امروز گردآمده ایم تا به رغم همه‌ی رنج ها و ستم‌ها و بی عدالتی هایی که نسبت به ما روا می دارند، همراه با غریو شادی، فریاد عدالتخواهی سر دهیم، صلح را آرزو کنیم و برای زندگی بهتر همبسته تر شویم.
بیایید پیمان بندیم برای آینده بهتر خود و فرزندانمان در مقابل هر آنچه به شرافت و انسانیت ما خدشه وارد می کند، استوار و مقاوم ایستادگی کنیم.
عید بزرگ کارگران جهان، در ایران با یکصدمین سال جنبش سندیکایی مصادف شده است در سال ۱۲۸۴ در چنین روزهایی اولین اتحادیه کارگران چاپ در ایران متولد شد.
بیایید به پاس احترام به خاطره یک قرن فعالیت پرافت و خیز جنبش سندیکایی بر همه فعالان سندیکایی از آغاز تا کنون درود بفرستیم.
ما در شرایطی زندگی می کنیم که دولت و مجلس جمهوری اسلامی نسبت به حقوق حقه و قانونی مان بی توجه اند و هر روز با لوایح و مصوبات و قوانین جدید، حقوق کارمان را محدود می کنند . آنچه در صحن مجلس هفتم در رابطه باحذف مقررات کار از زندگی کارگران قراردادی خوانده می شود نشانگر آنست که آینده‌ای تاریک در انتظارمان است.
بیایید اجازه ندهیم این تاریکی بر آینده و آیندگان سایه افکند.
دولت جمهوری اسلامی از پذیرش قطعی و صریح و شفاف و عملی مقاوله نامه های بین المللی در رابطه با حق آزادی سندیکاها و اتحادیه های کارگری سرباز می زند، فصل ششم قانون کار همچنان پابرجاست و بنظر می رسد که وزارت کار در این فصل منطبق با مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ رغبتی نشان نمیدهد.
بیایید همه با هم خواهان اجرای تمام مقاوله نامه‌های بنیادین کار و پیش از همه مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار شویم.
وضع معیشت ما بسیار اسفناک است و به میزان زیادی پائین تر از حد خط فقر اعلام شده توسط دولت جمهوری اسلامی است. تعیین حداقل دستمزدهای اعلام شده نشان داد اراده‌ای در جهت واقعی سازی دستمزدها وجود ندارد.
بیایید همه با هم اعتراض مان را علیه این بی توجهی با صدایی رسا اعلام کنیم.
فقر و بیکاری بر پادارنده‌ی فسادو اعتیاد و ده‌ها آسیب اجتماعی دیگر است. ما بر روی گنجینه ای از همه نعمات مادی شاهد این همه فقر و بیکاری هستیم. این حق ماست که بخواهیم توزیع عادلانه ثروت بساط فقر و بیکاری را برچیند.
بیائید با هم با فریاد بلند بگوئیم : بیکاری نه!
رشد و شکوفایی ما در گرو استفاده بهینه از استعدادهای فرزندان وطن در فن آوری و پیشرفت تکنولوژیک و بهره برداری عادلانه از ذخایر و منابع مادی و انسانی کشور است. توسعه خصوصی سازی بی رویه صنایع و معادن و امکانات عمومی به بهانه کوچک کردن تصدی دولت، خیانت به اکثریت مردم ایران و باعث از بین رفتن تولید، صنعت و خدمات اجتماعی است.
بیائید بیزاری خود را از هر گونه تجاوز به ثروت عمومی به بهانه خصوصی سازی اعلام داریم.
ما، سازندگان فردای ایران را در پشت میز مدارس می خواهیم، کودکان ما حق دارند مطابق پیمان نامه حقوق کودک از نعمت تحصیلات و رفاه اجتماعی برخوردار شوند. کار کودکان و سوء استفاده از بی پناهی آنها زخمی است بر وجدان بشریت.
بیائید کودکانمان را دریابیم، آنها را تنها نگذاریم و برای عزت و سربلندی آنها از دولت بخواهیم ضمن تامین نیازمندی‌هایشان، امکان تحصیلات رایگان را برای آنها فراهم کند.
برای کسب مطالعات برحق خود و برای راهیابی به سوی ایرانی پیشرفته، آزاد و مستقل و نیل به عدالت اجتماعی و برای حل مشکلات فراروی مان، با حضور در سازمانهای سندیکایی و اتحادیه‌ای قادر خواهیم بود نقش واقعی‌مان را در تولید و خدمات اجتماعی نشان دهیم و سهم خود را از تولید نعمت‌هایی که خود در آفرینش آنها سهیم هستیم، بدست آوریم. تنها با تکیه بر اقتدارناشی از همبستگی کارگران در سازمانهای سندیکایی، این نیروی عظیم اجتماعی به حساب خواهد آمد و به مجلس قانونگذاری راه خواهد یافت و در تصویب قوانین به نفع خود و جامعه اش مؤثر واقع خواهد شد بیایید با هم شعاری واحد سردهیم : سندیکا- سندیکا- سندیکا.
دشمن دیرینه‌ی مردم، یعنی سرمایه داری جهانی به سرکردگی امریکا، گرداگرد کشور عزیزمان ایران، آتش افروزی می کند و دامنه‌ی تهدیدات علیه میهن مان هر روز گسترش می یابد بیایید همبستگی و اتحادمان را در دفاع از استقلال وطن بیاداریم.
