بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران درباره‌ی موج سرکوب‌های اخیر
سرکوب‌های حاکمیت هم‌چنان ادامه دارد. پس از قلع‌وقمع معترضان در خیابان، بازداشت‌های گسترده، شکنجه و ارعاب، صدور و اجرای احکام اعدام و حکم‌فرما کردن آرامشِ گورستانی، حکومت، احضار و پرونده‌سازی، برگزاری دادگاه‌ها پشت درهای بسته و صدور احکام سنگین را سرعت بخشیده است. در هفته‌ی اخیر توماج صالحی، خواننده‌ی معترض، پس از ۸ ماه بازداشت با اتهام‌های سنگینی از جمله «افساد فی‌الارض» و «هم‌کاری با دولت متخاصم» روبه‌رو شده است. مریم اکبری‌منفرد که بیش از ۱۳ سال است بدون یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد و اکنون ۱۸ ماه از حبس او باقی مانده است با پرونده‌سازی تازه‌ای روبه‌روست، سپیده قلیان نیز، که دوران حبس خود را سپری می‌کند، با پرونده‌سازی حاکمیت به دادگاه احضار شده است و هر روز اخبار تعقیب و آزار آزادی‌خواهان منتشر می‌شود.
سرکوب زنان نیز به شیوه‌های گوناگون ادامه داشته است. فضای عمومی، کاری و تحصیلی برای زنان معترض به پوشش اجباری نا‌امن شده است و حاکمیت که با فشار اقتصادی مضاعف، مردم را در تنگنای فقر و فلاکت گرفتار کرده است، میخواهد از گرسنگان و تنگ‌دستان «آمران معروف» بسازد.
زنان از نخستین روزهای استقرار این حاکمیت پیشگام آزادی‌خواهی بوده‌اند و این‌بار نیز پا پس نکشیده‌اند. آنان با پایداری و پیگیری خستگی‌ناپذیر نشان داده‌اند که آزادی زنان معامله‌پذیر و به‌تعویق‌انداختنی نیست؛ آزادی زنان گره‌گاه خواست آزادی است و بی‌آن هر تعبیری از آزادی بی‌اعتبار می‌شود. این بار زنان هم‌چون اسفند ۱۳۵۸ معترضانی تک‌افتاده در آستانه‌ی سلطه‌ی حاکمیتی آزادی‌کُش نیستند. اکنون پس پشت این آرامش گورستانی همبستگی عمومی شکل گرفته است. مردم به اشکال مختلف همراهی خود را با زنان معترض نشان می‌دهند و این همبستگی همان نیرویی است که با قوام و دوامش عبور از هر صعبی ممکن می‌شود.
قریب یک سال از جنبش آزادی‌خواهانه‌ی مردم ایران می‌گذرد. جنبشی که خود ادامه‌ی چند دهه مبارزه و مقاومت جانانه بود و هست! هست، چون نه امروز و دیروز، بلکه در تمام این سالیان، زیر ضرب سرکوب بی‌امان، آزادی و آزادی‌خواهی همواره سربرآورده و حاکمیت آزادی‌ستیز را پس رانده است.
بی‌گمان در وضعی که حاکمیت عرصه را چنان بر مردم و آزادی‌خواهان تنگ کرده که اخبار شوم خودکشی به اخباری روزانه بدل شده است، تنها با تکیه بر نیرویی جمعی می‌توان راه‌گشای بن‌بست و تنگناها بود.
کانون نویسندگان ایران ضمن محکوم کردن سرکوب‌های اخیر، از تمام مردم آزادی‌خواه و نهاد‌های هم‌سو در سراسر جهان میخواهد که صدای معترضان، بازداشت‌شدگان و زندانیان سیاسی باشند و راه را بر دست‌درازی حاکمیت بر جان و زندگی مردم ببندند.
کانون نویسندگان ایران
۱۶ تیر ۱۴۰۲
2 Comments
کانون نویسندگان در حمایت گروه صهیونیستی روژاوا سنگ تمام گذاشت درست در همان زمانی که نظامیان اسراییل به حمایت از رژاوا در تل اویو رژه رفتند .
شما خودتان هم میدانید که کی هستید و حمایت و دوستی شما از هر جریانی ، چگونه آن جریان را بی نیاز از هرگونه دشمن مینماید .
شما نه سیاسی هستید و نه روشنفکر میباشید بلکه تنها یک مشت ملا بنویس هستید که همه موضع گیری های شما در طول تاریخ حیات شما بیش از سود و استفاده برای ایرانیان ، خسارت و ضربه درپی داشته است .
اعلامیه حمایت از اشغال لانه جاسوسی امریکا و حمایت شما از دانشجویان پیرو خط ریگان فراموش شدنی نیست !
حتی یک موضع گیری اصولی در هیچ زمینه ای
هرگز ارایه ننموده اید چون سیاسی نیستید و تنها ملا بنویس هستید ، گمان میبرید که می‌توانید تاثیری در جایی ، خدای نکرده داشته باشید .
ترش قلیه ای که بنام کانون نویسندگان راه انداخته اید بدلیل یالانچی بودن در همه برهه های حساس کشور، دیگر نه تنها اشتها اور نیست بلکه استفراغ اور است .
شماها نمیتوانید یک جریان اصیل باشید چرا که همه با اصالت‌ها را دستچین کرده و کشتند و شما را برای ویرانی آخرین آجرهای سنگر روشنفکری حقیقی باقی گذاشتند .
همان روزهایی که داعش دختر بچه های سوری و عراقی را زنده زنده آتش میزد شما به فکر نقض حقوق بشر توسط بشار اسد بودید😂 و به نوعی چرخهای ماشین تبلیغات صهیونیسم جهانی گردیدید و با شدت تمام بنام دفاع از حقوق بشر و مخالفت با اخوندها ،از روی تمام اصول ابتدایی شرافت و راستگویی و انسانیت گذشتید
تنها به این دلیل که مصرف کنندگان دایمی تولیدکنندگان رسانه های صهیونیستی هستید و درینباره احساس نبوغ مینمایید .
سکوت شما در برابر جنایات اسراییل برعلیه فلسطینیان سنت تشکیلاتی چهل ساله شما شده است و خودتان هم نمیدانید که بهای سکوت در برابر جنایات اسراییل در محکمه حقیقی تاریخ تا چه حد و اندازه سنگین است .
شما حقیقتا صلاحیت نمایندگی نویسندگان و روشنفکران ایران را ندارید و بیشتر به یک باند مخوف صنفی ، سیاسی ، غیر ایرانی و حاشیه ای تمام تحولات ایران بدل گشته اید که به شکل بسیار موضعی مورد استفاده قرار میگیرید و جیغ میزنید .
بدون حمایت شما احساس افتخار استقلال و صداقت و سلامت بیشتری مینماییم .
خواهشمندم هرکاری دلتان میخواهد بکنید تنها جنبش استقلال و آزادی ایران را به حال خودش بگذارید .
مردم کوچه و خیابان های ایران و خاورمیانه بسیار فهیم تر روشنفکر تر و میهن پرست تر از شمایند یا به قول معروف :
مرحمت فرموده ما را مس کنید .
سیاهی لشگر نیاید به کار
یکی مرد جنگی به از صدهزار