روز یکشنبە چین روابط دیپلماتیک خویش با لیتوانی را کاهش داد. همزمان با این کاهش روابط، این کشور نارضایتی شدید خود را از تصمیم دول بالتیک مبنی بر دادن اجازە بە تایوان برای باز کردن یک دفتر نمایندگی سیاسی در لیتوانی رسما اعلام نمود. از نگاه چینی ها این دفتر نمایندگی عملا رل سفارت را دارند.
دولت چین بە همین دلیل روابط دیپلماتیک خویش میان دو کشور را بە سطح بسیار پایینی کاهش دادە است. بر پایە اطلاعیە رسانەای – خبری پکن، کاهش این روابط برای اعتراض بە عدم تضمین منافع و حق حاکمیت و تامین احترام بە استانداردهای پایەای در روابط بین المللی بودە است.
از این پس چین بە جای سفارت یا بالیوزخانە تنها یک مسئول امور فیمابین را در ولینیوس پایتخت لیتوانی را خواهد داشت.
این تنشها بر روابط میان چین و غرب تاثیر بسزایی خوهد نهاد. البتەدر طی ماههای گذشتە نیز این تشنجات و تنشها بیشتر شدە بود. در نگاه و واکنش چین، عواقب و برآیندهای این عملکرد برای دولت لیتوانی بسیار سنگین تمام خواهد شد.
البتە لیتوانی در پیوند با این تنش اعلام کردە است کە از سیاست “یک چین – یک سیاست” یعنی قلمرو جغرافیایی چین واحد کە شامل خود چین، هنگ کنگ، ماچوا و تایوان است، حمایت می کند.
نیاز بە یادآوری است کە سیاست “یک چین – یک سیاست و یک قلمرو “سنگ زیربنای روابط میان چین و آمریکاست. و این بدان معناست کە ترجیح آمریکا و اتحادیە اروپا بر ادامە روابط رسمی با چین است تا جزیرە تایوان. دولت چین تایوان را یک استان جدایی ناپذیری از خاک خود می داند کە باید روزی بطور کامل بە آغوش “مام وطن باز گردد”.
اجازە لیتوانی بە تایوان برای بازکردن یک دفتر نمایندگی در ولینیوس بە معنای اجازە باز شدن یک سفارت، نمایندگی سیاسی و یا بالیوزخانە است. البتە اینگونە دفاتر نماینگی در اروپا پدیدە غیرعادی بە شمار نمی آیند، چرا کە در اروپا نزدیک بە ٣٠ نمایندگی از اینگونە دفاتر فعایت میکنند. در این میان می توان نمایندگی های بروکسل، برلین و کپنهاگ را نام برد.
اما تا کنون همە این دفاتر نمایندگی زیر پوشش دفتر هماهنگی تایپە در فرانسە بودەاند کە بە مرکز تایوان وصل می باشند.
ولیکن بر خلاف دفاتر دیگر، این مرکز نمایندگی در ولینیوس مستقلا “دفتر نمایندگی تایوان” نامیدە شدەاست کە از نگاه چین گونەای بە رسمیت شناختن تاوان است کە موجب خشم پکن شدە است.
بە دلیل سنگ اندازی و مخالفت چین، تایوان تا کنون اندام و عضو سازمان ملل نیست، هر چند کە عملا بە عنوان یک کشور دارای قانون اساسی، دمکراسی، دولت و ارتش نیز می باشد. اما نە آمریکا ونە ١۵ کشور اتحادیە اروپا، تایوان را بە نام یک کشور مستقل بە رسمیت نمی شناسند. اما علیرغم این، جزیرە تایوان روابط بازرگانی، سیاسی و نظامی بسیار گرمی و گستردەای با جهان غرب دارد.
