گزارش تجمع اول ماه مه در اصفهان
طبق فراخوان قبلی امروز شنبه ۱۱ اردیبهشت (روزجهانی کارگر) همزمان با شهرهای مختلف در ایران، در شهرستان اصفهان نیز تجمع اعتراضی برپا شد.
طبق ساعت مقرر ۱۰:۳۰ صبح تعداد زیادی از افراد که بیشتر آنان را بازنشستگان تشکیل می دادند، بصورت دستجات جداگانه حضور یافته و منتظر شروع تجمع بودند.
از آنجا که پیش از آغاز تجمع، ماشین و افراد نیروی انتظامی و تعدادی گارد ویژه از قبل حضور داشتند، بدین جهت مدتی در انتظار برای شروع و ارزیابی از شرایط و وضعیت گذشت و نزدیک های ساعت ۱۱، جمع زنان با شعار “ازبس دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمی دیم” مراسم را شروع کردند و دستجات پراکنده با گردآمدن در محل مقابل ساختمان تامین اجتماعی شروع به شعار دادن کردند.
برخی از شعارهای داده شده عبارت بود از :
-حقوق نصف و نیمه/ دزدی به سبک بیمه
-تامین اجتماعی/ چه اسم اشتباهی
-تامین اجتماعی، فقر و فساد، تباهی
-پول های نفت کجا رفت، به جیب زالو ها رفت
-زن و مردکارگر/ متحد وهم سنگر
-سرمایه از روز ازل نبوده، سرمایه دار حق ما را ربوده
-از فقر و از کرونا / در خطر است جان ما
– کارگر بازنشسته / چرا به غم نشسته
همچنین شعارهائی علیه دولت و صدا و سیما داده شد.
در میان شعارها کارگر بازنشسته ای با فریاد، سخنرانی کوتاهی از درد و رنج و مشکلات درمان و معیشت خود را که بسیار تاثیر گذار بود بیان کرد که در هر جمله ای با تائید و تشویق حضار پاسخ گرفت.
چند افسر نیروی انتظامی از قول مسئولین تامین اجتماعی واسطه شدند که چند نفر از افراد را به نیابت از دیگران برای مذاکره بالا ببرند که با مخالفت تجمع کنندگان مواجه شد و منصرف شدند.
تجمع کنندگان در انتها از محل اداره کل تامین اجتماعی واقع در خیابان عباس آباد تا انتهای آن که منتهی به خیابانی بزرگتر و مرکز شهر بود به فاصله کوتاهی دست به راهپیمائی همراه با شعار زدند.
تهران
حضور نیروهای امنیتی و انتظامی مقابل وزارت کار برای ممانعت از تجمع کارگران در روز جهانی کارگر
گزارش ها حاکی از دستگیری دستکم ۳۰ تن در تجمع روز کارگر تهران است.
گزارش دوم:
اول می ۱۴۰۰، تهران
رویاروئی عریان و علنی تشکلهای زرد و نیروهای امنیتی در یکسو، با کارگران، و بازنشستگان در سویی دیگر!
امروزخیابان آزادی در تهران کم از صحنه نبردهای جنگی نداشت. صفی ازنیروهای نظامی ، لباس شخصی و خواهران پلیس با انواع و اقسام ابزارآلات لجستیک شامل کلت و باتوم و شوکر و اتومبیلهای ون و نفربر و بیسیم های مدرن و البته دوربینهای تخصصی عکس برداری و فیلمبرداری به جنگ دشمن آمدند!
دشمن، اما همان بازنشستگان و معلمان و کارگران بودند که در جیب و کیفشان حداکثر یک قلم و یک تلفن معمولی بود و نه بیشتر.
ظرفیت تحملشان بقدری پائین بود که حتی تجمع چند نفره هم ممنوع بود، می ریختند و متفرق می کردند و می بردند ولی بازهم در گوشه ای دیگر جمع ها شکل می گرفت وشعارها سروده می شد.
تجمع کنندگان در اول ماه می، فقط نیروهای امنیتی و نظامی را در مقابل خود نمی دیدند، دارودسته خانه کارگری ها به لیدری حسن صادقی لُمپن معروف و کانونی ها از روزها قبل چنگ و دندان نشان دادند و کاملا حساب شده و با اعلام تجمعی در پشت وزارت کار (۹ تا ۱۰) سناریوی از پیش طراحی شده ای را برپا کردند و عملا” با این زمینه سازی، تجمع کنندگان مستقل را هدف سرکوب قرار دادند. در حقیقت اینبار دوبازوی سرکوب (سیاسی و نظامی) مستقیم و همزمان در کنارهم عمل کردند.
مگر دشمن که بود و چه می خواست؟
گرچه و در ظاهر امر، نگذاشتند که تجمع اول ماه می در تهران به روال معمول شکل بگیرد، ولی مشاهده چهره های مصمم و پر انرژی معترضان نشان از قدرتی داشت که در این سوی صف وجود دارد و اینکه:
برای ما، هر روز اول ماه می است، چرا که ۹۹ درصدیها مطالبه “معیشت و رفاه و درمان” را روی صحنه به جلو رانده اند و تا دگرگون شدن مناسبات جامعه، این صحنه ها ادامه خواهد داشت.
مطالبه نان و رفاه را با باتوم پاسخ می دهید! منتظر بازتاب آن باشید!
