ایالات متحده همواره به عنوان یکی از پیشگامان جهانی در عرصه پژوهش علمی و اخلاق تحقیق شناخته شده است، اما ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ با سیاست‌های کاهش بودجه پژوهشی و تهدید به توقف کمک‌های فدرال، فضای علمی این کشور را با چالش‌های جدی مواجه کرده است. این تصمیمات منجر به توقف بسیاری از پروژه‌های علمی، از دست رفتن صدها شغل و آسیب‌پذیری حوزه‌هایی مانند تحقیقات قطبی، تغییرات اقلیمی، سلامت جهانی و علوم دریایی شده است.
کاهش بودجه تحقیقات اقلیمی، پیامدهای خطرناکی به دنبال دارد، زیرا تغییرات آب‌وهوایی مستقیماً و غیرمستقیماً بر سلامت انسان تأثیر می‌گذارند. در همین حال، دانشجویان دکتری و پژوهشگران جوان که به حمایت‌های دولتی وابسته‌اند، آینده علمی خود را در خطر می‌بینند. کارشناسان هشدار می‌دهند که این وضعیت می‌تواند به مهاجرت نخبگان علمی و افت سطح تحقیقات در ایالات متحده منجر شود، امری که موقعیت این کشور را به عنوان رهبر علمی جهان تهدید میکند.
تأثیرات کاهش بودجه بر پژوهش‌های اقلیمی و سلامت
کاهش بودجه پژوهشی در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، ضربه سنگینی به تحقیقات اقلیمی وارد کرده است. تاکنون بیش از ۸۰۰ پژوهشگر در در اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) اخراج شده‌اند. این کاهش‌ها دامنه وسیعی داشته و حتی کارکنان سرویس هواشناسی ملی، که مسئول پیش‌بینی‌ها و هشدارهای جوی در سراسر کشور هستند، تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. برخی از برنامه‌های حیاتی، از جمله پروژه‌های پایش آلودگی هوا و بررسی تأثیر آن بر دما و بارندگی، به حالت تعلیق درآمده‌اند. در نتیجه، داده‌های ارزشمندی که قرار بود از طریق ایستگاه‌های اندازه‌گیری به‌دست آید، دیگر در دسترس نیست.
دانشمندان هشدار داده‌اند که این کاهش بودجه، علاوه بر مختل کردن تحقیقات اقلیمی، ایمنی عمومی را نیز به خطر می‌اندازد. سازمان‌هایی مانند NOAA که نقشی کلیدی در نظارت بر الگوهای آب‌وهوایی، ردیابی تغییرات اقلیمی و تضمین امنیت عمومی هنگام وقوع بلایای طبیعی دارند، به‌شدت آسیب دیده‌اند. کاهش نیروی کار این نهادها، عملیات حیاتی مانند پیش‌بینی طوفان‌ها، پرتاب بالن‌های هواشناسی و تجزیه‌وتحلیل داده‌های جوی را مختل کرده است—امری که دقت پیش‌بینی‌های جوی و توانایی کشور در مقابله با تغییرات آب‌وهوایی را به خطر می‌اندازد.
پیامدهای جهانی کاهش بودجه پژوهشی
روز سه‌شنبه ۷ مارس، ایالات متحده برنامه نظارت بر آلودگی هوا را در بیش از ۸۰ سفارتخانه در سراسر جهان متوقف کرد. این داده‌ها که نقش حیاتی در ارزیابی خطرات بهداشتی داشتند، دیگر جمع‌آوری نمی‌شوند، مسئله‌ای که پژوهشگران در سراسر جهان را با چالش‌های جدی مواجه کرده است. وزیر پژوهش نروژ هشدار داده که این اقدام، نگرانی بسیاری از کشورها را، به‌ویژه در حوزه‌های تغییرات اقلیمی و سلامت، افزایش داده است. آمریکا نه‌تنها از برترین پژوهشگران بهره می‌برد، بلکه یکی از مهم‌ترین منابع داده در زمینه اقلیم، سلامت عمومی و واکسیناسیون را در اختیار دارد. کاهش بودجه، نه‌تنها دسترسی به این داده‌ها را محدود کرده، بلکه امکان همکاری‌های علمی بین‌المللی را نیز با ابهام روبه‌رو کرده است.
کاین کاهش بودجه، پیامدهای گسترده‌ای بر حفاظت از محیط‌زیست دریایی، مدیریت شیلات و نظارت جهانی بر تغییرات اقلیمی داشته است. روزنامه واشنگتن پست در گزارشی به پژوهشگرانی مانند اندرو هیزلتون اشاره کرده که پیش‌تر در مأموریت‌های علمی برای اندازه‌گیری طوفان‌ها شرکت می‌کردند، اما اکنون شغل خود را از دست داده‌اند. همچنین، توقف اندازه‌گیری‌های آلودگی که توسط سازمان بهداشت جهانی برای تخمین تعداد مرگ‌های زودرس استفاده می‌شد، می‌تواند بر سلامت میلیون‌ها نفر تأثیر منفی بگذارد. این تحولات، اهمیت پایدار ماندن بودجه پژوهشی در حوزه‌های علمی و زیست‌محیطی را بیش از پیش آشکار میکند.
اقدامات نروژ برای حفظ داده‌ها
نروژ برای حفظ تداوم تحقیقات علمی، در حال بررسی امنیت داده‌ها در سرورهای خارج از ایالات متحده است. وزیر پژوهش نروژ اعلام کرده که این کشور در حال مذاکره با همکاران شمال اروپا برای یافتن راه‌حل‌هایی به‌منظور حفاظت از داده‌ها و تضمین آزادی آکادمیک پژوهشگران است.
پیامدهای کاهش بودجه پژوهشی می‌تواند جبران‌ناپذیر باشد. بسیاری از پژوهشگران اقلیمی شغل خود را از دست داده‌اند و برخی حتی از بیان صریح یافته‌های علمی خود هراس دارند. ایالات متحده، که همواره یکی از پیشگامان تحقیقات آب‌وهوایی بوده است، اکنون با خطر از دست دادن داده‌های حیاتی اقلیمی مواجه است. اگر این داده‌ها جمع‌آوری یا نگهداری نشوند، پژوهش‌های علمی با شکاف‌های جدی روبه‌رو خواهند شد، و ضعف در تحقیقات اقلیمی، درک جهانی از تغییرات آب‌وهوایی را کاهش می‌دهد—پیامدی که می‌تواند برای کل دنیا خطرناک باشد.
برای مقابله با این چالش‌ها، همکاری‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری در تحقیقات اقلیمی بیش از پیش اهمیت یافته است. دولت‌ها و نهادهای علمی باید برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و منابع تلاش کنند و با حمایت از پژوهشگران، از آینده تحقیقات اقلیمی محافظت کنند.
