دولت ترامپ سرسختانه تحریم ها را پیش می برد و حلقه محاصره اقتصادی ایران را روز بروز تنگ تر می کند. گرچه هنوز دور دوم تحریم ها که صدور نفت ایران را شامل خواهد شد، آغاز نشده است، با این وجود تحریم ها تا کنون ضربات کاری به اقتصاد کشور زده، به کاهش شدید ارزش ریال و به افزایش تورم، فقر و بیکاری انجامیده و درد و رنج بسیاری را بر مردم کشور ما تحمیل کرده است.
دونالد ترامپ و همکاران وی این واقعیت ها را انکار می کنند، و مدعی می شوند که هدف از تحریم‌ها، لطمه زدن به مردم ایران نیست و دولت امریکا در کنار مردم ایران ایستاده است. این ادعا، دروغی بیش نیست. ادریس جزایری گزارشگر ویژه سازمان ملل در حوزه «تاثیر منفی اقدامات یکجانبه قهری» هم بر این امر صحه گذاشته است. او در بیانیه ای که ۳۱ مردادماه منتشر شد، خاطر نشان کرد: “این تحریم‌ها ناعادلانه و زیان‌آورند، اقتصاد و پول ایران را نابود می‌کنند٬ میلیون‌ها نفر را دچار فقر می‌کنند و قیمت کالاهای وارداتی را تا حدی بالا می‌برند که دیگر برای مردم مقرون به صرفه نیست.” وی می گوید که این شرایط می‌تواند منجر به کمبود دارو و «مرگ خاموش میلیون‌ها بیمار در بیمارستان‌ها» شود.
تحریم ها و سرنگونی دولت ها
دولت آمریکا تا کنون بارها از حربه تحریم برای سرنگونی دولت ها استفاده کرده است. گرچه تحریم های اقتصادی در مواردی این و یا آن حکومت را عقب نشانده است، ولی اساسأ به سرنگونی آن ها منجر نگردیده است. عملکرد تحریم ها وارد آوردن صدمات بسیار برای مردم این کشورها بوده است. بر اثر تحریم های کمرشکن آمریکا علیه عراق در دوره صدام، نیم میلیون کودک عراقی جان خود را از دست دادند. صدام در مقابل تحریم ها ایستاد و حکومت خود را حفظ کرد. امریکا از سال ۱۹۶۰ تحریم های یکجانبه ای را علیه کوبا وضع کرد و کشورهائی را که با کوبا معامله می کردند، از بازارهای آمریکا محروم نمود. دولت فیدل کاسترو در مقابل تحریم های دولت آمریکا دوام آورد. ولی به مردم کوبا صدمات بسیاری وارد آمد. تحریم کره شمالی هم موجب کشته شدن صدها هزار از مردم این کشور گردید. در حالی که رژیم کره شمالی تاکنون به حیات خود ادامه است.
آمریکا دیکتاتوری رژیم ها را دستآویز تحریم های کمرشکن قرار می دهد. تجربه نشان داده است که تحریم ها مسئله دیکتاتوری را حل نمی کنند. تحریم ها به بسته تر شدن فضای سیاسی، امنیتی تر شدن کشور و تضعیف جامعه منجر می شود. در حالی که قدرتمند شدن جامعه می تواند زمینه های مناسبی برای گذار از استبداد به دموکراسی را فراهم آورد.
جمهوری اسلامی و تحریم های اقتصادی
تحریم‌های اقتصادی پیش از توافق هسته‌ای موجب کاهش رشد اقتصادی، افزایش تورم، تشدید فقر و رشد فساد در کشور گردید و گروه های کم درآمدجامعه آسیب زیادی دیدند. مردم هنوز از پیآمدهای آن تحریم ها رها نشده بودند که با خروج دولت ترامپ از برجام و آغاز دور جدیدی از تحریم ها روبرو شدند. این بار پیآمدهای تحریم برای اقتصاد کشور و برای گروه های کم درآمد جامعه فاجعه بار خواهد بود.
جمهوری اسلامی با دشمنی با آمریکا و اسرائیل در طی چهار دهه گذشته، پیشبرد سیاست توسعه طلبی در منطقه و انجام پروژه هسته ای، زمینه را برای تحریم های اقتصادی فراهم آورده است. کشور ما در حال حاضر از یکسو با تحریم های اقتصادی دولت ترامپ و از سوی دیگر با بحران های متعددی در داخل روبرو است، و در وضعیت فوق العاده دشواری به سر می برد. مردم به شدت نگران آینده هستند. آنچه در چشم انداز نزدیک قابل مشاهده است چیزی جز تورم فزاینده، گسترش فقر، افزایش بیکاری و تشدید شکاف طبقاتی و گسترش آسیب های اجتماعی و فساد نیست.
تحریم ها و گذار از جمهوری اسلامی به دموکراسی
ادریس جزایری بدرستی بر ناعادلانه و غیرمشروع بودن تحریم ها دست گذاشته و می گوید: “اگر تحریمی علیه یک کشور اجرا می‌شود، این تحریم‌ها باید موجه باشد و به رنج انسان‌های بی‌گناه منجر نشود. بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران غیرمشروع است. مخالفت همه اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل و “در واقع همه هم‌پیمانان بین‌المللی”، “نامشروع‌بودن” بازگرداندن تحریم‌های ایران را تایید می‌کند.”
تحریم ها به مردم کشور ما در گذار از جمهوری اسلامی و دستیابی به دموکراسی کمک نخواهد کرد. دموکراسی با تحریم اقتصادی دولت ترامپ حاصل نخواهد شد. سازمان ماتحریم های اقتصادی ترامپ را ناعادلانه، نامشروع و علیه مردم کشور ما می داند و بر این باور است که گذار از جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی در کشور، کار مردم ایران است.
