هر آنجایی که از کشتار های جمعی صحبت می شود، بیشک و بیش از هر چیز به حضور سلطه بی چون و چرای سرکوبگران و دیکتاتورها مربوط می شود و به گواه ٣۵ سال حکومت دینی و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی ایران، این قانونمندی وحشیانه و جنایتکارانه همچنان در گوشه و کنار کشور ما به کشتار، شکنجه، پیگرد و محرومیت های اجتماعی فعالان سیاسی، نویسندگان، روزنامه نگاران، هنرمندان و فعالان حقوق صنفی و کارگری ادامه دارد و دستگاه های مربوطه دولتی تا امروز خود را موظف به پاسخگویی در مورد این جنایت بزرگ و ضد بشری ننموده اند.
همچنان پس از ٢۶ سال از واقعه کشتار زندانیان سیاسی، همواره با بازماندگان و خانواده های جانباختگان این فاجعه بزرگ ملی با تهدید و تحقیر و تهاجم و دستگیری ها و بازجویی های مکرر برخورد کرده اند و از طرف دیگر تا به امروز همواره نیروهای مترقی و انسانهای آزاده، وکلا و حقوقدانان شریف و جان بدربردگان از کشتارهای دهه شصت، در برابر این نسل کشی ساکت نمانده اند و همواره سعی به ادای دین کرده اند و با برپایی نشستها، سخنرانیها و گردهمایی ها، یاد عزیزان و جانباختگان خود را گرامی داشته و سعی به روشنگری و دادخواهی از مجامع حقوقی بین المللی کرده اند.
سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت مطابق معمول سالهای پیش در ٢۶ مین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی دهه سالهای شصت، اقدام به تدارک مراسم بزرگداشت جانباختگان این فاجعه ملی نمود و رفقای واحد برلین با برپایی یک نمایشگاه سه روزه عکس، سخنرانی، نمایش فیلم و موزیک زنده در گالری محل کار آقای کانی علوی هنرمند مشهور ایرانی ساکن برلین، یاد گلها، یاد یاران را گرامی داشتند.جلسه افتتاحیه با حضور شهروندان ایرانی و آلمانی، با خوشامدگویی توسط خانم تابان از بازماندگان جانباختگان کشتار سال ۶٧ آغاز گردید. تابان در مورد چگونگی واقعه و عواقب رنج و دردی که برای همیشه در جان و قلب بازماندگان مانده ا
ست سخن گفت و “از این که همه ساله از طرف سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت یاد این جانباختگان گرامی داشته می شود برای ما اعضای خانواده های آنها بسیار مهم است و ما هم سپاسگزاریم.”
در بخش بعدی سرود “سر اومد زمستون” همراه با پیانو توسط آقای دومینیک خوانده شد که مورد استقبال حضار قرار گرفت و پس از آن آقای امید منتظری که او نیز از فرزندان جانباختگان کشتار سال ۶٧ است به سخنرانی پرداخت. او ضمن تحلیل از واقعه کشتار زندانیان و عوارض بعدی آن در مورد نوشتارها و گفتارهای به جا مانده گفت: :فرم و ادبیات در باره جانباختگان نتوانسته با شرایطی که پیش آمد یک جوری ارتباط بر قرار کند و متاسفانه پیگیری علل پیش آمد این ماجرا یک جوری متوقف شده است.” آقای امید منتظری در مورد عدم پیگیری های علت واقعه نکاتی را بر شمرد:
١- پیگیریها از طرف جریانهای سیاسی قطع شد. شبکه های اجتماعی نشان دادند که میخواهند پیگیری کنند اما این ارتباطهای شبکه ای هم بطریقی قطع و غیر فعال شدند.
٢- تفاوت گفتار و فرهنگ دو نسل در استفاده از واژه ها به یک همگرائی لازم نزدیک نشده اند.
٣ -خط قرمز رژیم و ترس و نگرانی عمومی از عواقب پیگیری ها.
آقای امید منتظری در ادامه گفتگو و نقد عمومی خود تاکید کرد که اگر ما نتوانیم به علل پیدایش این واقعه بپردازیم، خطر تکرار چنین واقعه ای در آینده وجود خواهد داشت.
در بخش دیگر از این گردهمایی، رفیق محمد صادق علی اصغری فراز هایی از اطلاعیه سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت را که بمناسبت ٢۶ مین سالگرد این فاجعه بشری صادر شده است به اطلاع حضار رساند: “… بیست و شش سال از قتل عام هزاران زندانی سیاسی بی دفاع در ایران می گذرد. ابعاد و کیفیت این جنایت، ایجاب می کند که آنچه به دستور رهبر وقت جمهوری اسلامی و به دست نهادهای قضائی و امنیتی حکومت در تابستان سال ١٣۶٧ انجام گرفت، به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شود. جنایت علیه بشریت، با تعریف حقوقی پذیرفته شده برای آن، مشمول مرور زمان نمی شود. پیگیری جنایت علیه بشریت به مرزهای جغرافیایی محدود نیست.
“… ما پیشنهاد می کنیم نهادی از خانواده ها و بستگان قربانیان بدین منظور شکل گیرد و از نهادهای بین المللی شناسایی رسمی قتل عام بیست و شش سال پیش زندانیان سیاسی در ایران به عنوان جنایت علیه بشریت را بخواهد. ما آماده ایم امکانات سازمان خود را در اختیار چنین نهادی قرار دهیم و در گردآوری اطلاعات و شواهد، برقراری تماس با بستگان قربانیان و نیز تماس با نهادهای بین المللی به چنین نهادی یاری رسانیم.”
“… تنش زدائی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی از نظر افکار عمومی جهان پایدار و قابل اعتماد نخواهد بود مگر این که با نخستین گام های عملی حکومت ایران برای پاسخگوئی در مورد قتل عام ۶٧ همراه شود. در روابط جهانی، حد اعتماد به حکومت ها، بستگی مستقیم با رفتار آنها با شهروندان کشور خود دارد. در ایران، ملاک سنجش رفتار جمهوری اسلامی با شهروندان ایران، پاسخگویی حکومت در باره رفتارش در بیش از سه دهه گذشته است.”
در پایان مراسم افتتاحیه، آقای محمود رمضانی هنرمند نام آشنای برلین به اجرای موزیک سنتی ایرانی پرداخت که مورد استقبال حاضران قرار گرفت و همچنین فیلم و ویدئو کلیپ های ویژه ای در مورد خاوران همراه با اسامی جانباختگان به نمایش در آمد. در فرصتهای مختلف طی سه روز بر پایی این مراسم، مراجعه کنندگان توانستند تعداد زیادی از عکسهای جانباختگان و حضور خانوادهای آنها را در خاوران مشاهده نمایند.
