اختناق در جمهوری آذربایجان

 مخالفان رژیم آذربایجان در تبعید: ساکت کردن آنها بدون مرز و در همه جا…

 رژیم خودکامه الهام علی اف در آذربایجان که در درگیری کوهستانی قره باغ در نوامبر سال ٢٠٢٠ پیروز شد، جنگ سختی را علیه همه مخالفان تبعیدی خود در پیش گرفته است. آخرین نمونه آن محمد میرزالی (میرز علی)، ٢٧ ساله، قربانی دو سو قصد در شهر نانت فرانسە.

روزنامه “لیبراسیون” در مورد این سرکوب خاموش تحقیق و بررسی کرده است.

ـ او آیا دشمن دولت است؟ آن یوتیوبر تنبل با چهره ای بچه گانه، با دمپائی و کت مخملی؟ 

محمد میرزعلی به زبان فرانسه متزلزل و هیجان زده می‌گوید: “من آنقدر استرس دارم که گاهی سن و سالم را فراموش می کنم”. در کمتر از یک سال، این پناهنده سیاسی آذری ٢٧ ساله دو بار سوءقصد علیه خود را در شهر نانت را تجربه کرده است.

اولین بار، وقتی که تمام دنیا چشمش به قره باغ علیا اونجائی که کشورش در حال جنگ با ارمنستان بود، نگاه می کرد، یکی از شانه های او توسط یک گلوله سوخته و زخمی شد و او به طرز معجزه آسایی از این سوءقصد جان سالم بدر برد.

بار دوم، با چاقو به او در مرکز شهر حمله شده، که هنوز آثار آن را در گوشت و بدن خود بطور مشخص دارد. دو ماه بعد، جای زخم مچ دست، پیشانی و گردن که او را ترک نکرده و بخیەهای درشتی در تن داشت که شبیه زیپ های بنفش بود. او هنوز از زخم باسن رنج می برد، و در اثر ضربت چاقو یک عصب پایش آسیب دیده است. در حالی که عاملان هر دو حمله هنوز دستگیر نشده اند، میرزعلی در مورد آمرین این سوء قصد تردیدی ندارد. او دست ارباب آذربایجان را در آن می بیند، جمهوری کوچک قفقاز که به یک خودکامه جنگ طلب تبدیل شده است، و او یکی از شدیدترین منتقدین این رژیم می باشد. شاید یکی از آخرین آنها که از اتاق خیلی کوچک خود و نشسته پشت “وب کام“ کامپیوتر خود.

در کانال یوتیوب وی به اسم «Made in Azerbaijan » با ٢۶٨٠٠٠ مشترک، میرزاعلی صریحاً فساد در دستگاه حکومتی کشورش را محکوم می کند و خانواده هایی را که الیگارشی نشسته بر روی منابع مالی هنگفت نفت و گاز را تشکیل می دهند، با عباراتی بعضا کثیف مورد تمسخر قرار می دهد. علی اف -ها از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از پدر به پسر دیگر قدرت را در دست داشتند و پاشایف، خاندان ثروتمند بانوی اول (همسر رئیس جمهور) و معاون رئیس جمهور، مهربان علیوا، هدف دوم مورد علاقه او است، زیرا او همچنین چهره خندان  این رژیم است که  توسط نیکولا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه (۲۰۰۷-۲۰۱۲) هم به مدال «لژیون دو هونور »هم مزین شده است. وی که خود را “رئیس وبلاگ نویسان در تبعید” معرفی می کند، محتوای کانال خود را چنین تعریف می کند “کمی طنز ، کمی شبیه شارلی ابدو  در کشور شما… من واقعیت را توصیف می کنم، اظهار نظر می کنم، با کلماتی که دیگر حق تلفظ کردن آنها را نداریم مثل: “فساد”، “دیکتاتوری”. 

و بله، بعضی اوقات من فتو- مونتاژهای  مسخره ای می سازم و آنها را “عوضی” یا “فاحشه” صدا می کنم.” او علاقه ای به برچسب های سیاسی ندارد: “در کشور ما چپ و راست وجود ندارد. شما یا طرفدار الهام علی اف هستید یا مخالف او، موافق یا مخالف این مافیا [توجه داشته باشید که او از سال ۲۰۰۳ در قدرت می باشد].

برخی از فیلم های وی به ٢ میلیون بازدید کننده هم می رسد، در حالی که جمعیت آذری ها تنها ده میلیون نفر است. وی اطمینان می دهد که یک  مطلب از طرف وی می تواند تعداد معترضین (تظاهر کنندگان ) را در باکو ١٠ برابر کند، اگرچه مقیاس هنوز متوسط است و از چند ده نفر به چند صد نفر برسد. این نیرویی ضربتی او که بدیهی است ناخوشایند رژیم باشد. سفارت آذربایجان در تماس با لیبراسیون به سوالات ما پاسخ نداد. اما فاضل قلی اف، مشاور عالی در وزارت کشور، به کمیته حمایت از روزنامه نگاران (CPJ)، اطمینان داد که این وبلاگ نویس و نزدیکان وی “توسط دولت مطبوع او تحت تعقیب قرار نگرفته اند و مقامات آذربایجانی هیچ ارتباطی با سوء قصد علیه او در فرانسه  ندارند”.

 آزادی مطبوعات “منطقه سیاه”

 اوره لی رولاند، وکیل وی، توضیح می دهد: “دشواری واقعی او قابل درک است.” آنچه را که او پشت سر می گذارد و آنچه می گوید تقریبا غیرواقعی به نظر می رسد – ولی با این وجود حقیقت عریان می باشد. تفاوت اساسی بین او و ما این است که ما در کشوری رشد نکرده ایم که در آن قانون حاکم نیست، جایی که آزادی بیان وجود ندارد.

“خانم ژان کاولیه، از گزارشگران بدون مرز (RSF)، یاد آوری می‌کند که “بیشتر روزنامه نگاران طی ده سال گذشته به طور دسته جمعی از این کشور فرار کرده اند. این سازمان غیردولتی آذربایجان را در شاخص آزادی مطبوعات جهانی ٢٠٢١، در “منطقه سیاه” این شاخص، در رتبه ١۶٧ از بین ١٨٠ کشور جهان قرار داده‌است. اختناقی که فراتر از مرزهای آن کشور هم عمل می‌کند، به گفته خانم کاولیه، علل الخصوص در ترکیه و گرجستان که مخالفان رژیم به بهانه های مشکوک، حتی آدم ربایی به آذربایجان استرداد شده اند. همانطور که پرونده میرزاعلی نشان می دهد، این اختناق اکنون به قلب اروپا رسیده است.

 در ١۴ مارس، چهار مرد با چاقو به محمد میرزعلی حمله کردند. 

مانند سایر مخالفان رژیم، شرح حال سیاسی وی شامل انبوهی از پیگرد های قانونی، دستگیری های خودسرانه و حملات اراذل و اوباش، تا زمان عزیمت اجتناب ناپذیر او از کشور است. وی می گوید که شورش و اعتراض وی از زمانی شروع شد که  ورود به دانشگاه را برای او ممنوع کردند هر چند که دانشگاه رایگان بوده ولی او  توانایی پرداخت رشوه را برای ورود نداشت. وی که یکی از اعضای جبهه مردمی آذربایجان (موساوات سابق)، حزب تاریخا مخالف قدرت بود، برای اولین بار در سال ٢٠١٣ دستگیر شده و سال بعد زندانی شد. در سال ٢٠١۶ به وی پناهندگی در فرانسه اعطا شد و در آنجا به فعالیت خود ادامه داد. پدرش که در کشور اقامت داشت، توسط پلیس احضار شد، و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. والدین میرزاعلی به نوبه خود مجبور به فرار می شوند و اکنون در آپارتمان کوچک با او هم اتاق هستند.

عکس محمد میرزعلی، یوتوبر آذربایجانی که به فرانسه پناهنده شده است، در خانه خود در نانت در تاریخ ٣٠ آوریل دیده می‌شود. 

 توسط گیوم جندرون و عکسهای تئوفیل تروستات