برخی از مسئولان دولتی جمهوری اسلامی وارد نوعی مسابقه در اعمال فشار و تبعیض علیه شهروندان افغانی مقیم ایران شده اند. تنها چند هفته پس از آن که مسئولان محلی اصفهان، شهروندان افغانی را از ورود به یک پارک در روز سیزده بدر منع کردند، مقامات استان مازندران اعلام کردند شهروندان افغانی مقیم این استان باید استان مزبور را ترک کنند. در برابر موج اعتراض، سفیر جمهوری اسلامی در کابل از این اقدام ننگین مقامات دولتی در مازندران دفاع کرد. تبعیض و به حاشیه راندن گروهی از شهروندان، همواره حربه کسانی است که میخواهند توجه را از ریشههای واقعی نابسامانی در یک جامعه منحرف کنند و پتانسیل اعتراض را با برگرداندن آن به سوی مردمی که به علت تبعیض و قرار داشتن در موضع اقلیت، امکان کمتری برای دفاع از خود دارند، به ضد خود تبدیل نمایند. در شرایطی که همه میدانیم حکومت ایران با سیاستهای مخرب داخلی و خارجی خود چه مصایبی را به مردم ایران تحمیل کرده است، برخی مقامات حکومتی فرج را در این دیدهاند که با توسل به تمایلات نژادپرستانه، گریبان خود را اندکی از بازخواستی که سزاوار آنند برهانند. در حالی که گرانی ناشی از سیاستهای اقتصادی فاجعهبار رژیم و نیز انزوای بین المللی خودخواسته و خودساخته حکومت بیداد میکند، در حالی که اقتصاد کشور زمینگیر شده است و هر روز بر خیل میلیونی بیکاران افزوده می شود، در شرایطی که نیروی بالقوه خیزش علیه این نابسامانیها در جامعه انباشته میشود، مسئولان حکومت به ریسمان نژادپرستی چنگ زدهاند تا بلکه آب را گل آلود کنند و از پاسخگویی بابت این همه فجایع بگریزند. در این راستا، مسئولان حکومت اسلامی از این نیز ابایی ندارند که پوچی همه ادعاهای دهها ساله خود در مورد به اصطلاح مودت اسلامی را برملا کنند و نشان دهند برای این حکومت هیچ چیز جز حفظ قدرت مقدس نیست. میلیونها شهروند افغانی از دهها سال پیش، نقش مهمی در حیات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران ایفا کردهاند. بخشی از دستاوردهای مادی و معنوی جامعه ایران در چهل سال اخیر مدیون شهروندان افغانی است که پیش و پس از انقلاب اسلامی یا به عنوان مهاجران کار و یا به عنوان پناهنده به کشور ما آمدهاند. کارگران افغان دوشادوش کارگران ایرانی برای ساختن ایران کوشیدهاند. شهروندان افغانی دهها سال حقوق نابرابر و مشقتهای فراوان، از دستمزدهای نازل گرفته تا رفتار تبعیض آمیز حکومت و بخشی از جامعه ایرانی، محرومیت از مسکن، تأمین اجتماعی، تحصیل و سایر حقوق اولیه انسانی را تحمل کرده، مانده و بر ثروت ملی ایران افزودهاند. ادامه و تشدید تبعیض علیه این شهروندان، ناجوانمردانه و انزجارآور است. جامعه مدنی ایران باید علیه این تبعیض و ستم صدای خود را بلند کند. موضعگیری و اقدام فردی این یا آن چهره جامعه فرهنگی ایران کافی نیست. باید در دفاع از شهروندان افغانی مقیم ایران، جنبشی گسترده شکل گیرد. اگر ما از همبستگی با این بخش از جامعهای که در آن زندگی میکنیم باز بمانیم، ناتوانی خود را در حاکم کردن معیارهای انسانی بر روابط اجتماعی نشان دادهایم. شهروندان افغانی که سالهاست در میان ما زندگی می کنند باید از همه حقوق شهروندی بهره مند شوند. آنان باید بتوانند به انتخاب خود پذیرای تابعیت ایرانی یا تابعیت دوگانه شوند یا ضمن حفظ تابعیت افغانی، اجازه اقامت همراه با همه حقوق اجتماعی و اقتصادی مانند حق کار، حق تحصیل، حق برخورداری از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی داشته باشند. در گام نخست، باید همه مقررات تبعیض آمیز علیه شهروندان افغانی لغو شود. سازمان ما به مثابه بخشی از جنبش چپ ایران، مرزبندی قاطعی با هرگونه نژادپرستی، رفتار تبعیض آمیز و اخلال در همبستگی زحمتکشان ایران فارغ از تابعیت، عقاید و تعلق قومی آنان دارد. ما همه نیروهای سیاسی، نهادهای مدنی، جمعیت های مدافع حقوق بشر، اتحادیه های صنفی و فرهنگ سازان ایران را فرا می خوانیم به اعتراض علیه نژادپرستی و همبستگی با شهروندانی بپاخیزند که پیشینه مهاجرت دارند. این، آزمونی برای جدیت ما و تعهد ما به آرمانهای انسانی است. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۱(۸ ماه مه ۲۰۱۲)
