چندی پیش آماری که یک مرکز تحقیقاتی در ایالات متحده منتشر ساخت، نشانگر این بود که حدود ۶۰ درصد روستائیان این کشور به اینترنت دسترسی دارند و ۴۰ درصد از آنها از خطوط اینترنت پر سرعت بهره می‌گیرند.
امروزه اطلاعات در عرصه کشاورزی و توسعه روستاها به عنوان یکی از مهمترین سرمایه‌ها و عامل افزایش بازده به حساب می‌آید و فناوری اطلاعات به عنوان بستر اطلاع رسانی بزرگترین فرصت را برای پژوهشگران و سیاست‌گذاران بخش کشاورزی فراهم آورده است.
آموزش از راه دور از جمله بخش‌های است که توسعه آی تی روستایی می‌تواند به شکل مشخص بدان بپردازد اگر تا پیش از این اعزام مهندسان کشاورزی و دادن دستورالعمل‌های موسمی و مختلف علمی، پر‌هزینه به حساب می‌آمد امروزه یک مهندس کشاورزی با استفاده از ابزار آی تی می‌تواند به طور همزمان با چندین کشاورز در مکان‌های مختلف ارتباط برقرار کرده و به ارائه رهنمودها و راهکار‌های مختلف برای بهره برداری بهتر بپردازد.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان برخلاف تصور عمومی توسعه آی تی مشخصا منحصر به مناطق شهری و توسعه یافته نیست همچنین این تکنولوژی به دلیل سهولت استفاده شرایطی را فراهم می‌آورد که مناطق توسعه نیافته سریعتر روند رو به رشدی را در پیش گیرند. به عنوان مثال هم‌اکنون در بسیاری از کشورهای توسعه یافته با گسترش تکنولوژی بدون سیم، دسترسی بسیاری از مناطق دور افتاده که ارتباطات فیزیکی مثل کابل و فیبر با آنها به دشواری میسر بود به سادگی فراهم شده و برای یک فرد روستایی امکاناتی برابر و اطلاعاتی متناسب با یک فرد شهری پدید آورده است.
موضوع شکاف دیجیتالی همواره یکی از مهمترین و مطرح‌ترین چالش‌های موجود بر سر راه توسعه آی‌تی در کشورهای مختلف به حساب آمده است از آن جا که در بخش عظیمی از کشورهای جهان، مناطق روستایی با فقر نسبتا قابل توجهی نسبت به مناطق شهری مواجهند، موضوع شکاف دیجتالی برای این مناطق بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد.
مهمترین چالشی که مناطق روستایی در دسترسی به اطلاعات با آن مواجه هستند فقدان سخت افزار و زیر ساخت‌های مناسب است که به این دو موضوع کمبود آموزش در زمینه آشنایی با فناوری‌های جدید مثل کامپیوتر و شبکه‌های ارتباطی اضافه می‌شود.
به عقیده یک کارشناس فناوری اطلاعات در بخش کشاورزی نظام دانش و اطلاعات کشاورزی به سه دسته تقسیم می‌شود. بخش اول تولید کنندگان اطلاعات هستند که مراکز پژوهشی و سیاست‌گذاری را در بر می‌گیرند بخش دوم پردازشگران و انتقال‌دهندگان اطلاعات را در بر‌می‌گیرد که نهادهای ترویجی و سرویس‌های خدمات کشاورزی و روستایی در این بخش قرار دارند و بخش سوم کاربران اطلاعات یا همان بهره برداران کشاورزی هستند.
امروزه برخی از منتقدان بر این باورند که به دلیل سطح پائین سواد در مناطق کشاورزی هنوز زمینه بهره‌برداری از تکنولوژی‌های پیشرفته در این مناطق فراهم نیامده است.
یک کارشناس در این امور می‌گوید: هم اکنون در بعضی از نقاط افغانستان همچنان از رادیو برای اطلاع رسانی به کشاورزان و روستائیان استفاده می‌شود چرا که در این کشور و در این منطقه نسبتا محروم مردم عمدتا اطلاعات مورد نیاز خود را به وسیله رادیو دریافت می‌کنند، بنابراین استفاده از این وسیله در بین روستائیان عمومیت دارد.
در مقابل بخش دیگری از کارشناسان معتقدند تجربه روستائیان در هند به صورت بسیار گسترده‌ای نمایانگر این واقعیت بود که می‌توان با ساده کردن تکنولوژی‌های کامپیوتری و ارائه دوره‌های آموزشی مختلف روستائیان کم سواد و بی‌سواد را به سمت این تکنولوژی سوق داد، در بخش بهداشت روستایی هم اکنون در بسیاری از روستاهای هند، بیماران از طریق کامپیوتر منزل خود یا روستا با دکتر منطقه ارتباط برقرار کرده و مشکلات پزشکی خود را رفع می‌کنند.
در مقابل افزایش اطلاعات مربوط به کشاورزی و روستا و در دسترس قرار گرفتن تحلیل‌های مختلف درباره محصولات کشاورزی تا اندازه زیادی کشاورزان را برای انتخاب نوع محصول یا زمان کشت یا همچنین بهره‌گیری از تکنیک‌های جدید مقابله با آفات با انتخاب‌های متعددی مواجه کرده است. از همین رو بسیاری از کارشناسان معتقدند که توسعه آی تی در روستاها علاوه بر اینکه به رشد سریعتر بخش کشاورزی می‌انجامد به نوعی با توسعه عمومی جامعه نیز رابطه مستقیم دارد.
به هر حال با همه این اوصاف باید دید آیا ایجاد نخستین روستای اینترنتی هم چون بسیاری از کارهای نمادین که با تبلیغات بسیار در آغاز و رها سازی موضوع بعد از مدت زمانی می‌انجامد، در این مورد این چنین راهیرا خواهد پیمود یا پیش زمینه حرکت به سمت توسعه بخش کشاورزی با استفاده آی تی است.
