انتخابات بهارسال ۸۸ ایران فقط یادآورظهور جنبش سبز نیست. بلکه ازقبل ازانتخابات و درجریان تبلیغات مشخص بود که اتفاقات با اهمیتی به واسطه این انتخابات درجریان است. فعال شدن تعداد بی‌شماری از روشنفکران ، دانشجویان وحتی حمایت بعضی از احزاب سیاسی خارج ازکشورازستادهای انتخاباتی آقایان میرحسین موسوی وکروبی ، مقدمه‌ای بود برای پیوند دوباره ملت ایران با این فوج عظیم دلسوزان و آزادی خواهان ایران.
جنبشی که یکی از بزرگ‌ترین حرکت های اعتراضی در طول تاریخ ایران را پدید آورد و میلیون‌ها نفر را به خیابان‌ها کشاند، دیگربخشی ازتاریخ شده است و باعث شد که ملّت ایران بار دیگر به حافظه تاریخی خود رجوع کند.
اگراین نسل انقلابی تاریخ ایران نبودند، رژیم مستبد حاکم درتلاش بود تا سرنوشت شوم تری برای ایران وایرانی رقم بزند. امّا با مقاومت ، حضورودلیری همواره دانشجویان ما بود که به قیمت جان خود، خیل عظیمی از مردم از این حرکت وحشیانه وضد بشری در امان ماندند. روشنفکران وعدالت جویان جامعه ما هیچگاه به سوی مردم ایران آتش نگشودند؛ بلکه برای حمایت ازعدالت اجتماعی، آزادی ودمکراسی واقعی مردم ایران بپا خاستند و جان‌شان را به مردم ایران هدیه کردند.
دربیش از سه ده اخیر همواره گروهی از روشنفکران ودگراندیشان برای آزادی ایران از چنگال استبداد رژیم حاکم، جان نثاری کردند. شکنجه و زندان را به جان خریدند. گاه برخی حتی درانتخاب مسیرتُند یا کُند شدند ، اما خالصانه برای دستیابی به آزادی وعدالت جانبازی کردند وتوسط ماشینهای اعدام رژیم ونیروهای حکومتی ازمیان برداشته شدند و نام‌شان درتاریخ مبارزاتی ایران جاودانه شد.
گروهی دیگر نیز با قلم خود در میدانی دیگر برای مبارزه با سانسوردولتی و روشنگری مردم چه جانفشانی ها که نکردند. جوانی وآینده‌شان را قربانی ایران کردند وهیچگاه حب جاه و مقام آنان را در مقام دفاع از آزادی بیان سست نکرد. اینان نیز دردفاع از حق اولیه مردم ایران جاودانه شدند.
جنبش سبزکارکردهای زیادی داشت ویکی ازمهم‌ترین آنها پیوند مبارک روشنفکران سیاسی ودانشجویان بود.شاید به همین دلیل بود که همسران، فرزندان و نزدیکان این افراد نیز ازتعرض نیروهای سرکوبگر در امان نماندند. حمله وحشیانه به هاله سحابی دخترعزت الله سحابی که منجر به مرگ وی شد، دستگیری و زندانی مجید توکلی ودیگر فعالان دانشجویی، داستان کشتار کهریزک ودیگر اقدامات غیرانسانی کودتاگران، تلاشی است نافرجام برای جدایی نمادهای دگراندیش ازنمادهای دانشجویی ایران.هرچند شعارو مبارزه همدلانه مردمان معترض به یورش وحشیانه سربازان تاریکی برعلیه این نمادهای حقیقی ایران هیچ وقت بی جواب نمانده و نخواهد ماند.
درنهایت هر چند این جنبش که از ایام تبلیغاتی ریاست جمهوری دهم در بهار ۸۸ شروع شد درمسیری نوسانی تا اسفند ۸۹ به حرکت خود ادامه داد و بعد از آن به تدریج مسیر رکود را پیمود.اما فراموش نکنیم رهبران این جنبش که الان نزدیک به دوسال است که درحبس خانگی هستند نقطه اتصالی شدند برای پیوند دوباره نسل انقلابی آزادی خواه وجوانان دلسوخته راه آزادی درایران.
