بیش از صد سال است که زنان پیشرو میهنمان دوشادوش مردان در مبارزه علیه استبداد و برای تامین آزادی و دمکراسی، در صحنه سیاسی کشور حضور دارند. بدون حضور این “نیم دیگر”، روندها در کشورمان به گونه ای دیگر پیش می رفت. با این وجود نصیب زنان در این روند اندک بوده است.
این امر را به طور بارز می توان در انقلاب بهمن و در طول حیات جمهوری اسلامی مشاهده کرد. زنان در روند انقلاب بهمن و تظاهرات ها ی خیابانی حضور گسترده داشتند. اما بعد از انقلاب نه تنها حق برابری زن و مرد تامین نشد، بلکه بیشتر آنچه را زنان پیش از انقلاب به دست آورده بودند، حکومت برآمده از انقلاب از آنان گرفت و زنان را هرچه بیشتر بی حقوق کرد.
اما زنان کشور ما به تحمیلات جمهوری اسلامی تن ندادند و بە رغم شرایط دشوار پیگیرانه برای حفظ و افزودن بر دست آوردها و حقوق خود رزمیدند و توانستند در این و یا آن عرصه، رژیم را عقب نشاندد. زنان در سه دهه گذشته مبارزه خود را روی حقوق شهروندی و برابر حقوقی متمرکز کردند و از فضاهای موجود بهره گرفتند. فضای انتخاباتی از جمله آن ها بوده است.
زنان در انتخابات اخیر فعالانه وارد کارزار انتخابات شدند و “کمپین تغییر چهره مردانه مجلس” را راه انداختند. فعالین جنبش زنان چند ماه مانده به انتخابات، نشست مطبوعاتی برگزار کردند و در آن بر ضروزت افزایش سهم زنان در مجلس بە٣٠ درصد تاکید و برای تامین آن تلاش نمودند. سازمان دهندگان کمپین فعالیت خود را با سه شعار “من کاندیدا می شوم”، “پنجاه کرسی برای زنان برابری طلب” و “کارت قرمز برای کاندیداهای زن ستیز” آغاز نمودند. آن ها از زنان خواستند که در طیف گسترده ای خود را نامزد نمایندگی مجلس کنند و برای کسب تعداد هرچە بیشتر کرسی های نمایندگی مجلس تلاش نمایند. در پی این فراخوان، بیش از ١۴٠٠ زن برای انتخابات دوره دهم مجلس ثبت نام نمودند. اما شورای نگهبان زن ستیز، کاندیداهای زن را به طور گسترده رد صلاحیت کرد. تعدادی از زنان تائید صلاحیت شده، در لیست های انتخاباتی از جمله در لیست “امید” قرار گرفته و انتخاب شدند. اما معلوم نیست آن ها در مجلس آتی از حقوق زنان دفاع خواهند کرد و یا همچون نمایندگان زن دوره نهم مجلس به لوایح ضد حقوق زنان رای خواهند داد.
در لیست “امید” نام ٨ زن به چشم می خورد که خیلی از آن ها حتی برای فعالین حقوق زنان نیز ناشناخته هستند. به گفته خانم زهرا ربانی املشی: ” به صرف اینکه خانم هستند نه تایید می کنم نه رد می کنم……. مسئله این است که باید نمایندگانی باشند که به مساوات حقوق زن و مرد قائل و معتقد باشند. ما باید زن و مرد کارآمد وارد مجلس کنیم. اگر تصمیم بگیریم ۵٠ نماینده زن بفرستیم مجلس، ولی ضد زن باشند مثل بعضی نماینده های فعلی، که باید گفت صد رحمت به آقایان، چنین نمایندگانی مد نظر ما نیست (مصاحبه با رادیو زمانه).
خانم ناهید توسلی یکی از فعالین کمپین در همین مصاحبه می گوید کمپین از هیچ‌کسی حمایت نخواهد کرد و توضیح می‌دهد: «از لیست ۳۰ نفره اصلاح‌طلبان، ۸ نفر زن هستند یعنی حدود۳۰ درصد و این از جهت آماری خوب است اما ما جز یکی دو نفر، بقیه این زن‌ها را اصلاً نمی‌شناسیم. آدم‌های شناخته شده و اکتیو در حوزه حقوق زنان نیستند و من امیدی ندارم که بتوانیم این دوره هم در مجلس صدایی داشته باشیم.”
انتخابات مجلس با تمام فراز و نشیب ها و بیم ها و امیدهای خود به پایان رسید بدون آن که ارائه دهندگان لیست های انتخاباتی برنامه خود برای حضور در این انتخابات را مطرح کرده باشند. اصلاح طلبان هم با حداقل ها پا به عرصه انتخابات گذاشتند و برنامه انتخاباتی ارائه ندادند تا مشخص شود که آیا در مجلس آتی برای تامین حقوق زنان تلاش خواهند کرد و یا از کنار آن خواهند گذشت. با این وجود، امید است که زنان راه یافته به مجلس از حقوق زنان دفاع کنند و دین خود را نسبت به رای دهندگان ادا نمایند.
زنان کشور ما تنها با تبعیض جنسیتی مواجه نیستند، مشکلات آن ها بیشمار است. در سال های گذشته ما شاهد فقیرتر شدن زنان سرپرست خانوار، افزایش زنان بی خانمان و کارتن خواب، پائین آمدن سن تن فروشی در بین دختران جوان و گسترش تبعیض علیە زنان در محیط های کار و … بوده ایم. لازم است نمایندگان زن با مشکلات عدیده ای که زنان کشورمان با آن ها روبرو هستند، تماس پیدا کنند و برای غلبه بر آن ها بکوشند.
