تبریز نیوز: “امین موحدی”، نویسنده نشریات محلی در مشکین شهر، نامه سرگشاده ای خطاب به “اکبر گنجی”، روزنامه نگار سرشناس ایرانی منتشر کرده است .
متن کامل نامه در زیر آمده است :
بنام خدا
هموطن همواره همراه مردم ایران
جناب آقای اکبر گنجی
کاش هستی را زبانی داشتی
تا زهستان پرده بر می داشتی
ساکن شمال غرب ایرانم و سال هاست در مکتب عشق به میهن و آزادی مشق به قلم می کنم .
نامم امین موحدی است . اما نمی خواهم از آن چه بر من رفته است و می رود لب به شکوه بگشایم .
بلکه هم اینک برادرم ، امیر حسین موحدی “، روزنامه نگار، فعال حقوق بشر و سخنگوی داخلی کمیته بحران زندانیان سیاسی می باشد ، در حالی در زندان مشکین شهر محبوس است که تنها جرمش اطلاع رسانی دقیق و افشاگری در مورد وقایع مناطق آذری نشین ایران بویژه مشکین شهر ، در گفتگو با رسانه های خبری بین المللی می باشد تا جهانیان واقعیت ها و مطالبات مدنی مردمان این سرزمین را شنیده و مبادا – تجزیه طلبان- همچون همیشه حقایق را وارونه جلوه داده و مردم و رسانه ها را بفریبند …
” امیر حسین موحدی “، تنها یک گزارشگر وطن پرست ایرانی است .
او همان کسی است که در آذر ماه ۸۴ بدلیل پیگیری و انتشار اخبار زندانیان سیاسی دستگیر و در زندان سکته کرد و حتی عکس های وی در حالی که در غل و زنجیر به تخت بیمارستان بسته شده بود در رسانه های معتبر جهان منتشر شد .
بار دیگر امروز شاهد رفتار غیر قانونی با برادر بیمار مبتلا به آریتمی حاد قلبی و دیابت( وابسته به تزریق انسولین ) در زندان مشکین شهر هستیم و او را که به دنبال اعتصاب غذا و دارو در روزهای گذشته بارها در حالت بیهوشی قرار گرفته از انتقال وی به بیمارستان یا مرکز درمانی در خارج از زندان خودداری می کنند .
نمی دانم برادر بی پناهم را بار دیگر خواهم دید !
هم رزمانش از زندان گوهر دشت کرج برای آزادی اش بیانیه صادر می کنند و برای سلامتی اش دعا می کنند.گفتم دعا ، یادم آمد شب هایی که کنار بیمارستان سینا برای بازیابی سلامت سعید حجاریان دعا می کردیم و اشک می ریختیم قیاس برادرم با جناب حجاریان شاید قیاس مع الفارق باشد .
اما او نیز به عنوان یک هموطن، به شدت بیمار که هر لحظه بیم مرگ اش می رود نیاز به به دعای هم وطنان، تلاش های شما و توجه محافل حقوق بشری داخل و خارج کشور دارد تا از یک تراژدی دیگر انسانی جلوگیری شود .
جناب آقای گنجی !
فراموش نمی کنم که شما بدلیل اعتصاب غذا بیهوش بودید و عکستان را دیدم که آرام بر تخت بیمارستان چشم برهم گذاشته بودید . اما آن چنان مصمم که گویا فقط خوابیده اید . همان لحظه عکستان را با جمله ای آراستم به این مضمون ” این انقلاب شمع هاست برای سلامتی گنجی شمعی بیافروزید و دعا کنید” و سپس تکثیرش کرده و در سایت های اینترنتی منتشر کردم .
هموطن همیشگی من جناب آقای گنجی
قیاس برادرم با شما نیز صحیح نیست و قیاس مع الفارق است اما تمنا می کنم برای سلامتی برادر تنها و بیمارم در زندان شمعی بیافروزید تا جهانیان مطلع شوند که چه بر ما روزنامه نگاران می رود .
آقای گنجی !
ما تمامی شکنجه ها و زندان ها را تحمل کرده و خواهیم کرد ، که چون شما قبل از ما چنین کردید و پیروز شدید ، که اگر تحمل نکنیم حتماً خواهید فرمود :
ای گل تودوش داغ صبوحی کشیده ای
ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم
ما بار دیگر منتظر روشنگری “شمع مقاومت ایران” ، که گنج بی پایان روشنگری ملت ایران است ، می مانیم .
دوستان این داد را باور کنید …
با احترام
ایران ـ استان اردبیل ـ مشکین شهر
امین موحدی
