در حالیکە جوهر فرمان رهبر جمهوری اسلامی و ولی فقیە حکومت مبنی بر اعلام سال ٩١ بە عنوان “سال حمایت از تولید داخلی و نیروی کار”، هنوز خشک نشدە و مسئولین و کارگزاران رژیم حاکم یکی پس از دیگری بە صحنە می آیند و از فرمان رهبرشان حمایت می کنند، اما در عمل روند تحولات در مسیر متضاد فرمان رهبر جمهوری اسلامی بە پیش می رود، و مسئولین حکومتی در حالیکە در ظاهر بە حمایت چاپلوسانە از فرمان بدون پشتوانە رهبر خویش برخواستە اند، در عمل متضاد با تائیدات فرمان رهبرشان عمل می کنند. تعطیلی ناگهانی شرکت شهاب خودرو و بستن دروازە این کارخانە بر روی کارگران آن کە تنها دو هفتە پس از فرمان خامنەای مبنی بر حمایت از تولید داخلی و نیروی کار صورت گرفت، تنها نمونە کوچکی از رفتار مسئولین و کارگزاران ولی فقیە و تو خالی بودن شعار سال رهبر جمهوری اسلامی و واکنش فوری کارگران بە این اقدام است.
کارگران اخراجی این کارخانە همان گونە کە انتظار می رفت و در واقع چارە دیگری نیز نداشتند، مرعوب نشدند و بە اتفاق خانوادەهایشان در اعتراض بە تعطیل کارخانە و اخراج خویش از کار در روز ۴ شنبە ١۶ فروردین در مقابل مجلس اجتماع کردند و خواهان رسیدگی مسولین بە تعطیلی کارخانە و بیکار شدن نزدیک بە ٧٠٠ نفر از کارگران این کارخانە و تعین تکلیف خود شدند، و از این طریق رفتار متناقض مسئولین و فرمان رهبر جمهوری اسلامی را بە چالش کشیدند. اینک توپ در زمین رهبر است، و اوست کە باید تکلیف کارگران را روشن کردە و آنچە را کە وعدە دادە است در عمل اثبات نماید.
تجمع اعتراضی کارگران در مقابل مجلس بار دیگر نشان داد کە کارگران بە هیچ وجە و تحت هیچ شرایطی حاضر بە گذشتن از حقوق اساسی و بنیادین خویش نیستند، و حاضرند برای آن هزینە های لازم را بپردازند. بی تردید این گونە واکنش های سنجیدە کارگری نتیجە تجربیات مبارزاتی جنبش کارگری در سالهای اخیر است و همین تجربیات و واکنش های بە موقع و سنجیدە است کە با بە چالش کشاندن وعدە ها ی رهبر و رییس جمهور و بە میدان کشاندن کارگران، تغیر و تحولات آیندە را رقم خواهد زد و نقش موثری در رویکردهای جریان حاکم ایفا خواهد نمود. علاوە بر آن اینگونە اعتراضات بە حکومت نشان خواهد داد کە اصلاح امور و برنامەهای اقتصادی در چهار چوب برنامەها و سیاست های جریان حاکم ناممکن و ایجاد هرگونە بهبودی در این عرصە مستلزم تغیر و تحول اساسی در ساختار سیاسی کشور است. طبیعتا جریان حاکم بە آسانی تن بە تغییر نخواهد داد، اما شرایط و فشار تودەای آنها را وادار بە این کار خواهد کرد. اکنون زمان فشار تودەای بە رژیم بیش از پیش مهیا گردیدە و این نکتە ای نیست کە کارگران از آن آگاە نباشند. از این رو گسترش اعتراضات کارگری درماە های آتی در صورت تدوام و یا بدتر شدن وضعیت کنونی امری ناگریز می نماید.
