کشور ما دیر زمانی نیست که جنگی هشت ساله را، به بیانی یکی از طولانی ترین جنگ های جامعه بشری را تجربه کرده است. مردم جامعه صلح دوست ایران بهتر است بدون هرگونه جانبداری از طرف های درگیر جنگ، در حمایت از صلح و ترغیب طرفین به گفتگو و مدارا حمایت نماید. زخم های ناشی از جنگ هشت ساله که ارتش عراق علیه کشور ما آغاز کرد، هنوز هم پس از بیش از ۳۰ سال التیام نیافته است.
جنگ، وحشتناک ترین پدیده ویرانگری است که توسط دولت های زورمدار و سرمایه داری بر مردم این جهان تحمیل شده. که باعث کشتار و آوارگی مردم از خانه و کاشانه شان می شود.همه جنگ ها,حتی به بهانه صلح, حفظ محیط زیست و رفاه اجتماعی, آغاز گردیده است, که سرانجامی جز ویرانگری,هیچ بر جای نگذاشته است. امروز,در همسایگی ما, جنگ بین روسیه و اوکراین را می بینیم, که هیچ بعید نیست که دامنه آن, به کشور ما هم سرایت نکند. کما اینکه, کشور ما, دیر زمانی نیست که جنگی هشت ساله را, به بیانی, یکی از طولانی ترین جنگ های جامعه بشری را تجربه کرده است.مردم صلح دوست ایران,بهتر است بدون هرگونه جانبداری از طرف های درگیر جنگ, در حمایت از صلح و ترغیب طرفین به گفتگو و مدارا حمایت نماید.زخم های ناشی از جنگ هشت ساله که ارتش عراق علیه کشور ما آغاز کرد, هنوز هم پس از بیش از ۳۰ سال, التیام نیافته است.
کارل ساگان “carl sagan” * در سال ۱۹۹۰ پیشنهاد کرد که فضاپیمای وویجر ۱ را در جهت زمین بچرخانند,که ۱۳ سال در حرکت بود و در آن زمان در فاصله ۶۰۰ میلیون کیلومتری زمین قرار داشت,تا آخرین ذخایر را برای عکاسی نه از فضا بلکه از خود زمین بگیرند. دلیل خاصی برای آن نبود, اما ناسا به هر حال موافقت کرد و این عکس فوق العاده چشمگیر از “نقطه آبی کمرنگ” را گرفت. کارل ساگان این عکس را در کتاب خود به شرح زیر نقل کرده است:
ما موفق شدیم این عکس را [از اعماق فضا] بگیریم و وقتی به آن نگاه می‌کنید, فقط یک نقطه می‌بینید. [این نقطه] اینجاست که خانه ماست. ما هستیم و هر کسی که تا به حال نامش را شنیده اید, هر فردی که تا به حال زندگی کرده است.مجموع همه شادی‌ها و غم‌های ما, با همه ادیان و ایدئولوژی ها و آموزه‌های اقتصادی.هر شکارچی,هر قهرمان و هر ترسو,هر خالق و ویرانگر تمدن های بشری,هر پادشاه و پیاده, هر زوج جوان عاشق,هر کودک امیدوار,هر مادر, پدر,هر مخترع و کاشف,هر معلم, سیاستمدار فاسد, فوق ستاره, رهبر عالی, قدیس و گناهکار در تاریخ نوع ما، در آنجا روی ذره ای از غبار در پرتوی از آفتاب زندگی می کرد.
زمین یک صحنه بسیار کوچک در یک عرصه کیهانی وسیع است. به رودخانه های خونی که این همه ژنرال و امپراطور ها هدر داده اند فکر کنید. به جنایات بی پایانی که ساکنان یک گوشه از نقطه روی ساکنان به سختی قابل تشخیص در گوشه دیگری از نقطه مرتکب می شوند فکر کنید. چقدر سوءتفاهم های آنها زیاد است,چقدر مشتاق کشتن یکدیگر هستند, چقدرنفرت آنها از همدیگر شدید است. وضعیت [غرور] ما, اهمیت تصور ما, مغالطه ما در مورد موقعیت ممتاز در جهان با آن نقطه آبی کمرنگ درخشان به چالش کشیده می شود.
سیاره ما یک پوسته تنها در تاریکی بزرگ کیهانی است. در تاریکی ما در این همه وسعت, هیچ نشانه ای وجود ندارد که کمکی از جایی دیگر برای نجات ما از دست خودمان بیاید. گفته می شود نجوم باعث فروتنی شما می شود, و من می توانم اضافه کنم, یک تجربه شخصیت سازی است. به نظر من شاید هیچ نشانی بهتر از این تصویر دور, از دنیای کوچک ما از حماقت تخیل بشر وجود نداشته باشد. برای من, بر مسئولیت ما تأکید می‌کند که نسبت به یکدیگر مهربان‌تر و دلسوزتر باشیم و از این نقطه آبی کمرنگ, تنها خانه‌ای که تاکنون می‌شناسیم, محافظت نماییم.
زیرنویس:
*- کارل ادوارد ساگان”Carl Edward Sagan” در ۹ نوامبر ۱۹۳۴ در بروکلین, شهر نیویورک متولد و در۲۰ دسامبر ۱۹۹۶ در سیاتل, واشنگتن درگذشت. او, ستاره شناس, اخترفیزیکدان, اگزوبیولوژیست, مجری تلویزیونی, نویسنده غیر داستانی و رمان نویس آمریکایی بود.
چهارشنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۰- ۲ مارس ۲۰۲۲
