از: احمد فرهادی، مسئول روابط بین المللی سازمان فداییان خلق ایران ﴿اکثریت﴾
به: آقای محمد البرادعی، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی
جناب آقای البرادعی
در آستانه نشست آژانس بین المللی انرژی اتمی، متاسفانه بازهم نکته ای منفی بر کارنامه حکومت جمهوری اسلامی ایران افزوده شد. اخبار مبتنی بر اینکه حکومت جمهوری اسلامی اسنادی درباره ریخته گری و ماشین کاری فلز اورانیوم، که می توانند برای ساخت بمب هسته ای بسیار مفید باشند، در اختیار دارد، نگرانی مردم صلحدوست ایران و جهان را افزوده است. ادعای این که حکومت هرگز درخواستی برای دریافت این دستورالعمل برای غنی سازی فلز اورانیوم و تبدیل آن به سلاح اتمی نکرده و شبکه عبدالقدیر خان خودسرانه آن را در اختیار تهران قرار داده و ایران تاکنون هیچ استفاده ای از این سند نکرده است، عدم اقدام بموقع وی برای اعلام روشن تملک چنین سندی را توجیه نمی کند.
جناب آقای البرادعی
همانگونه که بارها اعلام کرده ایم، سازمان فداییان خلق ایران ﴿اکثریت﴾، همراه با اکثریت مطلق مردم ایران معتقد است استفاده از دانش هسته ای فقط و فقط باید در خدمت مقاصد صلح آمیز باشد. اما سیاست های نادرست و ماجراجویانه هسته ای حکومت ایران، بویژه پس از تکیه زدن آقای احمدی نژاد بر صندلی ریاست جمهوری، تصویری کاملا مخالف با افکار عمومی ایرانیان را به نمایش گذاشته است. ما از خواست شما مبنی بر شفافیت کامل برنامه هسته ای ایران و اینکه حکومت ایران اطلاعات و اسناد کامل در تمام موارد مربوط به این برنامه را، بویژه درباره تجهیزات و مواد دو منظوره ای که می توانند هم برای مصارف صلح آمیز و هم برای مصارف غیرصلح آمیز استفاده شوند، در اختیار آژانس قرار دهد، کاملا حمایت کرده و این سیاست را بیش از همه در خدمت مصالح ملی ایران میدانیم. سازمان فداییان خلق ایران ﴿اکثریت﴾ مجدد اعلام میدارد خواهان ادامه تعلیق غنی سازی اورانیوم و مخالف جدی از سرگیری آن است و از هرگونه راه حل تامین کننده اعمال نظارت و کنترل آژانس بین المللی انرژی اتمی بر برنامه هسته ای ایران استقبال می کند.
جناب آقای البرادعی
آرزو میکنم نشست پیش رو در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۰۵ ، گامی مهم در راه مقید کردن کامل حکومت جمهوری اسلامی به خواستهای برحق آژانس بین المللی انرژی اتمی بردارد. سازمان ما بر این باور است که چنین دستاوردی در خدمت “خاورمیانه ی عاری از سلاح های هسته ای” و “جهانی عاری از سلاح های هسته ای” میباشد.
با احترام فراوان
٢۱ نوامبر ٢٠٠۵
احمد فرهادی
