فرخ جان، سلام!
بعد از تبریک گفتن به توان کنشگری بی نظیرت، باید بگویم که این پیام دلنشینت با بیان زیبایت را سه بار گوش دادم.
خوشحالم که از قلم شیوا و نگارشی متعلق به سوسیالیست های دمکراتیک استفاده کرده ای. پافشاری بر “گذار دمکراتیک” که با لفظ “انقلاب مخملی” و نیاز به “تغییر قانون اساسی” بیان کرده ای را برای اولین بار از دهانتان شنیدم. تا کنون شما به مانند تمام سوسیال دمکرات های کشورمان دل خوشی با این مقولات نشان نمی دادید.
ظاهرا تو هم صدا و گرایش خشونت پرهیز مردم و پیامشان را از ته دلشان شنیده ای، و از این بابت خوشحال و خرسند هستم.
من فکر می کنم که مردم می بینند که اوضاع به پاس اقدام شورای نگهبان توسط ابزار ضد دمکراتیکش یعنی نظارت استصوابی تغییر آنچنانی نسبت به دفعات قبل بخصوص انتخابات سال ۹۶ نکرده است، بلکه بدتر شده و فقط جای روحانی با دیگری عوض شده است. در سال ۹۶ حداقل بطور قاطع به درستی و یا به غلط می توانستیم از روحانی در برابر رئیسی دفاع کنیم، ولی این بار فقط ترجیح می دهید فقط سیاست سلبی نسبت به رئیسی بدون دفاع علنی و قاطع از دیگری داشته باشید!
بنابراین مردم هیچ امیدی در این انتخابات مهندسی شده به تغییرات مثبت در زندگیشان ندارند، اما شما هم متوجه شده اید که یک اتفاق جدید رخ داده است و آن اینکه: مردم تغییر کرده اند!
مردم با حفظ ایمانشان به انتخابات که آن را مقوله ای بیش از همه ایجابی می دانند، اینبار اقدام به “امتناع اعتراضی” در شرکت در انتخابات کرده اند که شاید در عمل شبیه ولی عمیقا با بایکوت یا همان تحریم کردن انتخابات متفاوت است!
در تحریم کردن، شعار براندازانه “نه به جمهوری اسلامی” نهفته است، ولی در “امتناع اعتراضی” گرایش “نه به انتخابات غیر دمکراتیک” یعنی “نه به نظارت استصوابی” نمایان است.
اینطور به نظر می رسد که هدف این “امتناع اعتراضی” مردم ایجاد آنچنان فشاری به حکومت است که دیگر به خود اجازه ندهد تا با ابزار مزخرف نظارت استصوابی چنین غلط غیر دمکراتیکی بکند، و می خواهند اینبار بطور متحد توی دهن حکومت بزنند تا با اتحاد و تشکل “جنبشی” خود بار دیگر بتوانند در همین نظام در یک انتخابات آزاد و منصفانه شرکت کرده و در آینده نزدیک آغاز پروسه “گذار دمکراتیک” از حکومت به یک جمهوری دمکراتیک، سکولار و عدالت خواه را توسط صندوق های رای به نمایش بگذارند.
رفیق فرخ! در اختتام بهتان بگویم که توسط اقوام درجه یک و دوستان و حتی آنهایی که سیاسی نیستند، و می دانند که من به فداییان خلق اکثریت گرایش دارم، پیامی اینچنینی دریافت می کنم:
“سعید جان این بار خواهش می کنیم در انتخابات شرکت نکن و رای نده تا با اتحادمان بزنیم توی دهن حکومت!”
فرخ جان آنها می ترسند که مبادا من در انتخابات شرکت کنم!
قربانت و خسته نباشی
سعید
