۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است و با وجود گذشت بیش از یک دهه از تصویب قطعنامه سازمان ملل در مورد مبارزه جهانی برای از بین بردن خشونت علیه زنان، هر روز زنان زیادی در دنیا مورد خشونت قرار میگیرند.
در اولین گردهمایی زنان آمریکای لاتین و کارائیب که در سال ۱۹۸۱ تشکیل شد، شرکت کنندگان در این نشست علاوه بر محکوم کردن تمامی اشکال خشونت سیستماتیک علیه زنان از ضرب و جرح های خانگی تا تجاوز و آزار جنسی و همچنین خشونت دولتی مانند شکنجه و بد رفتاری با زندانیان سیاسی، روز ۲۵ نوامبر را که مصادف با سالروز قتل فجیع سه خواهر میرابل توسط دیکتاتور دومینیکن رافائل تراخیلو بود را به عنوان روزجهانی حذف خشونت علیه زنان ، پیشنهاد کردند.
با ادامه فعالیت های زنان برای به رسمیت شناخته شدن این روز، مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در پنجاه و هشتمین دوره خود در ۱۷ دسامبر ، ۱۹۹۹ با تصویب قعطنامه شماره ۱۳۴/ ۵۴، روز«۲۵ نوامبر» را به عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان شناخت. این مرجع، خشونت علیه زنان را هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که بتواند منجر به آسیب فیزیکی ( بدنی )، جنسی یا روانی زنان بشود، تعریف کرده است که شامل ” تهدید به این کارها، اعمال اجبار، یا سلب مستبدانه آزادی چه در اجتماع و چه در زندگی شخصی ” میشود. اعلامیه رفع خشونت علیه زنان در سال ۱۹۹۳ چنین بیان میکند که این خشونت ممکن است که توسط افرادی از همان جنس، اعضای خانواده و حکومت اعمال شود.
در قعطنامه شماره 48/104 مجمع عمومی سازمان ملل در ماده ۴، دولت ها موظف شده اند که خشونت علیه زنان را محکوم کنند و از عنوان کردن ملاحظات مربوط به آداب و رسوم، سنت یا مذهب برای شانه خالی کردن از وظیفه حذف خشونت، خودداری کنند. همچنین دولت ها موظفند با استفاده از همه وسایل مناسب و بدون فوت وقت، سیاستی برای حذف خشونت علیه زنان را بکار گیرند،
با وجود قعطنامه مجمع عمومی سازمان ملل، آمار و ارقام زنانی که علیه آنان خشونت صورت گرفته بسیار وحشتناک و تکان دهنده بوده است، و نابرابری جنسی و خشونت بر زنان از وافعیت تلخ جهان معاصر ما می باشد. خشونت علیه زنان مرز نمیشناسد و هر چه جامعه بیشتر تحت تاثیر فرهنگ مذهبی قرارمی گیرد این خشونت ها عریانتر می شوند. در کشور ما نیز جمهوری اسلامی از اولین روزهای حیات خود با تکیه بر اهرم مذهب و به قانون در آوردن احکام مذهبی از تمام ابزارهای سرکوب استفا ده کرده تا زنان را به کنج خانه بکشاند. حکومت فقاهتی آشکارا به اعمال خشونت علیه زنان در تمامی عرصه ها ی فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی روی آورده و با تصویب قوانین قرون وسطائی در شرایطی که زنان در این موقعیت بد اقتصادی حاکم بر جامعه، دوشادوش مردان برای گذران معیشتی خود و خانواده شان تلاش میکنند، روزی نیست که با شگرد تازه ای از جانب حکومت در ایجاد محدودیت های هرچه بیشتر از جانب حکومت و نهاد های قانونگذاری مواجه نشوند. از جمله آخرین ترفندهای حکومت، می توان به لایحه پیشنهادی دولت در باره صدور گذرنامه برای زنان را تصویب کرده است، اشاره نمود؛ بر اساس این لایحه زنان مجرد زیر۴۰ سال برای دریافت گذرنامه نیاز به اجازه رسمی ولی قهری یا حکم حاکم شرع دارند.
دولت با حذف ۷۷ رشته تحصیلی برای زنان رکورد قبلی خود را در زمینه اعمال خشونت بر زنان شکسته و با دستگیری و تحت فشار قرار دادن فعالان جنبش زنان و حقوق بشری، با شکنجه و آزار روحی و جسمی آنان، با تجاوز به زنان و دختران توسط نیروهای دولتی در زندان ها و با بی توجهی به وضعیت سلامت زندانیان زن در اعتصاب غذا، کارنا مه خود را بیش از پیش تیره کرده است. با در نظر گرفتن همه فاکتور های خشونت بر زنان میهنمان به جرات میتوان خشونت علیه زنان را فراگیرترین شکل نقض حقوق بشر در ایران توصیف کرد.
ما بر این باوریم تا زمانی که دولت خود عامل خشونت است نمیتوان از جامعه ای سالم سخن راند، و مادامی که نابرابری جنسی و خشونت علیه زنان در جامعه رواج دارد، نمی توان جامعه ای دمکرات و آزاد داشت، از اینرو مبارزه با حذف خشونت علیه زنان در ایران، با مبارزه علیه حکومت ولایت فقیه در هم تنیده هستد.
سازمان ما ضمن محکوم کردن هرگونه تبعیض، نابرابری و خشونت علیه زنان، خواهان آنست که قانون، حقوق برابر زنان و مردان را تضمین کند و لازمه آن را جدایی کامل قوانین از اصول احکام مذهبی و انطباق آن با اسناد تصویب شده بین المللی، بویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی سیاسی، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی و همچنین کنوانسیون رفع انواع تبعیض علیه زنان میدانیم.
ما این روز را با بزرگداشت یاد تمامی زنانی که در ایران و جهان، جان خود را در راه مبارزه علیه دیکتاتوری، استبداد، و خشونت از دست داده اند، گرامی داشته و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی و فعال حقوق زنان از جمله نسرین ستوده و بهاره هدایت و … از زندانهای جمهوری اسلامی هستیم.
گرامیداشت این روز را با تلاش همه جانبه در ایران و جهان، برای آزادی همه زندانیان سیاسی – عفیدتی زن در زندانهای جمهوری اسلامی همراه کنیم.
گروه کار زنان سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت)
۲۴ نوامبر ۲۰۱۲