از تابستان سال ۱۳۸۱ که جهان در مقابل فعالیت‌های هسته‌ای ایران که دور از چشم آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حال انجام بود ایستاد، تا ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴ که میان طرفین این مناقشه توافق حاصل شد، مردم ایران متحمل هزینه‌های زیادی شده‌اند و فشارهای طاقت‌فرسای تحریم‌ها را تحمل کرده‌اند.
بدون اینکه به جزئیات سود و زیان اصرار جمهوری اسلامی ایران در ادامه سیاست هسته‌ایش در این دوره بپردازیم، نگاه عقلانی به موضوع می‌گوید که خیلی زودتر از امروز می‌شد این توافق انجام گیرد، در آنصورت هزاران میلیارد ریال از سرمایه‌های کشور برای ادامه این راه بن‌بست به هدر نمی‌رفت و هزاران میلیاردریال خسارت نیز بابت تحریم متوجه مردم نمی‌شد. مهمتر از این خسارت‌های مالی، صدماتی است که از ناحیه تحریم‌ها به سلامت جامعه وارد و باعث ایجاد فضای نامطمئن کار و زندگی و افزایش سیل مهاجرت نخبگان و متخصصان ـ با ارزش‌ترین لایه‌های نیروی انسانی جامعه ـ شده است. در چنین فضایی مردم ما با شنیدن اعلام توافق ایران با کشورهای ۱+۵، با حضور در خیابان ها و میادین، کوی و برزن با ابراز شادمانی، پشتیبانی خود را از این اقدام اعلام نمودند.
ما آنچه را که امروز اتفاق افتاده، ناشی از یک تصادف و امری بدون پیشینه نمی دانیم. یقینا این دستاورد حاصل آن تصمیم درستی است که مردم با شرکت در انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ماه سال ۱۳۹۲، اتخاذ کردند. آنان در میان نامزدهای انتخاباتی، به محتمل‌ترین نامزد پیروز که وعده‌هایش با مطالباتشان قرابت داشت. اقبال نشان دادند، بویژه اینکه این نامزد درباره حل و فصل پرونده اتمی دارای مواضع شفاف‌تر از دیگران بود و سابقه وی در گذشته در جایگاه دبیر شورای امنیت ملی و مسئول پرونده اتمی در مذاکرات با کشورهای غربی و آژانس انرژی اتمی هم از او چهره آماده تعامل با جهان نشان می‌داد. بی‌شک این رویکرد با عملکرد دیگرانی که حدود ۸ سال عامل هدر رفت هزاران میلیارد ریال ثروت کشور و زمینه‌ساز برقراری تحریم‌ها و احتمال دخالت نظامی کشورهای غربی بودند و باعث شدند تا ظرفیت تولید کشور به کمتر از نصف کاهش یابد، تعداد بیکاران به بیش از ۵.۵ میلیون نفر افزایش پیدا کند و دامنه فقر گسترده شود، با خواست اکثریت مردم هم خوانی داشت. در این فضای ناامید کننده، آنان به خاطر اینکه که این نامزد ـ آقای روحانی ـ شفاف‌تر از سایر نامزدهای طیف اصول‌گرایان مواضع خود را در زمینه سیاست‌های داخلی و خارجی اعلام می‌کرد، باور داشتند که تحقق این سیاست‌ها می‌تواند دستکم بخشی از مطالباتشان را عملی کند، از این رو در پای صندوق‌های رای حاضر شدند و آراء خود را به نفع ایشان به صندوق‌ها ریختند.
مشارکت گسترده مردم در انتخابات و انتخاب آن نامزدی که وعده‌هایش با مطالبات مردم قرابت داشت و به ریاست جمهوری برگزیده شد، آشکارا دستاورد بزرگ مردم بر اساس امکانات و مقدوراتشان ارزیابی میشود، و توافق هسته‌ای ایران با شش کشور قدرتمند جهان نیز بر پایه همین اتحاد ملی و ثمره اتخاذ مواضع درست از جانب مردم ارزیابی میشود و شایسته تبریک به مردم و دولت در این توافق است و باید برای عقیم گذاردن جنجال‌های کاسبان تحریم در ایران و جنگ‌طلبان و افراطیون منطقه و امریکا از توافق میان ایران و کشورهای ۱+۵ پشتیبانی نمود و آن را به عنوان راهی به سوی صلح منطقه و جهان در مقابل جنگ‌افروزی و خشونت به افکار عمومی نشان داد.
یقینا از تجارب سال‌های اخیر باید درس گرفت چون نیک می‌دانیم که تفاوت‌های اندک در حوزه اندیشه و سیاست در میان افراد و احزاب در مقاطع تاریخی حساس چنانچه عینیت یابد، دیگر اندک نیست، تفاوت میان رای دادن یا ندادن، تحریم‌های بیشتر و ادامه آن و یا برداشتن تحریم‌ها، و در نهایت تفاوت میان صلح و جنگ است.
اکنون که دولت آقای روحانی قدم‌های اساسی و موثر برای حل و فصل پرونده اتمی برداشته، با عنایت به اقتصاد ویران کشور، رواج فساد و رانت و تبعیض و حضور شرکت‌های شبه دولتی و نظامی در اقتصاد کشور بویژه در بخش‌های تجاری، بانکی و مقاطعه‌کاری و حاکم بودن فضای امنیتی در کشور، می‌بایست تمرکز خود را به کوتاه کردن دست رانت‌خواران شبه دولتی و نظامی، تقویت بخش خصوصی کارآمد، برطرف کردن فضای امنیتی و آزادی زندانیان سیاسی و رهبران دربند جنبش سبز آقایان موسوی، کروبی و خانم رهنورد معطوف دارد. به گمان ما وی به این موضوعات با شیوه و روش خود اهتمام دارد ، و ارزیابی ما همچون گذشته این است که اقدامات وی تلاش برای تحقق وعده‌های انتخاباتی‌اش و مقابله با زیاده‌خواهی های اصول‌گرایان در حوزه‌های سیاسی، نظامی و اقتصادی در کشور است و جای هشدار دارد که در صورت غفلت دولت آقای روحانی از نقش مخرب شرکت‌های شبه دولتی و نظامی و مسدود نکردن مجراهای ویژه دستیابی آنان به ثروت‌های ملی، ثمره دستاوردهای توافق هسته‌ای نه عاید مردم، بلکه به کیسه همان شرکت‌ها و رانت‌خواران بخش تجاری و بانکی سرازیر میشود. بدیهی است که در این مبارزه مردم نقش بس مهمی می‌توانند ایفا کنند، بویژه در جنجال هائی که اصول‌گرایان با دولت روحانی پیرامون توافق اتمی به پا کرده‌اند و حملاتی که در زمینه سیاست های هنری، فرهنگی و آموزش و پرورش و اقتصاد، ورزش و فعالیت احزاب و شرایط برگزاری انتخابات در اسفندماه سال جاری، به راه انداخته‌اند حمایت مردم موجب میشود تا وی بتواند در برابر این حملات ایستادگی و به راه خود ادامه دهد. همچنین برای اینکه دولت بتواند این راه ناهموار را بپیماید، به حمایت و پشتیبانی مردم بویژه در انتخابات پیش رو نیازمند است. بی‌شک مجلسی که ظرفیت شنیدن مطالبات مردم را داراست و از اقدامات درست دولت پشتیبانی میکند ، امکان تحقق مطالبات، بخاطر هموار شدن مسیر آن در قوه قانون‌گذاری، زمینه تحقق به مراتب بیشتری نسبت به امروز پیدا میکند. از این رو برای اینکه دولت بتواند در یک سال و نیم باقیمانده دستکم به بخشی از وعده‌هایش که امروز با موانع جدی روبروست عمل نماید، ضرورت دارد تا مردم با شرکت گسترده خود در انتخابات مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری و انتخاب نامزدهائی که از مقبولیت مردمی برخوردارند زمینه تحقق مطالبات خود را فراهم نمایند.
