دولتی که میخواهد برتظاهر کنندگان ومخالفین خود با اعمال خشونت مسلط شود، دربرابرچشمان باز جامعه، مشروعیت وقانونیت خود را ازدست می دهد. اجرای خشونت، به ارزرش های قانونیت صدمه می زند.
درآخر هفته ای که گذشت، درگیری های خشونت باری بین نیروهای پلیس وتظاهرکنندگان مخالف سرمایه داری در شهرفرانکفورت آلمان درگرفت. مسولان برگزارکننده تظاهرات فرانکفورت اعلام کردند که تعداد ٢٠٠ نفرازتظاهر کنندگان مجروح شده اند. این آمار خیلی کمتر ازتعداد مجروحین درگیری های اخیراستانبول است. جایی که تظاهر کنندگان علیه قدرت نمایی رجب طیب اردوغان نخست وزیراین کشور، تقریبا بیشتر از ١٠٠٠ نفر مجروح ازخود بر جای گذاشته اند. اما یک نکته درهردوشهر فرانکفورت واستانبول مشترک بود و به چشم می آمد : آن هم حمله پلیس با چماق وباتوم به تظاهرات مردم. شاید محاسبه پلیس با این حدس و گمان بود که تکرار و پخش تصاویر خشونت ، تظاهرکنندگان را بی اعتبارمی کند. اما این تصورنا درست بود!
درفرانکفورت ، نیروهای پلیس ٩٠٠ نفر ازمردم را از جمعیت ده هزارنفری تظاهر کننده ، پیش ازآنکه به هدف خود که همان ” بانک مرکزی اروپا ” بود برسند، جدا کرد. مردم محاصره شدند. خیلی ازدانشجویان می بایست دراین فشار جمعیت که مثل دیگ بخار شده بود، طاقت بیاورند. روزنامه ” فرانکفورت آلگماین ” نوشت : هنگام غروب نیروهای پلیس تظاهر کنندگان را متفرق کرد. ازاین طریق همچنین صد ها دسته از گروههای مردم توسط نیروهای پلیس به عقب رانده شدند.
“آخیم تیل ” رییس پلیس فرانکفورت با تکان دادن شانه هایش مدعی شد : رفتار بعضی ازتظاهر کنندگان هیچ انتخاب دیگری را برای نیروهای پلیس نگذاشتند. پلیس مجبورشد آنها را محاصره کند تا بتواند آنها را شناسایی کند وشرایط خود راهم تثبیت نماید. تقریبا باهمین دلایل وشرایط همگون، رجب طیب اردوغان نخست وزیرترکیه صحنه های خشونت باربیشتری ازخود به جا گذاشت . اومدعی بود که ما اجازه نمی دهیم غارتگری وچپاولگری را قانونی کنند.
پلیس فرانکفورت هم درسال ٢٠١٢ علیه تظاهرات مخالفین سرمایه داری، رفتار های مطابق قانون ازخود باقی نگذاشت. درفوریه سال ٢٠١٢ درنتیجه بررسیها معلوم شد که دراستان ” هسن” آلمان، شرکت کنندگان درتظاهرات (Blockupy) برای هریک نفرمبلغ ۵٠٠ یورو می بایست خسارت داده شود. زیرا تظاهرکنندگان بطورنا حق، ساعت ها زندانی شده بودند. ودادگاه (Gissner )، پلیس را محکوم کرده بود. این اولین بار بود که قانون کشور آلمان، اثر افتخارآفرین قانون را به همگان نشان می داد. مردم می خواهند تظاهرات کنند، دولت جلوی آنها را می گیرد وآنها را محاصره می کند. وآنها را از رسیدن به حقوق اجتماعی خود محروم می کند.
هر مقاومتی از نظردولت مشکوک است ! :
همه چیز درچهار چوب قانون . هر چیز، نظم خودش را باید داشته باشد. اما یک چیز است که نظم خاصی دارد، نظم عجیبی است که از او به عنوان تهدید تلقی می شود. وآن وقتی است که انسانها به حق وحقوق خود توجه می کنند وآن رامطالبه میکنند ومی خواهند آن را به دست بیاورند. به این دلیل دولت تلاش می کند روی این حق ” تظاهرات ” وارد معامله شود. آن را با پول تعو یض نماید،.یعنی با ارائه ۵٠٠ یوروحقوق قانونی را بشود خرید.
مخالفین سرمایه داری دراطلاعیه خود که برای پلیس فرانکفورت انتشاردادند، نوشتند : که چه چیز هایی دلیل دستگیری ها شده اند ونمیشود گفت که درشهرحق تظاهرات کنندگان را میشود خرید ویا آنها را سرکوب کرد.” دیوید گرابر” دانشمند آمریکایی می نویسد :” چطوربه مخالفین جهانی شدن سرمایه که از ( Seattle) الگوگرفته شده، انگ بچه خانواده های پولدار، غیر قابل اعتماد، آماده آشفتگی وخشونت ، تلاش به بد نام کردن ورسوا شدن آنها می کنند. هرمقاومتی ازنظردولت میتواند مشکوک باشد.
قانون حق دارد ودر پی این نتیجه است. کسی که می خواهد آن را تغییربدهد، دربرابرعمل خود پاسخگواست وقانون نیز دربرابرآن . مقاومت وتظاهرات بخشی ازحقوق مردم است ، اما این حق، بخشی است که با اکراه وازروی بی میلی ازآن گفته می شود. مخالفت ایدئولوژی فرمانبرداری، همیشه خیلی قوی ترازمسولیت های آرمانی است. به این دلیل برای فرانکفورت واستانبول این حرف اعتبار دارد : دولتمردان اشتباه می کنند وقتیکه فکر میکنند که از نمایش تصاویر خشونت آمیز تظاهر کنندگان نتیجه ای می گیرند. بلکه خشونت جای همه چیز را میگیرد وادامه پیدا میکند وبه کنترل نمی آید. ودرآخر با ادامه وتمرین باز تولید می شود. آن صحنه وتصویرچشمهای خونین ” دیتریش واگنر ” مهندس ۶۶ ساله ، هنگام تظاهرات اشتوتگارت ٢١، که ازیک ماشین آب پاش پلیس بشدت زخمی شد ، نقش اصلی برکناری ” ماپوس ” نخست وزیر استان بادن وتنبرگ را در برداشت .
تصویروحشیگری وخشونت وسرکوب از تظاهرات مردم استانبول، به چهره ترکیه به عنوان یک کشور رو به توسعه اقتصادی ، خسارت جدی وارد کرد. وتصویر حمله پلیس آلمان با گاز فلفل علیه تظاهرکنندگان درفرانکفورت ، نه اینکه اروپایی ها را بی اعتبارمیکند، بلکه عنصربازدارنده ای خواهد شد درتصورمردمی که می خواهند اروپایی ها را مد نظرخود داشته باشند. دولتی که می خواهد برتظاهرکنندگان ومخالفین خود با اعمال خشونت مسلط شود ، در برابرچشمان بازجامعه، مشروعیت وقانونیت خود را از دست می دهد. اجرای خشونت، به ارزرش های قانونیت صدمه می زند. چه درفرانکفورت، چه دراستانبول .
