روشهای جدید سرکوب کارگران کارخانه ساسان
کارگران کارخانه ساسان میگویند : در قراردادهایی که امضا کرده ایم دریک بند آن آورده شده که هرزمان هرگونه اعتراضی بکنیم اخراج خواهیم شد و از طرفی ازهر یک از ما یک سفته ۲۰ تا ۵۰ میلیونی خواسته اند که دهانمان بسته باشد . آنها میگویند اخیرا هم برای اینکه صاحب کارخانه تمامی سهام کارخانه را در اختیار خود داشته باشد همه سهام را به فروش گذاشت که خودش و همسرش این سهام را مجددا خریداری کردند که کس دیگری در آن دخل و تصرفی نداشته باشد
عدم پرداخت حقوق کارگران فضای سبز شهرک رجایی
ایران کارگر – پیمانکار فضای سبز شهرک رجایی در میدان نوبنیاد از ۶ ماه پیش حقوق کارگرانش را نپرداخته و این موضوع موجب مشکلات معیشتی جدی برای آن ها شده است.میزان حقوق این کارگران حدود ۳۰۰ هزار تومان با اضافه کاری در ماه بوده است که ازشش ماه گذشته تاکنون پرداخت نشده است
کارگران پرریس سنندج بیش از ۶ ماه است حقوق های خود را دریافت نکرده اند
اتحادیه آزاد کارگران ایران- کارگران کارخانه ریسندگی پرریس بیش از ۶ ماه است دستمزدی دریافت نکرده اند.
به دنبال اخراج ۳۰ نفر از کارگران این شرکت در سال گذشته، کارفرمای این واحد تولیدی فشارهای خود را بر کارگران افزایش داده است.
این کارخانه که سالهای قبل با ۷۰ نفر کارگر تولید میکرد، در حال حاضر تنها با ۳۵ نفر کارگر در حال تولید است و این مسئله باعث شده است از نظر شدت کار، فشار مضاعفی بر کارگران شاغل در این کارخانه وارد بشود.
بنا بر این گزارش کارفرمای شرکت پرریس در مواجهه با هر نوع اعتراضی، حتی نسبت به پرداخت دستمزدهای معوقه کارگران، با انگشت درب خروجی کارخانه را به آنان نشان می دهد.
کارگران پارسمتال از اجرای اصل ۴۴ ضرر کردهاند
ایلنا – سرنوشت کارگران پارسمتال سرنوشت مشابه همه کارگران واحدهای خصوصی سازیشده است/امروز از جمعیت ۱۲۰۰ نفری سالهای جنگ تنها ۳۸۰ نفر در کارخانه مشغول به کارهستند و تازه کارفرما قصد تسویه حساب با آنها را دارد.
یکفعال کارگری با انتقاد از نحوه اجرای سیاستهای مربوط به ابلاغیه اصل ۴۴ قانون اساسی میگوید: برخلاف الزام قوانین مبنی بر حفظ اشتغال نیروهای شاغل در واحدهای خصوصی سازی شده؛ کارگران نخستین گروهی هستند که پس از واگذاری منافعشان فدای منافع مالکان خصوصی میشود.
علی ادیم، عضو هیات مدیره نمایندگان شوراهای اسلامی کارخانههای محور جاده مخصوص کانون استان تهران در گفتگو با ایلنا، گفت: در سالهای گذشته و در راستای خصوصی سازی و کوچک شدن دولت، بیشتر واحدهای اقتصادی به گروههای شبه دولتی واگذار شدهاست.
وی بایادآوری اینکه بیشتر این مالکان به اصطلاح خصوصی پس از دردست گرفتن مدیریت کارخانهها اقدام به تعدیل کارگران و تعطیلی کارخانه کردهاند؛ گفت: این درحالی است که در زمان واگذاری به بخش خصوصی یکی از شرایط اساسی تضمین اشتغال کارگران و ادامه فعالیت کارخانه بودهاست.
نماینده کارگران تهران در هیاتهای تشخیص و حل اختلاف ادارات کار، از سرنوشت کارگران کارخانه پارسمتال به عنوان مثال یادکرد و گفت: درحالی که در سالهای جنگ، ۱۲۰۰ کارگر این کارخانه در خطوط تولید و جبهههای جنگ حضور فعال داشتند اما در سالهای اخیر تعداد کارگرا این واحد تولیدی به ۳۸۰ نفر کاهش پیدا کرده است.
وی افزود: این درحالی است که شنیده میشود خریدار خصوصی این کارخانه قصد دارد پس از تحویل گرفتن مدیریت به منظور بازسازی خطوط تولید با تمامی کارگران موجود تسویه حساب کند و بعد در صورت امکان ادامه برای فعالیت با استخدام ۱۸۰ کارگر تولید را از سربگیرد.
ادیم بابیان اینکه مدیران دولتی در مورد تامین خواستههای حداقلی کارگران بسیار ضعیف عمل کردهاند؛ گفت: این درحالی است که داشتن شغل برای هر شهروند ایرانی یک حق ابتدایی تلقی میشود.
رویارویی دولت سارکوزی با اتحادیههای کارگری ادامه مییابد
ایلنا- اتحادیههای کارگری در فرانسه اعلام کردند که نبرد خود را بار دیگر به خیابانها خواهند کشاند و از دوم تا دوازدهم اکتبر حمل و نقل، مسافرتهای هوایی و مدارس را در سراسر فرانسه مختل خواهند کرد.
دولت فرانسه به ریاستجمهوری «نیکلا سارکوزی» از مصالحه با اتحادیههای کارگری در مجادله بر سر اصلاح سیستم مستمری خودداری کرده و زمینه را برای اعتصابها و اعتراضهای گستردهتر آماده کرد.
به گزارش ایلنا به نقل از خبرگزاری رویترز، «فرانسوا فیون»، نخستوزیر فرانسه جمعه گفت که دولت در مورد برنامههای اصلاحی خود که حداقل سن بازنشستگی را از ۶۰ سال به ۶۲ سال افزایش خواهد داد، کوتاه نخواهد آمد.
این در حالی است که اتحادیههای کارگری اعلام کردند که نبرد خود را بار دیگر به خیابانها خواهند کشاند و از دوم تا دوازدهم اکتبر حمل و نقل، مسافرتهای هوایی و مدارس را در سراسر فرانسه مختل خواهند کرد.
پلیس فرانسه پنجشنبه اعلام کرد که نزدیک به یک میلیون تن در سراسر کشور تظاهرات اعتراضآمیزی برپا کردند با این حال برگزارکنندگان تظاهراتها ادعا میکنند نزدیک به سه میلیون تن به خیابانها ریختند که از تعداد شرکتکنندگان در نخستین دور اعتراضها در هفتم ماه سپتامبر بیشتر بود.
بنا بر این گزارش، اعتصابات کارگران در روز پنجشنبه موجب بستن شدن مدارس شد و سرویسهای راهآهن و حمل و نقل هوایی را به نصف کاهش داد. رسانههای خبری در پاریس گزارش دادند که درگیریهایی میان پلیس و معترضان روی داده است.
مجلس نمایندگان پارلمان فرانسه، لایحه اصلاح سیستم مستمری را پیش از این تصویب کرده و قرار است سنا در اوایل اکتبر به آن رای بدهد.
بحران کارگری در قزوین، همچنان پابرجاست
ایران کارگر – دیگر باید گله را به خدا کرد؛ چون کسی بداد شان نمی رسد. مگر جایی هم مانده که ولی نعمتان استان نرفته باشند تا حق وحقوقشان را بگیرند؟ ابتدا مقابل استانداری، دادخواه خانه آنها بود؛اما دیدند نه؛ آنجا هم برای آنها آب ونان نمی شود.جاده را بستند تا بشنوند آنان که باید بشنوند؛ولی کسی جز نیروهای امنیتی به استقبال آنها نیامد. مستاصل شده بودند.سرانجام مجلس شد مقصد بعدی. بالاخره خانه ملت؟! است ونمایندگانش، وکیل الرعایا. وکیلان، وعده هایی دادند و تذکری به دولت ؛اما چه فایده، گویا دولت خدمتگزار “ککش هم نمی گزید”. این بار، وزارت صنایع ومعادن محل تجمع می شود. دست بکار می شوند،شب را در مسجد وزارت صنایع صبح می گذرانند وفردا صبح در مقابل دفتر مرکزی تجمع می کنند تا شاید دسترنج معوقه شان را بگیرند؛اما ….
در همین رابطه یکی از کارگران به خبرنگاران می گوید: ۴ ماه است که کارخانه را تعطیل کرده اند و حقوق و عیدی ما را نداده اند. شب گذشته به وزارت صنایع رفتیم. شب که شد، بیرونمان کردند؛ ولی بعد اجازه دادند، داخل مسجد شب را صبح کنیم.
این کارگران که به گفته خود حقوق ۶ ماهه و عیدی سال ۸۹ را نگرفته اند، بعد از ناامیدی از مسئولان استانی قزوین به تهران رفته اند. آنها شب گذشته را در مسجد وزارت صنایع گذرانده اند و صبح در مقابل دفتر مرکزی کارخانه تجمع برگزار کرده اند.
یکی از تجمع کنندگان می گوید: بعد از عمری کار کردن ما را کارتن خواب کردند. بیشتر از ۳۰۰ کارگر در این کارخانه کار می کردند و حالا ۴ ماه است که بیکار شدند. هیچ کس هم جواب ما را نمی دهد.
به گفته کارگران بیکار شده مشکلات ریسندگی نازنخ و فرنخ قزوین سال هاست که ادامه دارد و حتی رسیدگی به وضعیت این کارخانه و کارگران آن جزو مصوبات دور اول سفرهای استانی دولت به قزوین بوده است. الان دور سوم سفرهای استانی شروع شده؛ ولی وضعیت کارگران بهتر که نشده هیچ، بدتر هم شده است.
یکی از معترضان تاکید می کند: از فروردین حقوق نگرفته ایم. بیمه رد نشده و دفترچه هایمان را اعتبار نمی زنند. به استانداری قزوین رفتیم؛ ولی جوابی نگرفتیم. حالا آمده ایم تهران.
اماعجم استاندار قزوین با تجمع اعتراضی کارگران نسبت به حق وحقوقشان مخالف است وآن را مطلوب نمی داند :” نحوه پیگیری مطالبات کارگران که با تجمع همراه شود، چندان مطلوب نیست و از تجمعها، خروجی مناسبی برای حل مشکلات مشاهده نمی شود.”
او معتقد است: ” کارگران باید مطالبات شان را از بسترقانونی پیگیری کنند و تجمع برای رفع مشکل فرهنگ غلطی است.”
عجم پیشترگفته بود:” دولت به مشکل کارگران توجه ویژه دارد و در راستای حل مشکلات کارگران در حال اتخاذ تصمیمات مناسبی هستیم.”
با وجود آنکه حدود یکسال از وعده استاندار برای تصمیمات مناسب می گذرد؛اما تغییری احساس نشده و تنهاهراز چند گاهی با خبرهایی می رسد، نمک بر زخم کارگران ریخته می شود:” استان قزوین، بیش از ۳ هزار و ۲۰۰ واحد صنعتی فعال دارد که درصد ناچیزی از این واحدها دچار مشکل هستند که این تعداد برای کارگران، مردم و مسئولان استان بسیار جلوه میکند و نباید وجود داشته باشد.”
در حالی که استاندار، واحدهای مشکل دار را ناچیز عنوان می کند،اما دبیر خانه کارگر آن را ناچیز نمی داند.
عید علی کریمی به فارس می گوید: در حال حاضر در استان قزوین، ۵۰ واحد بحرانی و مشکلدار داریم که از این تعداد ۲۲ واحد بحرانی است.
رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار قزوین هم براین باور است که”۵۰ درصد از واحدهای تولیدی استان قزوین زیر ظرفیت اعلام شده فعالیت میکنند… ۵۰ واحد بحرانی داریم که ۶ هزار کارگر به واسطه این ۵۰ واحد بحرانی از یک تا ۲۰ ماه حقوق دریافت نکردهاند و حال اگر یک خانوادهای بیش از سه ماه حقوق دریافت نکند، مشخص است که با مشکلات مختلفی مواجه میشود و امروز این خانوادهها با مشکلات اجتماعی و اقتصادی مختلفی روبهرو شدهاند.”
عجم، تنها مسوول دولتی نیست که گاه گاهی داغ دل کارگران را زنده می کند، مدیرکل صنایع و معادن استان قزوین هم از این قافله عقب نمانده است: “نگران تعطیلی واحدهای صنعتی نباشید؛ چرا که صنعت یک روز عمرش تمام میشود و باید حذف شود.”
بحران کارگران بیکاراستان تا بدان جایی می رسد که نماینده ولی فقیه هم صدایش درمی آید ولب به گلایه گشوده و در خطبه های نماز عید فطر، از مساله حل نشده کارگران می گوید وآن را “موضوع مهم” می نامد:” موضوع مهم دیگری که باید بیان کنم، بحث برخی شرکتهای بحرانی است، کارگران این شرکتها چند ماهی است که حقوق نگرفتهاند و وضعیت برخی از این شرکتها در شرایطی است که به مرز انحلال نزدیک میشوند.”
آیت ا…باریک بین، از آوردن نام شرکت ها پرهیز می کند تا راحت تر به مدیران آنها اعتراض کند:” اگر این شرکت منحل شود ۲۰۰ تا ۳۰۰ کارگر با مشکلات عدیدهای مواجه میشوند؛ البته این شرکتها یا به افراد بیعرضه و یا بیانصاف که تنها به دنبال بهره هستند، واگذار شده است. “
گویا نماینده ولی فقیه به عمق فاجعه پی برده است که از مسوولان با قید لازم می خواهد که مشکل را حل کنند: “این کارگران افراد آبرومندی هستند که سالها با آبرو کار کردهاند؛ ولی امروز به دلیل این مشکل با تنگناهایی روبهرو هستند که لازم است مسئولان برای حل مشکل این شرکتها تلاش کنند، کارگرانی که بدون دریافت مزدی ماه رمضان را با زبان روزه به سر کردند و لازم است به مشکل آنها رسیدگی شود.”
اما نه تنها قید لازم هم دیگر برای حل این مشکل تاثیر ندارد؛ ستاد تسهیل امور هم مشکلی را حل نمی کند.
به گفته مسئول دبیرخانه ستاد تسهیل امور و پشتیبانی واحدهای تولیدی و شهرکهای صنعتی ” ستاد تسهیل امور با پیشنهاد رئیس جمهور تشکیل شده و با داشتن چهار عضو هیئت دولت، بیش از ۹ بانک عامل و بانک مرکزی، عضویت نمایندگان وزارت اقتصاد و دارایی، کار و امور اجتماعی و رفاه برای حل مشکلات واحدهای صنعتی و تولیدی راهکار ارائه و اقدام می کند و تصمیمهای ستاد برای تمام دستگاههای عضو لازمالاجرا است.”
او می افزاید:” این ستاد با داشتن اختیار قانونی برای تسریع در حل مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی اعم از خرد و کلان تلاش می کند و روزهای شنبه هر هفته این ستاد عازم یک استان و یا شهرک صنعتی بزرگ در کشور میشود تا از نزدیک با مسائل و مشکلات واحدهای صنعتی آشنا شود.”
علیخانی،نماینده مجلس هم به مدیرانی که کارخانهها به آنها واگذار شده، انتقاد دارد واز پشت پرده ها می گوید: “ما هم که تلاش میکنیم تا معوقه ها پرداخت شود میبینیم آن کارخانه مربوطه اعلام ورشکستگی میکند. در واقع مدیرانی که این کارخانهها به آنها واگذار شده یک بازی کاملا حساب شده انجام میدهند. بسیاری از این مدیران بجای اینکه موتور کارخانهها را راهاندازی کنند، وامهای کلان گرفته و در جای دیگر مصرف کردهاند و ما هم متاسفانه کارمان فقط شده تذکر دادن به وزارتخانهها و دولت.”
شاید دولت به ظاهر برای حل مشکل تلاش می کند؛اما ورود بی رویه واردات آن هم از نوع چینی برمشکلات افزوده است.
به گفته دبیر خانه کارگر، واردات بی رویه کالا بحران آینده کارگری است: “ورود بسیاری از کالاهای غیرضروری جای سؤال دارد و متأسفانه شنیده می شود واحدهای بزرگ خودروسازی کشور هم برای کاهش هزینه ها به استفاده از قطعات چینی روی آورده اند که زیان های جبران ناپذیری به اشتغال و تولید قطعه در کشور وارد خواهد کرد.”
اما اعلام ۸ هزار کارگری که در سال۸۷ و۸۸ قرار دادشان در پایان سال تمدید نشده وبیش از ۹۰ درصد آنها هنوز جذب بازار کار نشده اند،از سوی دبیر خانه کارگر موضوع را دردناک تر کرده است.
این آمارها در حالی از سوی کریمی بیان می شود که قزوین در حال حاضر یکی از استان هایی است که آمار بیکاری آن دو رقمی است.
بنابر منابع رسمی، استان قزوین که از آن به عنوان قطب صنعتی کشور یاد می شود،در سال گذشته ۱۲.۲ درصد نرخ بیکاری داشت که در فصول سال نیز از ۶/۹تا ۸/۱۶درصد در نوسان بوده است. این در حالی است که این رقم در استان زنجان،یکی از استان های همجوار نشان دهنده وجود ۴/۸ درصد بیکاری بوده که وضعیت فصول آن نیز ۱/۶تا ۹/۱۱درصد را نشان می دهد.
گویا با این اتفاقات پیش بینی علیخانی را باید جدی گرفت: “مشکلات عجیب و غریبی در بخش کارگری داریم و متاسفانه ما این قشر عظیمی را که چرخ صنعت کشور را به گردش در میآورند، نادیده گرفتهایم. وقتی حقوق ۸ ماهشان داده نمیشود که خانوادههای اینها چگونه زندگی میکنند. دولت ککش هم برای کارگران نمیگزد. با این روند، که در پیش است ،آینده بسیار تاریکی را برای صنعت پیش بینی میکنم مخصوصا برای کارگران. حال دولت چگونه جواب کارگران محروم را خواهند داد؛ نمیدانم. دولت مسئله کارگران را رها کرده و اهمیتی به آن نمیدهد.” (نوشته شده یکی از خبرنگاران ساکن قزوین)
مصاحبه آقای مازیار مهرپور با کمیته دفاع از حقوق مردم ایران
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
آنچه در ذیل آمده ، ترجمه مصاحبه آقای مازیار مهرپور با کمیته دفاع از حقوق مردم ایران می باشد که پیش از این در نشریه این تشکل به ادرس اینترنتی زیر درج شده بود: http://www.codir.net/Iran-today-10-V2.pdf
***************
سوال – در ۱۴ ماه گدشته تحولات ایران در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری در صدر اخبار جهانی قرار داشته به نظر شما خواسته های اصلی جنبش مردمی چیست؟
پاسخ – خواست اصلی مردم به اعتقاد من نیاز عمیق آن ها به تغییر در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی است و انتخابات تنها بهانه و دلیلی برای بروز این خواستها در این موقعیت زمانی بوده است .
سوال – نقش کارگران در این جنبش مردمی را چگونه تحلیل می کنید؟
کارگران در تمامی این اعتراضات به صورت مستمر حضور و دخالت داشته اند . نگاهی به آمار کشته ها و دستگیری های انجام شده نشان دهنده مشارکت بسیار بالای کارگران و خا نواده هایشان در این تحولات است .اما آن چه همواره باعث نگرانی و افسوس فعالین این جنبش است حضور منفرد و پراکنده کارگران در این میدان بوده. به عبارت دیگر نبود تشکل های وسیع کارگری به مثابه ی ابزار مهم تصمیم گیری جمعی و ظرف حیاتی طرح و بیان خواست ها و مطالبات آنان مهم ترین چالش پیش روی کارگران در این مقطع زمانی است .
واقعیت این است که کارگران برای تاثیر گذاری موثر بر این تحولات بیش از هر زمان دیگری نیاز به سازمان یابی دارند.
سوال -آیا این درست است که در یک سال گذشته جامعه کارگری ایران از لحاظ وضعیت حقوق پایه ای کارگری، یکی از دشوار ترین سال های یک دهه گذشته را داشته است؟
بله سال گذشته طبقه کارگر از لحاظ اخراج های دسته جمعی و بیکار سازی های فله ای ، عدم پرداخت حقوق برای چندین ماه ، دستگیری و احضار های پی در پی فعالین کارگری و… یکی از بدترین و دشوار ترین سال های حیات خود را گذراند .
سوال – در طول سال گذشته ، دولت از شرایط بحرانی جامعه و جو سرکوب استفاده کرد و طرح هائی نظیر اجرای ماده ۴۴ خصوصی سازی، تصویب طرح هدفمند کردن یارانه ها و بررسی طرح بهسازی قراردادهای موقت کار را، پیش ببرد. موضع جنبش کارگری در رابطه با چنین سیاست هائی چیست؟
از قضا به اعتقاد من وجود این اعتراضات موجب عقب نشینی دولت در پیاده کردن بسیاری از این طرح ها بوده و چه بسا در صورت فراهم بودن فضا این گونه طرح ها تاکنون اجرایی میشد . این نکته بار ها در مصاحبه های مختلف مسئولین به صراحت مورد اعتراف آن ها قرار گرفته است . اما موضع اکثر قریب به اتفاق فعالین و پیشروان کارگری که در مقالات و مصاحبه های مختلف مطرح شده در این موارد روشن و افشاگرانه بوده و در حد توان و امکانات محدود خود ، کارگران و مردم زحمتکش را از عواقب دهشتناک این طرح ها آگاه نموده اند.
سوال -آیا مسائلی نظیر مقاوله نامه پیمان دسته جمعی و تشکل های آزاد (مقاوله نامههای ۸۷ و ۹۸) برای جنبش کارگری مهم هستند؟ فعالین کارگری ایرانی چه کارزارهائی را در حمایت از عملی شدن چنین مقاوله نامه هائی مورد نظر دارند؟
فعالین کارگری در ایران علی العموم توهمی در رابطه با نقش و ماهیت سازمان هایی نظیر سازمان جهانی کار ILO در تحکیم نظام سرمایه داری ندارند اما با این همه از نکات مثبت برخی بند های این مقاوله نامه ها در جهت پیشبرد خواست ها و تحمیل طرح های خود به حاکمیت استفاده می نمایند .
در رابطه با عملی شدن این مقاوله نامه ها باید به این نکته اشاره نمود که تنها پافشاری و اصرار کارگران بر این خواست ها که منجر به تغییر تناسب قوا به نفع جنبش کارگری شود ، می تواند حاکمیت را به پذیرش این مطالبات که مهمترین آن ها به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکل کارگری به نیروی خود کارگران است وادار نماید.
سوال -در جریان کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار (آی.ال.او) ، رژیم پذیرفت که در سال آینده هیاتی از «آی.ال.او» برای بررسی وضعیت تبعیض در محیط های کاری به ایران برود. آیا این مسئله تا چه حد مهم است؟ آیا رژیم به این وعده عمل می کند؟
به نظر من تمامی این فشار ها و در خواست ها از حاکمیت در حد خود می تواند برای جنبش کارگری مفید و سودمند باشد . و باید از همه ی این ابزار ها استفاده نمود.
سوال -در رابطه با نقش جنبش همبستگی بین المللی با جنبش اعتراضی مردم ایران و به ویژه جنبش کارگری چه خواسته هایی اهمیت بیشتری دارند؟ نهاد هائی نظیر کمیته دفاع از حقوق مردم ایران چگونه می توانند بطور موثر به کارزارهای کنونی شما کمک کنند؟
شکی نیست که تمامی این تلاش های داخلی و بین المللی بخش مهمی از پروسه ی دست یابی جامعه به خواست ها و نیاز های برحقش است و بدون این همبستگی و ارتباط وسیع که امروزه به یمن رشد ابزار جمعی برای بشر میسر شده ،امکان دسترسی و پیشبرد اهداف وآرمان ها با دشواری فراوانی مواجه خواهد بود .
به امید بهروزی و موفقیت برای شما
مازیار مهرپور – عضو هیات اجرایی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
