ولادیمیر پوتین در دیداری کە با بشار اسد در سوچی داشت، گفت نیروهای خارجی باید از سوریە بروند. حال، نمایندە پوتین در امور سوریە، آقای لاورنتیف هم اعلام کرد که با پایان کار داعش، مجموعه ای از موارد باید به موازات هم پیش روند که خروج نیروهای خارجی از سوریه نیز در این مجموعه می گنجد.
ظاهرا پوتین شرایط را برای روند پروسەهای سیاسی جهت حل بحران سوریە مساعد می بیند، روندی کە شروع آن از جملە بە پایان تداخل نیروهای خارجی در این کشور بستگی دارد.
می توان گفت تصمیم پوتین، بە دو علت اساسی برمی گردد. علت اول سفر ناتانیاهو بە روسیە و پذیرائی گرم رئیس جمهور روسیە از او. شخص اول روسیە نمی خواهد سوریە بە جایگاە تسویە حساب سیاسی و نظامی میان ایران و اسرائیل تبدیل شود. چنین جنگی می تواند نە تنها منافع روسیە، بلکە خود سوریە را هم بشدت بە خطر بیافکند. دوم، تشویق بیشتر ترامپ بە ترک این کشور، کە قبلا هم قول آن را دادە بود، از طریق اخراج ایران از سوریە.
تصمیم پوتین تصمیم خوبی است. زیرا کە می تواند بە خاموش شدن یکی از کانونهای داغ رقابت میان آمریکا ـ اسرائیل از یک طرف و ایران از طرفی دیگر کمک کند. اما از جنبەای دیگر، مثل هر تصمیم و یا پیشنهاد دیگری کە در این سالها مطرح شدەاند، با این سئوال اساسی روبروست کە چگونە می توان چنین روندی را آغاز و عملی کرد؟ بویژە اینکە روسیە حق خود را برای حضور، کماکان حفظ می کند. روسیە هنوز نقسە راهی در این مورد ارائە ندادە است.
علیرغم سئوال بالا، اما می توان از یک چیز کاملا مطمئن بود. آن هم اینکە نە بشار اسد و نە روسیە از نوع تحرکات و مواضع اخیر ایران در رابطە با اسرائیل راضی نیستند و این می تواند بە بازتعریف نوع رابطە ایران با این دو دولت در سوریە، و استراتژی نظامی و سیاسی ایران در آیندە نە چندان دور منجر شود. در سوریە بر خلاف لبنان، نیروی شیعی ای در جنوب و جنوب غربی این کشور وجود ندارد کە بتوان آن را مسلح و بر جامعە سیاسی سوریە تحمیل کرد.
