قسمت سوم
کادیاتو بانگورا و دخترانش آداما (سمت چپ) و مریما (سمت راست) – عکس از فینبار او رایلی، نیویورک تایمز
علیرغم واکنشهای منفی جامعه، تعداد فزاینده ای از دختران آفریقایی با برش اندام تناسلی زنان (۱) مخالفند
ناسو فوفانا، یک کارآفرین برجسته فری‌تاون و معاون رئیس حزب مترقی وحدت ملی، میگوید سیاستمدارانی که به دنبال رای هستند اغلب داوطلبانه مبلغی بابت برگزاری یک جشن دسته جمعی باندو برای دختران علاقمند پرداخت میکنند – حتی سیاستمدارانی که علناً با قطع اندام تناسلی زنان مخالفت کرده‌اند. او گفت که چندین سال پیش، زمانی که به رئیس جمهور سابق، ارنست بای کوروما، در مورد این موضوع مشاوره می داد، با موفقیت اکثر رهبران سووی ها (۳) را متقاعد کرد که ممنوعیت قطع اندام تناسلی کودکان را تایید کنند. این به گفته او، گام بزرگی به جلو میتوانست باشد. اما فعالانی که به دنبال ممنوعیت کامل این عمل بودند، این حرکت را مسدود کردند.
خود خانم فوفانه در سن ۱۵ سالگی تحت عمل قطع اندام تناسلی قرار گرفت و درد و شوک آنرا (وی هیچ هشدار قبلی در مورد آن نگرفته بود) به یاد می آورد. اما او همچنان میگوید که به طور کلی این مراسم یک آیین مثبت و تأیید کننده است. او میگوید: «این یک تجربه زیبا برای من بود،» و به یاد میآورد که مادربزرگش رقصندگانی را در جشن گذار او به دوران زنانه گی رهبری کرد، و به او گفت که از این به بعد هیچ کسی از بالا با تو صحبت نخواهد کرد. زیرا تو اکنون یک زن شده ای. قبول آنچه که با بدن او انجام شده بود نیز دشوار نبود، زیرا او می‌دانست که مادر، مادربزرگ و خاله‌هایش نیز همه این عمل را پشت سر گذاشته‌اند، بنابراین او هم تحمل میکند، و میگوید، «باشه، تمام شد، حالا بریم به دنبال کار و زندگیمان»
با این حال، خانم فوفانا، که برای پایان نامه کارشناسی ارشد خود در دانشگاه وست مینستر انگلستان، در باره باندو تحقیق کرده، دختران خود را به مراسم باندو نبرده و با خواهرزاده اش نیز صحبت کرده و به او گفته است که “به آن نیازی ندارد” زیرا خانواده منابع کافی برای باز کردن راه های دیگری برای او را دارند. با این حال، او فکر میکند که ممنوعیت کامل این رسم به شکل بدی تنظیم شده است. او میگوید: اگر فکر میکنیم که زنان در باره این عمل نمی‌توانند عقاید خودشان را آزادانه بیان کنند و بگویند من ۱۸ ساله یا ۲۱ ساله یا ۳۰ ساله هستم، این فرهنگ من است، و من عمل را انجام خواهم داد، پس حقوق بشر کجاست؟ حقوق من به عنوان یک زن در چه مقطعی با حقوق بشری من در تقابل میایستد؟ آیا می گویید من قادر به تصمیم گیری آگاهانه نیستم و نمیتوانم بگویم که می خواهم این عمل را انجام دهم؟
نظرسنجی های یونیسف نشان داده است که نسبت زنانی که فکر می کنند عمل قطع اندام تناسلی زنان باید متوقف شود به طور پیوسته در حال افزایش است. در جدیدترین نظرسنجی تعداد مخالفین تقریباً یک سوم سوال شدگان بود و این نظر در سراسر سطوح تحصیلی وجود داشت. اما حتی زنانی که می‌گویند فکر میکنند عمل بریدن اندام تناسلی زنان باید پایان یابد، اغلب می‌گویند که کماکان دخترانشان را به باندو می‌فرستند. دلیل اصلی آنها “پذیرش اجتماعی” است. در یک سوم از زوج ها، زنان می خواهند این عمل ادامه یابد در حالی که شوهرانشان می گفتند باید پایان یابد.
در سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ ، زمانی که سیرالئون همه گیری ویروس ابولا را تجربه میکرد، دولت به طور موقت این عمل را غیرقانونی اعلام کرد و رهبران سنتی و مذهبی به ترویج این ممنوعیت کمک کردند. ولی آن زمان اکنون به پایان رسیده است. فعالان می گویند که آن مقطع فضایی برای گفتگوی عمومی در مورد باندو ایجاد کرد که قبلاً وجود نداشته است و احتمالاً به افزایش مقاومت زنان جوان کمک کرده است.
تعدادی از گروه‌های ضد «برش» در سیرالئون تلاش کرده‌اند تا از یک فرآیند جایگزین حمایت کنند. مراسمی که آنها «آیین بی‌خون» می‌نامند. این مراسم، مناسک مربوط به نقش و مسئولیت زنان را در مراسم باندو حفظ میکند، اما شامل بریدن اندام تناسلی نمی‌شود. این نوع مراسم درآمد و قدرت اجتماعی سووی (۳) را نیز حفظ میکند.
کادیاتو بانگورا نقش سووی را به ارث گرفته است. او تخمین میزند که اندام تناسلی بیش از ۱۰۰ دختر را در شهر پورت لوکو بریده است. اکنون دخترش زینب که ۲۲ ساله است از او خواسته که به این کار ادامه ندهد. زینب در کلیسا پیام‌های ضد بریدن اندام تناسلی زنان را شنیده ، با مادرش رو در رو شده ، و از اینکه مادرش به خاطر ایفای چنین نقشی در جامعه مورد احترام است متعجب است.
کادیاتو بانگورا میگوید که سعی کرده به دخترش کمک کند تا کل تصویر را ببیند. او میگوید جنبه بد این سنت بریدن اندام تناسلی زنان است، اما جنبه خوب آن رقصیدن و جشن گرفتن است. در این مراسم برای شما طبل می زنند و وقتی از جلو رقص را آغاز میکنی به دنبالت حرکت می کنند. او میگوید که جامعه باندو و ارزش های مشترک آن مهم هستند، و مراسم باندو بدون برش اندام تناسلی پر قدرت نیست.
نانکالی مکسود که رهبری کار در این موضوع را در سطح جهانی برای یونیسف انجام می دهد میگوید که گفتگوی عمومی در مورد برش اندام تناسلی زنان در سیرالئون و دیگر کشورهایی که از این عمل حمایت آشکار میکنند متحول شده است. «همزمان با آموزش عمومی، مردم نفی کامل مراسم بریدن اندام تناسلی زنان را نیز به چالش میکشند. او معتقد است که یونیسف باید دوباره در مورد این موضوع تصمیم گیری کند. وی میگوید اکنون باید خیلی واضح تر بگوییم که هدف ما از این کارزار حمایت از کودکان است. هدف مان زنان نیستند. زنان باید حق داشته باشند که کاری را که می خواهند با بدن خود انجام دهند.
او میگوید که در کشورهایی که در برخی از جوامع آن عمل بریدن اندام تناسلی زنان انجام می شود و در برخی دیگر انجام نمی شود، دختران می توانند راحت تر از خانه خارج شوند. به عنوان مثال، در کنیا، پناهگاه ها و سازمان هایی وجود دارد که از دخترانی که در برابر عمل بریدن اندام تناسلی شان مقاومت می کنند حمایت می کنند. در سیرالئون، از آنجا که هژمونی باندو همچنان پابرجاست، چنین امکان مشابهی وجود ندارد. این سبب می‌شود که زنان جوانی که همانند خانم بانگورا در برابر این مراسم مقاومت میکنند، به سازمان های خیریه موجود متکی باشند. برخی نیز به کار تجارت جنسی، یکی از معدود راه های امرار معاش برای زنان تنها روی می آورند.
خانم بانگورا گاهی آجیل و کیک در بازار می فروشد و سعی می کند یکی دو دلاری که هر هفته به دست می آورد را پس انداز کند تا هزینه های دانشگاهش را بپردازد. او به کلیسا می رود و منتظرمی نشیند تا کشورش سیرالئون به باورهای فکری او و همتایانش برسد.
مراسم باندو – عکس از فینبار او رایلی، نیویورک تایمز
——————————–
یادداشت ها
۱. « برش» (برش اندام تناسلی زنان) یا «ختنه زنان»
۲. https://www.nytimes.com/2022/06/14/health/female-genital-cutting-sierra-…
۳. Sowei
