موج جدیدی از مهاجرت از کشور با شکلگیری جنبش اعتراضی راه افتاده است. بخشی از فعالین جنبش برای حفظ جان خود، اجبارا راه مهاجرت را برگزیدهاند. گفته میشود که بعد از انتخابات ۲۲ خرداد چند هزار نفر از کشور گریختهاند. این پناهجویان در کشور ترکیه، کشورهای حوزه خلیج فارس، آمریکا و اروپا پراکندهاند. بیشترین پناهجویان برای گریز از کشور و حفظ جان خود، کشور ترکیه را انتخاب میکنند. ورود به ترکیه نیازمند ویزا نیست و کسانی که پاسپورت دارند، میتوانند وارد ترکیه شوند. کسانی که پاسپورت ندارند، راههای صعبالعبور کوههای ترکیه را بر میگزینند و به آزمون مرگ و زندگی دست مییازند. ترکیه در سه دهه گذشته عبورگاه پناهجویان ایرانی بوده است. وجود دفتر کمیساریای عالی سازمان پناهندگان در ترکیه، موجب شده است که اغلب پناهجویان از بین کشورهای همجوار ایران ـ افغانستان، پاکستان و عراق ـ ترکیه را برگزینند. پناهجویان گرچه با گریز از ایران جان خود را نجات میدهند، اما در ترکیه با شرایط دشواری روبرو میگردند. زندگی پناهجویان در ترکیه برزخی است. آنها اغلب پسانداز خود را به قاچاقچیها میپردازند و در ترکیه هم اجازه کار به آنها داده نمیشود. آنها به دلیل آنکه شهروند ترکیه نیستد، نمی توانند حساب بانکی باز کرده و از طریق دریافت کمک از خانواده، احتیاجات روزمره خود را رفع کنند. رفتار دولت ترکیه با پناهجویان به شدت غیرانسانی است. دولت ترکیه پناهجویان را به شهرهائی میفرستد که اغلب دور افتاده و عقب ماندهترین شهرهای ترکیه هستند. این گروه برای دسترسی به پرونده خود در دفاتر سازمان ملل در آنکارا و وان دچار مشکل میشوند. پناهجویان باید به طور مداوم خود را به پلیس معرفی کنند و بدون اجازه، حق حرکت از شهری به شهری دیگر را ندارند. دولت ترکیه از آنها “حق خاک” میخواهد. پناهجویان علاوه بر پرداخت اجاره خانه و دیگر مخارج، باید هر شش ماه حدود ۲۰۰ دلار به دولت ترکیه “حق خاک” برای اجازه اقامت بپردازند. در ماههای گذشته، دولت ترکیه سرانجام بعد از مذاکرات طولانی با کمیساریای عالی سازمان ملل متحد، پناهجویان را از پرداخت پول خاک معاف کرد. بدرفتاری دولت ترکیه موجب شد که تعدادی از پناهجویان به دادگاه حقوق بشر اروپا در استراسبورگ شکایت کنند. دادگاه حقوق بشر اروپا به شکایت پناهجویان رسیدگی و دولت ترکیه را به خاطر بدرفتاری با پناهجویان به پرداخت خسارت به ۱۱ پناهجوی ایرانی محکوم کرد. دولت ترکیه با جمهوری اسلامی روابط نزدیک دارد و ایران مهمترین تامینکننده گاز طبیعی ترکیه است. دو کشور در حال گسترش روابط تجاری خود تا حد ۱۰ میلیارد دلار در سال هستند. دولت ترکیه به خواست حکومتگران ایران تن میدهد و محدودیت های زیادی برای پناهجویان ایرانی تحمیل میکند. ارگانهای امنیتی رژیم ایران در ترکیه هم از آزار و اذیت پناهجویان دست برنمی دارند. آنها جاسوسان خود را بین پناهجویان میفرستند، تلفنی و حتی فیزیکی پناهجویان را مورد حمله و تهدید قرار میدهند و آرامش را از پناهجویان در خاک ترکیه سلب میکنند. ما به عنوان سازمان سیاسی اپوزیسیون اعتراض خود را نسبت به بدرفتاری دولت ترکیه با پناهجویان ایرانی که برای حفظ جان خود مجبور شدهاند از دست رژیم استبدادی بگریزند، اعلام میکنیم و از سازمانها و فعالین سیاسی و سازمانهای حقوق بشر میخواهیم که در حمایت از حقوق انسانی پناهجویان ایرانی، علیه بدرفتاری دولت ترکیه و زدوبندهای آن با رژیم اسلامی به اعتراض برخیزید. ترکیه کشور همسایه ما است و دولت ترکیه نباید آینده مناسبات دو کشور را قربانی منافع محدود امروز کند. دولت ترکیه باید بداند که حیات رژیم استبدادی در ایران ابدی نیست و روزی در ایران بساط استبداد برچیده خواهد شد و حکومت به دست مردم که امروز گروهی از آن ها برای حفظ جان خود به ترکیه پناهنده شدهاند، خواهد افتاد. اعلامیه هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ (۷ مه ۲۰۱۰)
