این نوشته تقدیم می شود به بهروز خلیق و علی پورنقوی که مسئولیت اعلام موضع سازمان فدائیان خلق (اکثریت) در عدم شرکت در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم را در ایران بر عهده گرفتند و آنچنان که شایستۀ صداقت و احساس مسئولیتِ خانوادۀ فدائیان خلق بوده و هست، در این موضع گیری، بجز درستی و سلامتِ “نفس، اندیشه و عمل” چیز دیگری نمی توان یافت!
بجای “مقدمه”!
«می دانید هستند نیروهای سیاسی ای، از جمله سازمان ما، که این دو موضع را متمایز می دانند و تمایز آنها را هم با ارزیابی که از مناسبات خود و مردم دارند، توضیح می دهند. از این قرار “تحریم انتخابات” مستلزم وجود چنان رابطه ی فعالی است که به موجب آن دعوت نیروی سیاسی به تحریم، در مردم نیز بازتاب عملی و واقعی نسبی می یابد.» (نقل از مصاحبه‌اخبار روز با رفیق علی پورنقوی – جای خالی یک امضا) https://kar-online.com/node/6472
رهبران واقعی زیاد “تصمیم” می گیرند و به تصمیم هایی که می گیرند “عمل” می کنند!
واقعیت این است که با مجموعۀ اطلاعات، منابع و فاکتهایی که هئیت سیاسی سازمان می توانست به آنها اتکا داشته باشد، جمعبندی بر این موضوع قرار گرفته بود که انتخابات پیش رو یک فریب دیگر از سوی ج.ا. است و گزیده تر آن است که سازمان در این حقه بازی مشارکت نداشته باشد. ولی نفسِ مصاحبۀ “پورنقوی” تاکید بر این نکته دارد که «”تحریم انتخابات” مستلزم وجود چنان رابطه ی فعالی است که به موجب آن دعوت نیروی سیاسی به تحریم، در مردم نیز بازتاب عملی و واقعی نسبی می یابد.»
دوستان می دانند که این قلم در برافروختن آتش مبارزه ای بی امان برای سمت دادن به مهندسی انتخابات که توسط ارتش جنگ روانی و ماشین سرکوب کودتا طراحی شده بود، نقش حداقلی – ولی مقدور – خود را بنحو کامل انجام داده و در تدارکِ تهیۀ اطلاعات کافی برای ایجاد امکان تحلیل شرایطِ ساعت به ساعتِ درگیری بی امان در انتخابات ۲۴ خرداد کوتاهی نکرده است و اعتراف می کنم که – به هر دلیل – در تدوین و ارائۀ دلایل کافی که به تصمیم سازی در هئیت سیاسی کمک نماید، موفق نبوده است!
قرار ما هم همین بود!
– روشن است که صرفِ وجودِ برآورد آماری و نظرسنجی – حتی اگر امکان عملی برای آن وجود داشت، که وجود ندارد – که نشان بدهد که مردم در انتخابات شرکت خواهند کرد، هیچ دلیلی برای توجیهِ شرکت در انتخاباتی که آنرا حقه بازی می دانیم، نیست.
– تسلیم شدن به “پوپولیسم” در هر لباسی در فرهنگ فدائی تعریف نشده است! نه تسلیم شدن به موجِ حرکتِ نادرست، حتی اگر جامعه به فریبی به حرکت درآمده باشد، در توافقات مبارزاتی ما تعریف شده است؛ و نه تسلیم شدن به شعاری که از محدودۀ نفوذ واقعی ما در میان مردم بزرگتر باشد!
من، هربار که متن اطلاعیۀ عدم شرکت در انتخابات و مصاحبۀ “جای خالی یک امضاء” را خوانده ام، اصلِ صداقت و شفافیت در اعلام موضع و رعایت “قرار”های مورد توافق در نحلۀ فدائی در این موضع گیری را بیشتر مشاهده و بیشتر از پیش به این مهمترین و بزرگترین “سرمایۀ جمعی” در سازمان افتخار می کنم!
۱۴ تیر ماه ۱۳۹۲
ایران آباد
پی نوشت: آگاه هستم که مطالعۀ این یادداشت سئوالاتی را ایجاد خواهد کرد و برآنم که در صفحۀ “فیس بوک” نشریۀ کار خواهیم توانست با ابعاد و مشخصات سئوالات روبرو شده و از آنها چراغی برای ادامۀ راهمان روشن نماییم!
