ضرب المثلی انگلیسی می گوید: “انسانها قربانی ضعفهای [ناشی از] فضیلت خویش اند. هانا آرنت هم گفته است: “فضیلت پاداش خویش است”.
در جمهوری اسلامی نباید شگفت زده شد اگر آن ضرب المثل انگلیسی را از زبان سعید مرتضوی بشنویم و این قول هانا آرنت را از زبان فاضل لاریجانی.
فاضل لاریجانی در جلسه ای با سعید مرتضوی – که احمدی نژاد در زمان ریاست جمهوری اش آن را فاش کرد – از مرتضوی می خواهد که زمینه را برای همکاری او با تاجری عمده فراهم کند و در تقلائی برای یک بده بستان با مرتضوی به او حالی می کند که در عوض او “قلق هر دو برادرش، یعنی صادق و علی لاریجانی، را در دست دارد”. در آن جلسه البته نکات قابل توجه دیگری هم به میان آمده اند. اما برای ادعای فضیلت فاضل لاریجانی یادآوری همین یکی کافی است.
امروز که اذهان، حتی در درون جمهوری اسلامی متوجه فساد توصیف ناپذیر در قوۀ قضائی شده است – واقعیتی که البته محدود به این قوه نیست – فاضل لاریجانی فرصت را هم برای تطهیر خویش و هم کمک به خفه کردن صدای معترضان به فساد، غنیمت شمرده است. “توضیح” او در برگزاری جلسه با مرتضوی خواندنی و ماندنی است.او می گوید: “این جلسه با اصرار سعید مرتضوی، با “اغواگری” رابطی از طرف او و با توجه به سابقۀ من در عرصه دانشگاهی و کارآفرینی و مشاوره به هولدینگ‌ها… برای کمک به مجموعه ایشان … کمک به نظام در شرایط تحریم برگزار شد”.
