“همیشه پیش از آن که فکر کنی اتفاق می‌افتد”. هوشنگ عیسی بیگلو، یکی از سرشناس ترین زندانیان سیاسی عصر پادشاهی به ناگهان در اثر ایست قلبی در فنلاند درگذشت. خبری بس باورنکردنی برای کسانی که هوشنگ را می شناسند. هوشنگ خود همیشه مراقب سلامتی دیگر یاران بود و اکنون خودش بدون نیاز به مراقبت، مثل آذرخش دوستان را ترک گفت. آنان که هوشنگ را از نزدیک می شناسند می دانند که علت مرگ او در اساس درد و رنج غربت بود. او سال پیش در جمعی از دوستان گفت که وقتی سال میلادی تحویل می شود تنها احساسی که دارد بغضی در گلو است که چرا طوری کشته می شود که هیچ دودی هم از آن بر نمی‌خیزد. او گفت که همیشه به هنگام سال نو خود را به کاری مشغول می کند تا غم غربت را کمتر احساس کند. و امسال نیز، در آخرین روز این سال، او رفت روی پشت بام و برف پارو کرد و در همان لحظه به یکی از دوستان زنگ زد و گفت، باز دارم خودم را در کار ذوب می کنم تا درد غربت را احساس نکنم. اما این بار دردی دیگر در قلب او پدیدار شد. بغض گلویش به گره قلبش بدل شد. به خانه رفت و در کنار خانواده خود رنج کوتاه را متحمل شد و با چشمی خیره در خاطرات، با چشمی خیره در آرزوی فقط یک بار دیدن وطن و گشتی در کوچه‌های صمیمی روزگاران حماسی خویش، پرواز کرد و رفت. به همین آسانی.
هوشنگ یک انسان سرشار از عاطفه ی شورانگیز بود و عشق عظیم او به زندانیان سیاسی دوران پادشاهی همتایی نداشت. هوشنگ حقوقدان و مبارز راه حقوق بشر بود و طی ۵۵ سال مبارزه سیاسی همواره به ارزشها و باورهای انسانی خود وفادار مانده بود.
هوشنگ عیسی بیگلو از همان روزهای آزادی از زندان شاه، در مقام حقوقدان، وکیل دادگستری و مدافع حقوق بشر، برای رهایی باقی زندانیان سیاسی تلاش کرد. او هم با نهادهای مدنی و حقوقی جامعه همکاری داشت و هم همراه هیاتی با زندانیان دیدار و گفتگو می کرد. هوشنگ در واقع پرنمودترین چهره در جمع زندانیان سیاسی بود که در سالهای اخیر همدیگر را در گوشه و کنار جغرافیای تبعید و مهاجرت پیدا کرده‌اند.
مرگ ناگهانی او حیرت انگیز و باورنکردنی است. چه روزی مرگ او را درربود. آستانه گردش سال و فوران نورها در آسمان جهان. ای یار! ای یگانه ترین یار! ما نام و یاد تو را به میهن می سپاریم. به ایران، به تهرانی که سنگرت بود، به آذربایجان و به تبریز سرفراز که عشق تو بود. آه ای دوست، نام و یادت را به هیچ کجایی نخواهیم سپرد مگر به ایرانت. مگر به دشت خاطراتی که تمام زندگی تو بودند و به آن لاله های دامنه ی حیدربابا که در حسرت دیدار آنها چشم بر هم نهادی. بدرود!
زندانیان سیاسی زمان شاه :
ابراهیم رنجکشان- ابراهیم محجوبی- احمد امانی- احمد پورمندی- احمد خوشبخت- احمد شیبانی- احمد محمدی- ارسلان پورقباد- اژدر بهنام- اسد ترابی- اسفندیار صادق زاده- اسفندیار کریمی- اسماعیل ختائی- اشرف میرهاشمی- اصغر بی نیازان- اصغر خرسند- اکبر دوستدار- اکبر سوری- اکبر سیف- اکبر محمدی- امیر ممبینی- ایرج تقی زاده- ایرج نیری- باقر ابراهیم زاده- باقر قلیائی- بهروز حقی- بهروز خلیق- بهروز مطلب زاده- بهروز نظمی انصاری- بهزاد کریمی- بهمن امینی- بیژن برهمندی- پرویز قلیچ خانی- پرویز مختاری- پرویز نویدی- تقی اغنیا- جعفر امینی نژاد- جمال سجادی- جمشید طاهری پور- حبیب پرزین- حسام امام- حسن جعفری- حسن صمدیان- حسن عزیزی- حسن فخاری- حسن گلشاهی- حسین بهبودی- حسین پورجانکی- حسین سازور- حسین مولودی صفا- حماد شیبانی- حمید حمیدبیگی- حمید درخشنده- داود ابراهیمی- رحمت رنجبر- رسول آذرنوش- رضا ابراهیمی- رضا اکرمی- رضا بدیعی- رضا جوشنی- رضا دقتی- رضا عظیم زادگان- رضا علامه زاده- رضوان خرسند خسروشاهی- رقیه دانشگری- سیامک لطف الهی- سیروس ماوائی – شفیقه حقی- شهرام قنبری- شیدا نبوی- ضرغام محمودی- عاطفه جعفری- عباس پاک نژاد- عباس خلیلی- عبداله قوامی- عبدالعلی فرزام- عزت مصلی نژاد- علی برزوئی- علی پاینده- علی پورنقوی- علی ستاری- علی صراف زاده- علی طلوع- علی لاریمی- علی معتدل- علیرضا بهتوئی- عیسی صفا- غلام دوستدار- فرج سرکوهی- فرخ نگهدار- فردوس جمشیدی- فرزاد کریمی- فرهمند رکنی- فریدون احمدی- قدرت قلی زاده- کاوه دادنهال- کریم منیری- کیومرث سلطان آبادی- مجید عبدالرحیم پور- محسن فومنی- محسن یلفانی- محمد آزادگر- محمد اعظمی- محمد جودکی- محمد حدادپور- محمد دستگیر- محمد شیبانی- محمد فارسی- محمدرضا زمانی- محمدرضا مهجوریان -مرتضی حقیقت- مرتضی محیط- مرتضی ملک محمدی- مسعود فتحی- مسعود مولازاده- مصطفی مدنی- مصطفی مصطفائی- منوچهر مختاری- مهدی ابراهیم زاده – مهدی پرویز- مهدی جباری- مهدی فتاپور- مهدی کاظمی- مهری معمارحسینی- نادر عصاره- ناصر آذرافروز- ناصر رحمانی نژاد- ناصر رحیمخانی- نسیم خاکسار- نصراله نوائیان- نقی حمیدیان- وجیه اله قاسمی- وحید توکلی- ویدا حاجبی تبریزی- هادی شیخ الاسلامیان- هادی میرمؤیدی- هدایت سلطانزاده- همنشین بهار- یداله بلدی
