موسیقی اعتراضی در جنبش‌ها و خیزش‌های انقلابی همواره جایگاه ویژه‌ای داشته است. در ایران ما نیز از جنبش مشروطیت تاکنون هر نسلی چه در اوج خیزش‌ها و چه پیش و پس از آن، برای بازتاب آرمان‌ها و آرزوها و تشنگی‌اش برای رسیدن به آزادی و عدالت زبان شعر و موسیقی را به اشکال گوناگون برگزیده و از آن بهره برده است. سروده‌ها و آهنگ‌هایی فراموش‌نشدنی که نسل به نسل بازخوانی و بازتدوین شده‌اند.
«مرغ سحر»، «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، «تصنیف آزادی» و «دختران سیروس» مُهر جنبش مشروطه را دارند ، «مرا ببوس» دردِ شکست جنبش ملی شدن نفت با وقوع کودتای ۲۸ مرداد را در دل دارد، «سر اومد زمستون»، «قسم به اسم آزادی»، «بهاران خحسته باد» و «تصنیف سپیده» از جمله یادگارهای انقلاب پنجاه و هفت‌اند و «یار دبستانی من» و «سراومد زمستون»، دو سرود بازخوانی شده از سرودهای انقلاب بهمن را می‌توان نماد بارز «جنبش سبز» نامید.
سرود «برای» اثر شروین حاجی‌پور با آن آهنگ ساده و دلنشین و کلامی که بیان‌گر اصلی‌ترین دغدغه‌های نه تنها این نسل که نسل‌‌های پیش از خود نیز است، نماد بی‌بدیل جنبش «زن، زندگی، آزادی» است. اما موسیقی اعتراضی این جنبش ضمن بهره‌گیری از موسیقی اعتراضی ۱۵۰ سال گذشته و بازتدوین شعر و موسیقی آن برای نسل امروز، سروده‌های نو و ناب دیگری را هم از خود بر جای گذاشته و خواهد گذاشت.
در تازه‌ترین نمونه، سرود «به خاک سرخ ایران قسم» را «جمعی از دانشجویان موسیقی» روز ۲۱ فروردین ماه ۱۴۰۲، در سامانه‌های مجازی منتشر کرده‌اند. از این گروه با همین نام، پیش‌تر سرودهای «سوگند‌نامه»، «راه‌کوچه»، «ایران غرق انقلاب است» و … را نیز شینده‌ایم. آنان این بار این سرود را «برای تجدید سوگند با شهیدان راه آزادی» ساخته و منتشر کرده‌اند.
در زیر متن این سرود زیبا و نماهنگ اجرای آن از نظر شما می‌گذرد:
به خاکِ سرخِ ایران قسم
به عصمتِ این عصیان قسم
به اشکِ کُرد از بغضِ بلوچ
به غیرتِ هم‌رزمان قسم
که می‌دمد سپیده‌دم
دوباره بر فرازِ ایرانِ من
چو بشکند طلسمِ شب
دوباره می‌شود وطن، این وطن
آزادی!
به پایِ عهدِ با تو بسته می‌مانم
تو را به گوشِ شهرِ خسته می‌خوانم
که از تو پشتِ شب شکسته، می‌دانم
آزادی!
به نایِ پاره‌ات صدا کردیم
ما دیگر زِ راه رفته برنمی‌گردیم
که این شفق
یادگار از عاشقان خفته در خون می‌ماند
قسم به دریای اشک و خون
به جوششِ سیلابِ درون
قسم به بغضِ بگشوده‌راه
به نعره‌های خشم و جنون
که روزِ نو، چو بردمد،
زِ دیوِ شومِ شب نماند نشان
که بشکفد به باغِ ما
شکوفه‌های سرخِ صد ارغوان
برگرفته از کانال «گیتار من»
