جمعی از فعالان مدنی، فرهنگی و سیاسی کارزاری را در حمایت از مادران زندانی و با شعار «همراه و در کنار مادران زندانی» آغاز کردند.
پیش از این، نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر که در زندان به‌سر می‌برد با نگارش دل‌نوشته‌ای از درون زندان به وضعیت مادران زندانی پرداخته بود. او در نوشته‌اش از رنج‌هایی که مادران می‌برند، سخن گفته بود.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، در پی انتشار این نامه، جمعی از فعالان مدنی، سیاسی و فرهنگی با راه‌اندازی کارزاری تصمیم گرفتند تا با دفاع از حق فعالیت مدنی زن‌هایی که مادر هستند، از خواست‌های این مادران دفاع کنند.
آنان با نگارش متنی به چرایی شکل‌گیری کارزار حمایت از مادران زندانی پرداخته‌اند. متن کامل متن این فعالان مدنی، فرهنگی و سیاسی به شرح زیر است:
«هر انسانی از جمله زنی که مادر است حق فعالیت مدنی دارد. او باید در انتخاب خود آزاد باشد. هر محدودیتی از جمله سوء استفاده از کودکان برای منع مادر از فعایت مدنی عملی ناپسند است. مادرانی که به خاطر فعالیت‌های مدنی پشت میله‌های زندان‌اند مقصر دوری از بچه‌هایشان نیستند، آنها فعالیت‌های مدنی و مسالمت آمیز برای ایجاد آینده‌ای بهتر را انتخاب کرده‌اند نه زندان را. مادران زندانی آزادی خود را قربانی تضمین آزادی‌های اجتماعی، امنیت و رفاه برای کودکان خود و سایر کودکان کرده‌اند. حال چرا این مادران از حق مادری محروم میشوند؟ چرا کودکان از آغوش گرم مادرشان جدا میشوند ؟ مگر نه این که خانواده نهاد بنیادین جامعه است؟ چرا صرف خواست‌های مدنی سبب از بین رفتن بسیاری از خانواده‌ها شده است؟ با هم و در کنار هم خواستار آزادی مادران زندانی هستیم.»
از همین‌رو صفحه‌ای با نام «کمپین حمایت از مادران زندانی» در فیس بوک طراحی شده است تا به انتشار اخبار این کارزار بپردازد.
براین اساس آغازکنندگان کارزار حمایت از مادران زندانی در اولین اقدام، از زنانی که آنان را پیشگام در شکستن تابوهای قدرت‌مدار و مردانه معرفی کرده‌اند، خواسته‌اند تا خاطره‌ای «مادرانه» از زندان‌های دور و نزدیک‌شان را بنویسند.
آنان در این اطلاعیه نوشته‌اند:
«زنان قدرتمند ایرانی در پذیرش نقش‌های گوناگون همچون یک زن، یک مادر و یک کوشنده اجتماعی درراه برابری و عدالت جویی گاه بر فراز شادی‌هایی ماندگار و گاه در نشیب رنج‌هایی بسیار گام برداشته‌اند. اما از رنج‌های زنانه و مادرانه خویش در طی این راه کم سخن گفته و یا هرگز نگفته‌اند .خاموش و تنها در زندان یا دور از وطن و یا در مخفی گاه‌های موقت بسا رنج‌ها که ازغم دوری فرزند کشیده‌اند واکثرا سخنی در این باب نگفته‌اند. گویی آنها نیز پذیرفته‌اند که «تاریخ مذکر» و هواداران «مذکر پسند» آن نوشتن از حس مادری را بر نمی‌تابند. اینک وقت آن است تا زنان پیشگام در شکستن تابوهای قدرت‌مدار و مردانه، با نوشتن یک خاطره «مادرانه» از زندان‌های دور و نزدیک کمپین حمایت از مادران زندانی را حمایت کنند.»
بنابراین ایمیل c.imprisonedmother@gmail.com را برای ارتباط با کمپین حمایت از مادران زندانی اعلام کرده‌اند.
