گزارش های اخیر در مورد سرکوب در ایران، نگران کننده است. شاهرخ زمانی، از فعالان برجسته کارگری در زندان جان باخت. مسئولیت این مرگ، بر گردن دستگاه های سرکوب جمهوری اسلامی و رهبران رژیم است که دست این ماشین سرکوب را باز گذاشته اند. شاهرخ زمانی یا در یک نقشه طراحی شده از سوی نیروهای سرکوب به قتل رسیده است یا در خوش بینانه ترین حالت، مسئولان زندان با بی توجهی به نیاز او برای درمان، باعث مرگ او شده اند. مسئولیت جان و سلامت هر زندانی بر عهده زندانبان است. به شهادت نزدیکان و هم بندان شاهرخ زمانی، وی که پیش از زندان سابقه بیماری خطرناکی نداشت، چند روز پیش از مرگ خواهان رسیدگی به وضعیت سلامت خود شده بود. به این خواست او اعتنایی نشد. پس از جان باختن شاهرخ زمانی، واله زمانی که او نیز فعال کارگری و از خویشاوندان شاهرخ زمانی است، بازداشت شده است.
علاوه بر جان باختن شاهرخ زمانی که به نگرانی ها در مورد جان سایر فعالان کارگری زندانی دامن زده است، یک رشته دستگیری ها نیز از حاکی افزایش فشار بر دگراندیشان، روزنامه نگاران، معلمان و فعالان سیاسی و مدنی است. تنها در یک نمونه، نیروهای امنیتی شماری از دانشجویان را در تهران و کرج دستگیر کرده اند. نخستین گزارش ها حاکی از عدم امکان ارتباط خانواده های دستگیرشدگان با آنان بود.
شماری از اعضای جناح افراطی موسوم به جبهه پایداری در مجلس شورای اسلامی خواهان دستگیری تعدادی از روزنامه نگاران شده اند. در روزهای اخیر لااقل دو وبلاگ نویس بازداشت شده اند.
شمار کسانی که توسط نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی احضار شده اند از تعداد دستگیری ها نیز بیشتر است. بنا بر گزارش هائی، نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی احضار فعالان مدنی و روشنفکران به سبکی که در زمان قتل های زنجیره ای دهه هفتاد مرسوم بود را از سر گرفته اند. بر اینها باید صدور احکام سنگین زندان برای برخی فعالان حقوق بشر، کارگران و معلمان نیز افزود.
مجموعه این گزارش ها، تصویر بسیار هشداردهنده ای از نقشه ها و اقدامات ارگان های سرکوب جمهوری اسلامی به دست می دهد. جامعه مدنی ایران با ارگان های سرکوبی سر و کار دارند که سابقه کشتارهای دهه ۶۰، قتلهای زنجیره ای دهه هفتاد و سرکوب خشن جنبش سبز در کارنامه آنهاست. برای بسیاری از داغدیدگان دهه های گذشته، شرایط امروز کشور، اوضاع آن سالها را تداعی می کند. بسیاری بیم دارند که امروز نیز حکومت برای پیشگیری از اعتراضات، گرفتن زهر چشم از جامعه و خلاصی گریبان خود از پاسخگویی بابت پیشبرد پروژه ویرانگر هسته ایش در بیش از یک دهه اخیر، بر ابعاد سرکوب خشن کسانی بیافزاید که آنها را تهدیدی بالقوه می شمارد.
ما در مورد مقاصد و نقشه های دستگاه های سرکوب جمهوری اسلامی هشدار می دهیم و از همه نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر، نیروهای سیاسی و افکار عمومی می خواهیم با اعتراض به سرکوب ها، نگذارند جمهوری اسلامی به سرکوب خاموش جامعه مدنی ایران ادامه دهد. بازتاب هر چه گسترده تر اخبار مربوط به افزایش فشار بر فعالان سیاسی و مدنی ایران و اعتراض به آن، می تواند از امکانات حکومت برای پیشبرد این سرکوب بکاهد.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
دوم مهر ۱۳۹۴(۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵)
