هر فعال سندیکایی باتجربه‌ای واقعیت بازار کار در جمهوری اسلامی ایران را تصویری بسیار شبیه به نمونه‌های کلاسیک عملکرد دیکتاتوری سرمایه در اوایل قرن بیستم در کشورهای در حال توسعه یا جهان سوّم ارزیابی می‌کند. این بازار کاری است که در آن کارگر نه‌فقط حق و قدرتِ طلبِ حقوق بنیادی خود و شرایط کاری مناسب و تعریف شده‌ای ندارد، بلکه سرمایه‌دار، کارفرما، و رؤسا می‌توانند بدون هیچ مانع قانونی میزان دستمزد را خود تعریف و تصویب کنند و از وارد شدن به قراردادهای دسته‌جمعی طفره روند، و حتّیٰ بیگاری و برخورد با کارگر مثل برده را طبیعی اعلام کنند. مقاوله‌نامه‌های مصوّب سازمان‌های جهانی و قوانین و مقرراتی که زحمتکشان برای تصویب و اجرای آنها مبارزه کرده و خون داده‌اند، در عمل و عامدانه زیر پا گذاشته می‌شوند، و دستاوردهای طبقهٔ کارگر از برخورداری از تأمین اجتماعی و حقوق بازنشستگی گرفته تا قراردادهای جمعی کار و حق عضویت و فعالیت در سندیکاهای مستقل پایمال می‌شود. در چنین شرایطی، همبستگی جهانی زحمتکشان جهان عامل قدرتمندی است که می‌تواند به توازن قوا به سود کارگران در مبارزهٔ سهمگینی که بین کارگران و سرمایه داران حاکم در جریان است کمک کند.
در شرایطی که کارگران و زحمتکشان کشور هر روز با بیکاری، تورّم سرسام‌آور، و شرایط کاری جهنمی دست و پنجه نرم می‌کنند، سیاست‌های محوری دولت “امید و اعتدال”، در ادامهٔ سیاست‌های دولت احمدی‌نژاد، متوجه حذف و برداشتن هرگونه مانعی از مسیر استثمار وحشیانهٔ نیروی کار، چپاول ثروت ملّی، دستبرد به سرمایه‌های ثابت، و رشد سوداگری محض بوده است. اصل‌های پایه‌یی قانون کار نقض می‌شود. تشکّل‌های کارگری زیر فشار فزاینده‌ای قرار دارند، و فعالان کارگری یا در زندان‌ها اسیرند یا به دلیل اخراج از کار در شرایط دشوار معیشتی قرار دارند. گزارش‌های منتشر شده در این باره هشدار دهنده است. هر هفته کارگران ده‌ها کارخانه و کارگاه تولیدی و بنگاه اقتصادی به خیل بیکاران می‌پیوندند. اعتراض‌های کارگران به پایمال شدن حقوقشان با حملهٔ نیروهای امنیتی و انتظامی و دستگیری فعالان کارگری و سخنگویان کارگران روبرو می‌شود. برخورد سرکوبگرانهٔ نهادهای سرکوب رژیم نه‌فقط شامل کارگران صنعتی و به قولی “یقه آبی‌ها “می‌شود، بلکه اکنون ده‌ها فعال و رهبر سندیکایی معلّم به جُرم‌های واهی و بی‌پایه‌ای مثل “تهدید علیه امنیت کشور “و “تشکیل اجتماعات غیرقانونی “در زندان‌ها حبس و مورد شکنجه و آزار قرار دارند.
ابتکار های موفق
در شرایط ادامهٔ بحران بی‌سابقهٔ اقتصادی سال‌های اخیر در کشور، و عملکرد دولت در بی‌توجهی به نیازهای مبرم کارگران ایران، یک مشخصهٔ ویژهٔ روز جهانی کارگر امسال را باید موفقیت فعالان کارگری و سندیکایی میهنمان و یاران آنها در جلب توجه و حمایت و همبستگی جنبش سندیکایی جهان به مبارزهٔ دشواری دانست که جنبش کارگری و سندیکایی ایران برای احقاق بنیاد‌ی‌ترین حقوق کارگران کشور به پیش می‌برد.
افشاگری وسیع فعالان کارگری در مورد مرگ مشکوک شاهرخ زمانی، فعال سندیکایی، در زندان اوین در شهریور گذشته، چشم جنبش سندیکایی جهان را بر روی شیوهٔ برخورد رژیم با فعالیت‌های حق‌طلبانهٔ فعالان کارگری و ماهیت حقوق بشر اسلامی ادعایی “رژیمِ نمونهٔ جهان “باز کرد. در این مورد، و همچنین در مورد همبستگی با اعتصاب غذای محمود بهشتی لنگرودی، از فعالان برجستهٔ کانون صنفی معلمان ایران، اعضا و هواداران حزب تودهٔ ایران با حمایت از کارزارهای موفق “کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران “(کودیر) در آبان ماه گذشته توانستند پیام روشن فعالان سندیکایی داخل کشور در مورد عرصه‌ها و شعارهای عمدهٔ مطرح در مبارزهٔ کارگران ایران در طلب حقوق طبیعی و قانونی خود را به جنبش سندیکایی جهانی برسانند.
دوستان و حامیان بین‌المللی جنبش سندیکایی و کارگری ایران همواره تلاش کرده‌اند که صدای جنبش کارگری ایران را به گوش جهانیان برسانند و به طور جمعی از خواست‌های برحق این جنبش دفاع کنند. آنها بارها از مقام‌های رسمی ایران خواستار شده‌اند که به حقوق بنیادی کارگران و زحمتکشان ایران مطابق با معیارهای پذیرفته شدهٔ جهانی احترام بگذارند و موانع موجود در راه تحقق این حقوق را از میان بردارند. تشکّل‌یابی و ضرورت سازمان‌دهی کارگران و زحمتکشان یدی و فکری در کشور ما یکی از موضوع‌های عمدهٔ مورد توجه جنبش کارگری بین‌المللی بوده است، و بنابراین طبیعی است که خواست تشکیل سندیکاهای مستقل به صورت پُررنگی در بیانیه‌ها و نمادها و تحوّل‌های مربوط انعکاس داشته باشد. کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) یکی از سازمان‌های همبستگی بین‌المللی است که از زمان پایه‌گذاری‌اش در بیشتر از ۳۰ سال پیش، تا کنون پیگیرانه در این مسیر حرکت کرده است.
روزنامهٔ انگلیسی زبان چپ بریتانیا “مورنینگ استار “و نشریات و اُرگان‌های مرکزی حزب‌های کمونیست جهان در گستراندن این پیام و درک ضرورت پاسخ‌دهی به خواست‌های کارگران ایران سهم مهمی ایفا کرده‌اند. انتشار ده‌ها مقاله و گزارش در مورد تحوّل‌های مهم سیاسی یا رخداد های کارگری و سندیکایی در “مورنینگ استار “از زمرهٔ این کوشش‌های مهم و تأثیرگذار است.
برای نمونه، روزنامهٔ “مورنینگ استار “در روز ۱۳ آوریل (۲۵ فروردین) با بازانتشار گزارشی از “کودیر “در مورد بازداشت غیرقانونی پنج فعال مطبوعاتی کشور در آبان ماه گذشته ، از جمله دستگیری و بازداشت آقای عیسی سحرخیز، که نسبت به سیاست‌های ارتجاعی و سرکوبگرانهٔ رژیم اسلامی ایران برخوردی انتقادی داشته‌اند، از دولت “امید و اعتدال “خواهان اقدام به آزادی آنها شد. “مورنینگ استار “به نقل از معاون دبیرکل کودیر نوشت که دستگیری این فعالان مطبوعاتی نماد نحوهٔ نگرش جمهوری اسلامی به آزادی بیان است. معاون دبیرکل کودیر گفته بود: “بازداشت این روزنامه‌نگاران نمایش سرنوشت آنهایی است که برای آزادی بیان در درون ایران مبارزه می‌کنند. “معاون دبیرکل و سخنگوی کودیر اضافه کرده بود: “هزاران نفر از اعضای اتحادیه‌های کارگری و فعالان سیاسى اغلب بدون هیچ اتهامی یا بر اساس ‘جُرم های ساختگی’ که هیچ پایهٔ واقعی در چهارچوب قوانین متکی بر عدالت طبیعی ندارند، بازداشت می‌شوند. ““مورنینگ استار “همچنین در گزارش دیگری در روز ۲۸ فروردین ماه با عنوان “فعالان سندیکایی مصمّم به اعتصاب غذا نیازمند همبستگی ما هستند “به بیانیهٔ منتشر شده از سوی اسماعیل عبدی، دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران، و جعفر عظیم‌زاده، دبیر هیئت مدیرهٔ اتحادیهٔ آزاد کارگران ایران، در مورد تصمیم خود به شروع اعتصاب غذا از روز ۱۰ اردیبشت ماه اشاره کرد. “مورنینگ استار “پس از معرفی دو فعال سندیکایی و اشاره به سابقهٔ فشارهای رژیم به آن دو برای جلوگیری از فعالیت‌های سندیکایی آنها، و نیز اشاره به احکام بی‌سابقهٔ زندان طولانی‌مدّت برای آنان، به نقل از سخنگوی “کودیر “به اهمیت فوق‌العادهٔ ادامهٔ حمایت بین‌المللی از کارزار دفاع از حقوق بشر در ایران اشاره کرد و نوشت: “متأسفانه این بازداشت‌ها نمونهٔ دیگری از سرنوشتی است که در ایران منتظر آنانی است که برای حقوق سندیکایی و حقوق و آزادی‌های دموکراتیک تلاش و مبارزه می‌کنند. “سخنگو و معاون دبیرکل کودیر اضافه کرد که رژیم به طور کامل نسبت به مسئولیت قانونی خود در زمینهٔ پایه‌یی‌ترین حقوق سندیکایی، و از جمله آزادی بیان و تشکیل تجمّع‌های اعتراضی صلح‌آمیز بی‌توجه است و افکار عمومی بین‌المللی را فرامی‌خواند که نگذارند رژیم ایران “هرچه می‌خواهد دربارهٔ فعالان سندیکایی زندانی انجام دهد… ضروری است که به رژیم حاکم در ایران تفهیم شود که در تضمین این حقوق و آزادی‌ها وظیفه و مسئولیت دارد.”
کارزار بین‌المللی دیگری برای دفاع از حقوق سندیکایی در ایران
کودیر در بیانیهٔ مطبوعاتی خود به مناسبت روز جهانی کارگر امسال از یک کارزار همبستگی وسیع بین‌المللی با فعالان و رهبران سندیکایی زندانی و در حمایت از حقوق سندیکایی در ایران خبر داد که به ابتکار این سازمان به راه انداخته شده است. تعداد قابل‌توجهی از نهادهای ملّی و بین‌المللی سندیکایی به طور رسمی و در سطح رهبری بیانیهٔ کودیر را امضا کرده‌اند. در این بیانیه از حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، خواسته شده است که برای آزاد کردن فعالان زندانی اقدام کند و به وعده‌های انتخاباتی‌اش در مورد احترام به مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی که ایران امضا کرده است، عمل کند.
در بیانیهٔ مشترک همبستگی سندیکاهای جهان که در مجموع ده‌ها میلیون کارگر و زحمتکش را در جهان نمایندگی می‌کنند به گسترش موج سرکوب فعالان و نهادهای سندیکایی و سانسور مطبوعات و فشار همه‌جانبه بر خبرنگاران مستقل ایران اشاره شده است. این بیانیه ضمن اشاره به موارد مشخص احکام زندان برای رهبران و فعالان سرشناس جنبش کارگری کشورمان، و به‌ویژه اعضای کانون صنفی معلمان ایران، یادآور می‌شود که حقوق سندیکایی و صنفی زحمتکشان در ایران برخلاف مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار (که ایران همچنان از پذیرفتن و امضای آنها سر باز می‌زند) دائماً لگدمال می‌شود. نهادهای پُرقدرت سندیکایی جهان در بیانیهٔ مشترک خود خواستار از میان برداشتن همهٔ موانع موجود بر سر راه کارگران برای تشکیل سندیکاهای مستقل و پیوستن به سندیکا بر اساس مقاوله‌نامه‌های ۸۷ (حق آزادی تشکّل) و ۹۸ (حق مذاکرهٔ دسته‌جمعی) سازمان جهانی کار، و همچنین لغو ممنوعیت سازمان‌دهی و برگزاری مراسم اوّل ماه مه و بزرگداشت روز جهانی کار و اعلام روز اوّل ماه مه (یازده اردیبهشت) به عنوان روز تعطیل عمومی شدند.
بیانیهٔ مشترک همبستگی سندیکاهای جهان با اشاره به نام برخی از فعالان سندیکایی که ناروا محکوم به سال‌ها زندان و محرومیت شده‌اند، خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط این زندانیان شده است.
جمشید احمدی، معاون دبیرکل کودیر، چنین ابتکارهای همبستگی وسیع بین‌المللی را اقدام‌هایی بسیار مؤثر برای رساندن صدای کارگران ایران به جهانیان و نیرو گرفتن و پشت‌گرمی برای جنبش کارگری و سندیکایی ایران دانست. متن کامل این بیانیه در ادامهٔ همین مطلب آمده است.
فراخوان به مناسبت اوّل ماه مه ۲۰۱۶
در همبستگی با کوشندگان سندیکایی در ایران
