ریحانه جباری پس از ۷ سال تحمل زندان در فضای پر ابهام و درد به دار آویخته شد.
ما اعضای کارزار لغو اعدام (لگام) در کنار دیگر فعالان و شخصیتهای اجتماعی و مدنی در اردی‌بهشت امسال در نامه‌ای با ابراز همدردی با خانواده سربندی از ایشان درخواست نمودیم که ” خون را به خون نشویند ” و با اقدامی انسانی ریحانه را که مرگ و زندگیش به تصمیم آنان وابسته است به زندگی باز گردانند؛ با این اقدام شایسته خویش در جبران نواقص قانون گامی بلند بردارند و با این بخشایش همه ی فعالان فرهیخته و انسان دوستان خواهان بخشایش را مرهون همت خویش سازند. آنان بی گمان لذت این اقدام انسانی خود را خواهند چشید و در معرض ستایش و تحسین انبوه هموطنانی که خواهان این اقدام دشوار اما ممکن شده اند، قرار خواهند گرفت
افسوس که نه قوانین قضایی و نه خانواده مقتول راهی به رهایی از چرخه خشونت و مرگ نگشودند. این تصمیم متأسفانه تنها به جان یک انسان پایان داد و به هیچ رو باعث پایان یافتن ابهامات این پرونده و آشکار شدن حقیقت نشد.
ما بارها این نکته را در بیانیه های لگام یادآوری کرده ایم که یکی از مصداقهای اصلی تعلق نگرفتن مجازات اعدام به متهمان، در نیافتن سرچشمه ی واقعی جنایت و انتساب جنایت به افراد به افراد نامرتبط با آن بدون دریافتن سرچشمه واقعی جنایت بوده است.
ما اعضا و موسسان کارزار لگام مجدانه از خانواده های دردمند مقتولان و نیز از دست اندرکاران دستگاه قضا می خواهیم که یک بار برای همیشه به خود آیند و در صدور و اجرای احکام اعدام، به ویژه این گونه اعدامهای ناروا، نه لجاجت و کین ورزی بلکه، ندای وجدان و مهر به انسان را در مقابل دیدگان خود قرار دهند و از تداوم این چرخه خشونت بپرهیزند
به یقین این گونه اقدامهای ناروا و قوانین خشونت افزا چهره ی دستگاه قضای ایران را در انظار هم میهنان و همه جهانیان هرچه بیشتر تیره خواهد کرد و متأسفانه موجب نمایش تصویری زشت و تلخ از ایران عزیزمان در مقابل دیدگان جهانیان خواهد شد
ما بار دیگر تاسف و تاثرعمیق خود را از اعدام ریحانه جباری اعلام می کنیم و آرزومند آنیم که بار دیگر شاهد ستاندن جان انسان دیگری نباشیم
اعضا و موسسان کارزار لگام
۴آبان ۱۳۹۳
