بحران برخیزند، از مطالبات و خواستههای خود دفاع کنند و اجازه ندهند که رژیم استبدادی و سرمایهداران بار اصلی بحران اقتصادی را بر روی دوش کارگران و مزدبگیران منتقل سازند. کارگران نه دارای تریبون هستند، نه از تشکل صنفی برخوردارند که مطالباتشان را مطرح کند و نه از حقوق دوران بیکاری و تأمین اجتماعی مناسب بهره مندند تا در مقابل پیامدهای مخرب بحران اقتصادی متحمل آسیبهای کمتری شوند. رژیم حاکم بر کشور احزاب چپ را که مدافع منافع کارگران و مزدبگیران هستند سرکوب کرده و امکان سازمانیابی را از کارگران سلب نموده است. هر اقدام فعالین کارگری برای تشکیل سندیکاهای مستقل با سرکوب نهادهای امنیتی روبرو میشود. هم اکنون تعداد زیادی از فعالین کارگری به جرم دفاع از حقوق کارگران و تلاش برای تشکیل سندیکای مستقل کارگری در شکنجهگاهها و زندانهای رژیم به سر میبرند. در حالیکه در کشور ما کارفرمایان، تجار و صنوف از تشکل صنفی برخوردار بوده و پیگیرانه از منافع خود دفاع میکنند. از نظر حاکمیت تشکلهای کارفرمایان و تجار تهدیدی برای امنیت کشور به حساب نمیآیند، اما تشکیل سندیکاهای کارگری برای طرح مطالبات کارگران و تلاش برای تحقق آنها، اقدامی ضدامنیتی شمرده میشود. کارگران و مزد بگیران! برابری طلبی و مخالفت با هرنوع تبعیض جنسیتی، نژادی، ملی و مذهبی، خصیصه جنبش کارگری و تشکلهای کارگری است. فعالیت تشکلهای کارگری در سالهای اول انقلاب موجب شد که این امر در قانون کار بازتاب پیدا کند. اما در عمل تبعیض جنسیتی در رابطه با اشتغال و شرایط کاری زنان جریان دارد و حقوقی که در قانون کار برای زنان در نظر گرفته شده، رعایت نمیشود. رژیم اسلامی بخش قابل توجهی از زنان را از بازار کار بیرون رانده، آنها را خانهنشین نموده و موانع زیادی برای ورودشان به بازار کار ایجاد کرده است. این امر همراه با عوامل دیگر موجب شده است که سهم زنان از بازار کار همچنان اندک باشد. زنان کارگری که در کارگاههای کوچک و یا در خانههای خود بصورت کارمزدی کار میکنند، از حقوق کار محروم میباشند و امکان اعتراض جمعی و توسل به حربه اعتصاب برای آنها وجود ندارد. تبعیض در مورد کارگران مهاجر هم اعمال میشود. آنها در کارهای سخت با دستمزد اندک به کار گرفته میشوند و از حقوق کار به کلی محرومند و در شرایط به مراتب بدتر از سایر کارگران کار میکنند. کارگران و مزدبگیران! طبقه کارگر ایران برای بر هم زدن این نظم ظالمانه و غیر انسانی و جایگزینی یک نظم دمکراتیک و انسانی، راهی به غیر از سازمانیابی حزبی و سندیکائی و متحد شدن در اتحادیه ها و احزاب کارگری ندارد. از این رو مبارزه برای آزادیهای سیاسی برای کارگران و مزدبگیران از اهمیت اساسی برخوردار است. امروز آزادی با عدالت اجتماعی عمیقا پیوند خورده است. اگر فعالیت احزاب و اتحادیههای کارگری آزاد باشد، کارگران و مزدبگیران که اکثریت جمعیت کشور را تشکیل میدهند، میتوانند از حقوق و منافع خود دفاع و از زندگی و منزلت اجتماعی و انسانی شایستهای که امروز از آن محرومید، برخوردار گردند. مبارزه امروز شما در اساس دو وجه پیدا کرده است: مبارزه برای آزادی و مبارزه برای عدالت اجتماعی. امروز تامین مطالبات کارگران و مزدبگیران با امر آزادی گره خورده است. هر اقدام کارگران به سد استبداد حاکم بر کشور بر میخورد. بدون مبارزه علیه استبداد و طرد آن و استقرار آزادهای سیاسی، کارگران از حقوق مدنی و صنفی برخوردار نخواهند شد و زندگی آنان به فلاکت بیشتری سوق پیدا خواهد کرد. کارگران و مزدبگیران! در سال گذشته جنبشی در کشور ما پا به حیات گذاشت که وجه مشخصه آن مبارزه برای تامین آزادی و دمکراسی در کشور است. این جنبش ارکان استبداد حاکم بر کشور را به لرزه در آورده، چهره کریه ان را در بین مردم کشور ما و در نزد جهان برملا کرده و علیرغم سرکوب و پرداخت هزینه سنگین به حیات خود ادامه داده است. جنبش سبز همچنان سرزنده و پویا است و از هر فرصتی برای یورش به صفوف کودتاگران بهره میگیرد. جنبش سبز بازتاب دهنده مطالباب عمومی مردم کشور ما است. این جنبش بر تامین حقوق مدنی شهروندان و تامین آزادیهای سیاسی پای میفشارد. بین مطالبات کارگران و مزدبگیران با مطالبات جنبش اعتراضی وجوه مشترک قابل توجهی وجود دارد. از جمله این اشتراکات و در راس آنها، طرد استبداد از کشور، آزادی فعالیت احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی، آزادی اطلاعرسانی و برگزاری تجمعات و تظاهرات است. این اشتراکات زمینهساز پیوند بین دو جنبش است. کارگران و مزدبگیران! مطالبات اصلی کارگران و مزدبگیران: به رسمیت شناخته شدن حق فعالیت تشکلهای مستقل کارگری، حق اعتصاب و تجمع کارگران، پرداخت به موقع دستمزدهای، افزایش دستمزدها، تامین امنیت شغلی، رفع هر نوع تبعیض جنسیتی بین کارگران زن و مرد، لغو کار کودکان، تأمین امنیت شغلی کارگران و مزد بگیران، لغو قراردادهای موقت و سفید امضا، متوقف شدن اخراج و بیکار سازی کارگران و برخورداری بیکاران از بیمه بیکاری است. کارگران و مزدبگیران سندیکای مستقل خود را تشکیل دهید، مطالبات خود را به گوش مردم ایران و جهان برسانید، بر همبستگی بینالمللی کارگران پای بفشارید، برای تامین آزادیهای سیاسی در کشور مبارزه کنید، در اعلامیهها و شعارها، در تظاهرات و گردهمائیها، همبستگی خودتان را با جنبش اعتراضی اعلام کنید و روز اول ماه را به روز برآمد جنبش کارگری و همبستگی با جنبش سبز تبدیل کنید. فرهنگیان کشور در شرایط سختی به سر میبرند. معلمان کشور چندین سال است که برای تامین خواستههایشان، به اعتراض برخاستهاند. عدهای از معلمان در گوشههای زندان به سر میبرند و به حبسهای سنگین محکوم شدهاند. امسال شوراى هماهنگى تشکلهاى صنفى معلمان اعلام کرده است که در اعتراض به صدور احکام سنگین حبس و اعدام براى معلمان زندانى از ۱۲ تا ۱۸ اردیبهشت به اعتصاب غذا دست مىزند. از مطالبات معلمان حمایت کنید و در اعتراضات آنها مشارکت ورزید. کارگران و مزدبگیران! هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) بار دیگر اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به شما تبریک میگوید و چون گذشته از مبارزات شما برای دستیابی به حقوق اجتماعی و سندیکائی و برخورداری از یک زندگی انسانی حمایت کرده و خود را در این مبارزه همراه و همرزم شما می داند. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲ اردیبهشت ۱۳۸۹ (۲۲ آوریل ۲۰۱۰)
