معاون توسعه امور اجتماعی و عمومی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور با تاکید بر اینکه ۴۲ درصد بیکاران کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند، گفت “این وضعیت در حالی است که هزینه‌های زیادی برای آموزش آنها صرف شده است و باید فکری اساسی برای رفع این معضل و جلوگیری از مهاجرت نخبگان صورت بگیرد.”
اما رییس جمهورخود را به خواب زده است و باز هم وعده های پیش از انتخاباتی می دهد! او در سخنرانی اش در شهر تبریزگفت “تمام نیازمندی‌های کشور با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد می‌شود و کالاهای اساسی با همان قیمت قبل تأمین خواهد شد و مردم نباید هیچ گونه نگرانی برای واردات داشته باشد.” واقعیت این است که کلید راه حل و قول و قرارهای تکراری اقای روحانی در دست خودش نیست و به زبانی دیگر برای رسیدن به آنها، نقش و اراده ای در سیاست گذاری های دولت او دیده نمی شود. آقای روحانی بیشتر از هر چیز از نگاه یک دلال ارزی ظاهر شد و همه چیز را هم به قیمت ارز منوط کرد. در حالیکه خود او هم می داند که طی ۴۰ سال اخیر مسول چرخه نرخ ارز دست کسانی است که کشور را در حد ورشکستگی کشانده اند و همه دولت های تا کنونی، همین ساز را زده اند و جز سود و نزول و واردات و تبلیغ دستفروشی و فرار از مالیات های بر درآمد، قاچاق نا محدود کالا از طریق اسکله های بی نام و نشان، بازتولید مدیران دست نشانده رانت خوار و باندهای از ما بهتران و به ورشکستگی کشاندن موسسات تولیدی با سابقه صد ساله کشور و افزودن تل ویرانه ها و خروج سرمایه های انسانی و مالی از کشور، نکته مثبتی در کارنامه خودشان باقی نگذاشته اند و کشور را هم به لحاظ سیاسی مورد خطر تعرض خارجی قرار داده اند و هم به لحاظ ناتوانی در مدیریت اقتصادی، محتاج امروز و فردا و روزمرگی کرده اند. امروز در کشور ما بیش از ۱۰ میلیون بی سواد وجود دارد و موقعیت حضور زنان در عرصه های اجتماعی به پایین ترین حد خود رسیده است، و طبیعی می نماید که برای ۴۲ درصد بیکار تحصیل کرده و جلوگیری از مهاجرت آنها هیچ برنامه ای جز سرکوب تدارکی دیده باشند.
