میرحسین موسوی، کە بیش از دە سال است در حصر خانگی بسر می برد، در نوشتەای در مورد موروثی شدن رهبری در ایران هشدار دادەاست.
بە نظر می رسد هشدار میرحسین موسوی، بە فعل و انفعالات جدی تر در درون حاکمیت پیرامون امر رهبری نظام ربط داشتەباشد کە با مسن تر شدن خامنەای بیش از پیش بە دغدغە نظام تبدیل شدەاست.
سالهاست در مورد آیندە رهبری جمهوری اسلامی بعد از مرگ خامنەای تفاسیر گوناگونی در محافل سیاسی مطرح می شود. می توان گفت کە دو ایدە اساسی در این مورد مطرح بودەاست: یا بە قدرت رسیدن پسر خامنەای، مجتبی، بعنوان رهبر آیندە نظام، و یا تیمی از فرماندهان سپاە پاسداران کە با سریدن بە نوک نظام، هدایت نهائی آن را بە دست می گیرند. با سخنان اخیر میرحسین موسوی بە نظر می رسد کە رهبری مجتبی خامنەای امری محتمل تر است، و با توجە بە قدرت گیری روزافزون سپاە پاسداران در ارکان رژیم، اما هنوز بر سر این مسئلە توافق وجود دارد کە یک روحانی، آن هم از تیپی کە بشدت بە سپاە نزدیک است پست رهبری را کماکان داشتەباشد. بنابراین، در آیندە، باز مانند دوران خامنەای اتحاد و یا ائتلافی از نظامیان و روحانیون جمهوری اسلامی را رهبری خواهندکرد. آن هم روحانیونی تندرو کە دشمنی با آمریکا و بستەتر کردن فضای سیاسی کشور را در صدر کارهای خود قرار خواهندداد.
بی گمان اینکە ائتلافی از این دو سکان کشور را بە دست بگیرند، و یا تنها نظامی ها نتایج نسبتا متفاوتی برای آیندە کشور خواهندداشت؛ اما آنچە واضح است این است کە قرار نیست نیروهائی بە جز آنها در راس نظام و یا پستهای کلیدی جایی داشتەباشند.
ائتلاف نظامی ها و روحانیون تندرو بە معنای آن است کە شرایط دوران خامنەای ادامە خواهد داشت، و تئوکراتیسم حاکم بر ایران کماکان خصیصە اصلی نظام خواهدبود. تئوکراتیسمی کە با حضور فردی مانند مجتبی بیش از پیش بە میلیتاریسم آغشتە خواهدشد.
