اخیرا در خبرها آمدەبود کە معاون وزارت بهداشت گفتە کە شمار حاشیە نشینان شهرهای ایران هم اکنون بە دە میلیون نفر رسیدە است.
حاشیە نشینان شهرهای ایران کە عمدتا متشکل از روستانشینانی اند کە بعلت بحران اقتصادی، ورشکستی کشاورزی و بلایای طبیعی از جملە کم آبی بە اطراف شهرها روآوردەاند، جمعیتی اند در پی کسب و کار و بدست آوردن لقمە نانی در واویلای شرایط بسیار دشوار زندگی در ایران.
تاریخ انقلاب سال ۵٧ خوب بیاد دارد کە همین حاشیە نشینان شهرهای بزرگ ایران، یکی از نیروهای عمدە محرک انقلاب علیە رژیم شاە بودند، حاشیە نشینانی کە پیشینەای بشدت مذهبی ـ سنتی داشتند و در همان حال بعلت حذف از چرخە اقتصادی کشور، بشدت متعرض و طغیانگر هم بودند. نیروئی کە سیاە لشکر قدرت سیاسی نوین را تشکیل داد، و بە هستە اصلی سپاە، بسیج و نیروهای امنیتی آن تبدیل شد.
و حال در همین نظام جمهوری اسلامی، باز جامعە ما شاهد حضور این نیرو و اما این بار در شکلی بسیار گستردەتر و البتە با تجربە زندگی در نظامی ست کە وعدە برچیدن نظامهای “طاغوتی” و ناعادلانە را می داد و می دهد.
حال سئوال این است کە جمهوری اسلامی با این نیرو چگونە تماس خواهد گرفت؟ آیا این نیرو دوبارە بە سیاە لشکر آن تبدیل خواهد شد، و یا بە یک نیروی متعرض اجتماعی علیە وضع موجود؟
بی گمان تجربە انقلاب بهمن در رابطە با این نیرو تکرار نخواهد شد، اما این نیرو ظاهرا نیز نمی تواند با توجە بە شرایط موجود بە نیروی اجتماعی نیروهای سکولار هم تبدیل بشود.
جمهوری اسلامی کماکان از این جمعیت برای تشکیل نیروی بسیج استفادە فراوان خواهد کرد، اما با این فرق کە این بار این نیرو کاملا مزدور خواهد بود، نە نیروئی با باورهای ضد “طاغوتی”.
