✍ پیر هاسکی
منبع: فرانس اینتر
۲۱ نوامبر ۲۰۲۳
اگر خاویر مایلی فقط از جناح راست افراطی بود، انتخاب او به عنوان رئیس جمهور آرژانتین در یک الگوی انتخاباتی نسبتاً کلاسیک مورد تحلیل قرار می گرفت. اما او به عنوان برنده دور دوم، با ۵۶ درصد آرا، فراتر از این قرائت رفته و موضوع او را جذاب کرده و چندین سؤال را ایجاد می کند.
همانطور که فایننشال تایمز تأکید می‌کند، آقای مایلی قبل از هر چیز یک لیبرتارینیست رادیکال است که به هزل گویی عادت ندارد. یا بهتر بگوئیم، به گفته لوگراندکانتیننت او یک پالولیبرترینیسم و نماینده ایده های نزدیک به آنارکوکاپیتالیسم است.
لیبرتارینیسم یک فلسفه سیاسی راست است که در ایالات متحده متولد شد و از آزادی کامل فردی بر قدرت دولت دفاع می کند. مایلی که استعداد سنتز کردن خوبی دارد موقعیت خود را اینگونه خلاصه می کند: “بین مافیا و دولت من مافیا را ترجیح می دهم، چون حداقل کدهایی دارد و به تعهدات انجام شده احترام می گذارد، دروغ نمی گوید و رقابتی است.”
آقای مایلی از نوع ارتباطات گیری عوام فریبانه اما بسیار موثری استفاده می کند: ترتیبی می دهد که از او با اره برقی در دست فیلم گرفته شود، در حالی که وعده کاهش هزینه های عمومی معادل ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی را می دهد، یک شوک عظیم، او در این کلیپ وزارتخانه هایی را که می خواهد از شر آنها خلاص شود را به قرار زیر فهرست می کند: فرهنگ، محیط زیست، برابری جنسیتی.
پیروزی او بدون شک رای اعتراض مردم یک کشور شکست خورده است. امروز ۴۰ درصد آرژانتینی ها زیر خط فقر زندگی می کنند، در حالی که تورم ۱۴۳ درصد است و دولت نمی تواند بدهی های خود را بازپرداخت کند. پابلو استفانونی، پروفسور آرژانتینی و نویسنده مقاله‌ای با عنوان “آیا قیام از سمت راست می گذرد؟” می‌نویسد: ” رأی به مایلی نوعی شورش انتخاباتی است که به دلیل بحران اقتصادی و نارضایتی اجتماعی فزاینده ایجاد شده است.”
این آشکارا نقطه ضعف بزرگ حریف مایلی در دور دوم، آقای سرجیو ماسا، یک پرونیست چپ، وزیر اقتصاد و مسئول بودجه بود که به مدت طولانی در این سمت ها بود که البته به بدترین شکل ممکن پایان یافت. اما رای دهندگان همچنین نماینده انتخاباتی راست کلاسیک را نیز رفوزه کردند و عاقبت به یک سیاستمدار خارج از سیستم پاداش دادند.
مایلی با وعده گسست رادیکال از سیستم حاکم با اکثریت رای دهندگان به اجماع رسید، همانطور که قبلاً در کشورهای دیگر نیز اتفاق افتاده است. او پیروز شد زیرا رای دهندگان با رفوزه کردن آنهایی را که قبلاً ناکارآمدی خود را نشان داده بودند، فرمول سیاسی جدیدی را انتخاب کردند. این یک ماجراجویی پرخطر است.
برنده آرژانتینی اولین پیام تبریک را از سوی ژایر بولسونارو، یک پوپولیست راست افراطی که از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ برزیل را رهبری کرد دریافت کرد. و البته در ادامه، پیام تبریک از سوی دونالد ترامپ نیزانجام شد. رئیس جمهور سابق و شاید آینده ایالات متحده پیامی بسیار محبت آمیز به مایلی فرستاد: “من به تو بسیار افتخار می کنم.” بطور آشکار، این جمله را با احساس انتقام جویی نوشته است.
در آمریکای لاتین، اما واکنش‌ها با حرارت ملایمی بوده اند. لولا، جانشین بولسونارو به عنوان رئیس جمهور برزیل، در حالی که به سختی ناامیدی خود را پنهان می کرد، مؤدبانه به برنده تبریک گفت، در عوض، گوستاوو پترو، رئیس جمهور چپگرای کلمبیا، نتیجه انتخابات را “نتیجه غم انگیزی برای آمریکای لاتین” تعریف کرد.
مایلی مطمئناً شخصیتی غیر معمول با ایده‌های عجیب و غریب است، اما ما نباید پدیده ای که او نمایندگی می‌کند را دست کم بگیریم: خستگی رای‌دهندگان ناامید که به جای ماندن در بن بست، تردیدی در تسلیم شدن به آژیرهای یک جدایی خطرناک نکردند.
این یک درس همگانی و جهانی است.
برگردان: سعید مقیسه ای
