پاریس ـ ژنو، ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۳۰ آوریل ۲۰۱۴) ـ در آستانه روز اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت)، روز جهانی کارگر، برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT) است،توجه همگان را به وضعیت وخیم فعالان سندیکایی در ایران جلب می کند. شمار فعالان سندیکایی مستقل که دستگیر شده یا با بدرفتاری های دیگر روبرو شده اند در چند سال گذشته رو به افزایش بوده است. عده زیادی از این فعالان سندیکایی در شهرهای مختلف حکم های زندان را گذرانده اند، جریمه شده اند، کارشان را از دست داده اند یا گاهی برای گریز از آزار بیشتر ناچار از کشور خارج شده اند.
دولتمردان ایران دو فعال سندیکایی، آقایان جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی را صبح زود روز ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ بازداشت کردند و کوشیدند خانم پروین محمدی را نیز بازداشت کنند. هر سه تن اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران هستند. آنها سال گذشته توماری را با چهل هزار امضا در اعتراض به شرایط رو به وخامت کارگران تهیه کردند و از جمله فعالان سندیکایی هستند که می کوشیدند امسال تظاهرات ۱۱ اردیبهشت (اول ماه مه) را سازماندهی کنند. شماری از فعالان دیگر سندیکایی هفته گذشته احضار شدند و به آنها اخطار شد برگزاری تظاهرات ۱۱ اردیبهشت را پیگیری نکنند.
به علاوه، دست کم ۱۲ فعال سندیکایی و کارگری دیگر در حال حاضر به خاطر کوشش برای سازمان دهی همکارانشان در سندیکاهای مستقل در ایران در زندان به سر می برند و شماری فعال سندیکایی دیگر نیز حکم های طولانی زندان محکوم شده اند
آقایان شاهرخ زمانی (که حکم ۱۱ سال و شش ماه را در زندان می گذراند) و محمد جراحی (حکم ۵ سال زندان) اعضای موسس سندیکای کارگران نقاش و تزیینات و نیز اعضای «کمیته پی گیری ایجاد تشکل های کارگری» هستند. آقای بهنام (اسد) ابراهیم زاده، عضو دیگر «کمیته پی گیری ایجاد تشکل های کارگری» و فعال حقوق کودک در حال گذراندن حکم ۵ سال زندان است.
دست کم سه عضو «کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری» در استان کردستان ایران حکم های زندان خود را می گذرانند: آقایان یوسف آب خرابات (2 سال)؛ محمد مولانایی (1 سال) و واحد سیده (۲ سال).
دیگر اعضای «کمیته هماهنگی» که به حکم های زندان از یک سال تا ۴۲ ماه محکوم شده اند و به این حکم ها اعتراض کرده اند از این قرار هستند: آقایان وفا قادری، غالب حسینی، خالد حسینی، محمد کریمی، جمال میناشیری، قاسم مصطفی پور، افشین ندیمی و هادی تنومند.
حداقل پنج عضو «کانون صنفی معلمان ایران» در حال حاضر حکم های طولانی زندان را می گذرانند: آقای محمود باقری حکم ۴ سال و شش ماه زندان را می گذراند (که ابتدا ۹ سال و شش ماه بود و در عفو کاهش یافت)؛ آقای رسول بداغی (6 سال زندان)؛ آقای محمد داوری (6 سال زندان)؛ و آقای مهدی فراحی شاندیز (3 سال زندان). یکی دیگر از اعضای کانون صنفی معلمان ایران، آقای عبدالرضا قنبری، پس از این که حکم اعدام او به اتهام ارتباط با گروه های مخالف در خارج از کشور نقض شد، حکم ۱۵ سال زندان خود را می گذراند.
دیگر اعضای برجسته «کانون صنفی معلمان ایران»، آقایان علی اکبر باغانی، محمود بهشتی لنگرودی و علیرضا هاشم، به زندان های طولانی محکوم شده اند و به این حکم ها اعتراض کرده اند.
آقای رضا شهابی، صندوقدار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از خرداد ۱۳۸۹ حکم ۶ سال زندان خود را می گذراند. در عین حال، عده ای از اعضای دیگر این سندیکا حکم های زندان خود را گذرانده اند یا با حکم های دیگر و آزار روبرو بوده اند.
آقایان شهابی، جراحی و مولانایی به مراقبت پزشکی نیاز مبرم دارند ولی از آن محروم هستند.
این فعالان سندیکایی تنها به خاطر استفاده از آزادی بیان، آزادی گردهمایی و تشکل که در میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ـ که ایران عضو متعاهد آنهاست ـ و در کنوانسیون های مربوطه سازمان بین المللی کار تامین شده است، برای کوشش در راه تشکیل اتحادیه های مستقل کارگری و پیشبرد حقوق کارگران ایران مجازات می شوند.
«برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» دولتمردان ایران را فرا می خواند تمام زندانیان نامبرده را آزاد کنند و با لغو اتهام ها و خاتمه دادن به احضار و بازجویی از فعالان سندیکایی به پیگرد و آزار تمامی این فعالان پایان دهند.
نگاه کنید به پیوست یا در اینجا: http://fidh.org/article15262
متن انگلیسی در پیوست و در: http://fidh.org/article15261
