٢٢ خرداد ١٣٨۵ زنان ایرانی بار دیگر با تجمع مسالمت آمیز خود در میدان هفت تیر خواهان لغو قوانین زن ستیز از کلیه قوانین منجمله قوانین مدنی و جزایی می شوند.
قانون مدنی و جزایی و به تبعیت آن هزاران تبصره، بخشنامه و آیین نامه ای که در رابطه با زنان در ایران به اجرا در می آیند نه تنها ابتدایی ترین حقوق انسانی زنان را تامین نمی کنند، که همواره در جهت ترویج خشونت علیه زنان توسط افراد حقیقی و حقوقی و نهادهای مختلف جامعه عمل کرده اند. اجرای این قوانین از نخستین آنها که ۲۷ سال پیش تصویب شد تاکنون که تعداد کثیری را شامل می‌شود، حاصلی جز افزایش ناامنی زنان در خانه، محیط کار و اجتماع، آزار و مزاحمت‌های کلامی که در موارد بسیار به تعرض و تجاوزهای جسمی و جنسی منجر شده و می‌شود، نداشته است. رواج فرهنگ ضعیف شمردن زن، ویژه دانستن زن و به طور کلی ترویچ فرهنگ به انزوا کشاندن و حذف زنان و اقداماتی در این راستاها، با استفاده و الهام از چنین قوانینی صورت می‌پذیرد. مصادیق حذف زنان در جامعه ما پرشمارند. از حضور در ورزشگاه ها گرفته تا حذف از مقام های مدیریتی دولتی، وزارت، ریاست جمهوری- از حذف عکس آنها از روی جلد مجلات گرفته تا حذف اخبار مربوط به خواست های زنان، تا به آتش کشیدن انتشارات زنان، نابودی مدارک مربوط به زنان ….
در تاریخ بشر این اولین بار نیست که حکومت های خودکامه برای ادامه حیات خود متوسل به دین و مذهب می شوند و با تفسیری سرکوبگرانه از دین و مذهب، سعی در مقدس جلوه دادن قوانین ناعادلانه- نابرابر خود می کنند. در عین حال این اولین باری هم نیست که انسان های عدالت خواه و آزاده برای به‌دست آوردن حق انسانی و برابر خود اعتراض می کنند. زنان ایرانی نیز از این مبارزه برکنار نیستند. مبارزه دائم زنان از این حد که دیکتاتورهای کوچک خانواده، کوچه، محل کار و … آنها را به عنوان انسان برابر حقوق به رسمیت بشناسند تا مبارزه مداومشان برای اینکه حکومت های دیکتاتوری مردسالار نیز در قوانین خود که در بسیاری از موارد با “حکم حکومتی” به تصویب می‌رسند، وادار به برابر دانستن حقوق زنان و مردان و اجرای حقوق “انسان ها” شوند، جریان دارد. این مبارزه در کشور ما نیز در گسترده‌ترین ابعاد تداوم دارد و تجمع روز دوشنبه ٢٢ خرداد ١٣٨۵ تجلی دیگری از این مبارزه فزاینده است که قطعا با درس‌گیری از نقاط ضعف و قوت حرکت‌های پیشین صورت می‌گیرد.
ما با اعلام حمایت از ابتکار فراخوان این تجمع، در کنار شما، به عنوان جزئی از جمع بزرگ کوشندگان مبارزه زنان وطنمان برای لغو قوانین زن ستیز، به امید فرارسیدن روزی هستیم که دیکتاتورهای کوچک و بزرگ جای خود را به آزادی خواهان و برابر طلبان بدهند.
چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم؟ خانه‌اش نه، ولی … بنیاد افکار پوسیده‌اش … ویران باد!
گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
١٨ خرداد ١٣٨۵
۹ ژوئن ۲۰۰۶
