با خبر شدیم رفیق احمد محسن پور آهنگ ساز، نوازنده چیره دست کمانچه، بنیان گذار گروه روجا، پایه گذار فرهنگ خانه مازندران، سرپرست گروه شواش و از اعضای اصلی هسته سرخه روجا در پیش از انقلاب به دلیل بیماری قلبی و خونی صبح چهارشنبه ٣٠ دی ماه در سن ٧٠ سالگی در زادگاهش روستای قادیکلای قائم شهر از میان ما رفت.
رفیق محسن پور از کودکی به موسیقی رو آورد و نزد پدرش رحمت، با سازهای “لله وا” “نی لبک” “ویلن” و کمانچه اشنا شد و سپس ردیف صبا و آموزش هنرستان موسیقی را نزد اساتید زمان آموخت. او از سال ١٣۵٢ همکاری خود را با گروه موسیقی رادیو ساری آغاز کرد و در سال ١٣۵۴ به ارکستر ملی فرهنگ و هنر مازندران پیوست. عشق او به موسیقی و زحمتکشان دو ستونی بودند که همواره تا پایان عمر به آن باور داشت. همین علاقه او به منافع زحمتکشان و عشقش به آزادی و عدالت موجب شد که پیش از انقلاب به گروه سرخه روجا که هوادار فدائیان خلق ایران بود، بپیوندد. او یکی از اعضای اصلی این گروه بود. در جریان انقلاب گروه موسیقی روجا را سازماندهی کرد و پس از آن که تمامی گروه های چپ از جمله سازمان ما توسط جمهوری اسلامی به زیر ضرب رفتند، او مجبور شد که تنها به عشق اولش که همان موسیقی بود روی آورد. او در شهریور ١٣۶۴ نخستین مر کز آموزش موسیقی و پرورش فرهنگی ـ هنری را با نام فرهنگ خانه مازندران در ساری پایه گذاری کرد. آموزش مختلط دختران و پسران در سال های اول مشکلات عدیده ای را برای او فراهم ساخت. با این وجود او توانست دختران و پسران زیادی را آموزش بدهد که بعضی از آن ها از چهره های مطرح موسیقی این مرز و بوم هسنتد. سروده های او که همواره در وصف کارگر، برزگر و روشنفکر مازنی بود، نشان از شیفتگی اش به عدالت و آزادی داشت.
آثار بی شماری از رفیق محسن پور در موسیقی برجای مانده است. میهن ما با مرگ او صدای ساز یک خنیاگر زنده دل را از دت داد. ولی صدها تن از شاگردانش در پهنه موسیقی راه او را ادامه خواهند داد. هنوز ترانه های زیبایی را که در دوره انقلاب ساخت، زمزمه نیمه شب بسیاری از مبارزان راه آزادی و عدالت است. مردم قدرشناس مازندران امروز در مراسم خاکسپاری این مرد آزاده، هنرمند و هنرمند پرور حضور پر رنگی داشته تا به او بگویند که همواره در یاد شان جاودانه خواهد بود.
دبیر خانه شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
اول بهمن ماه ١٣٩۴ (٢١ ژانویه ٢٠١۶)
