چهارشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۵
جنبش فداییان خلق ایران میراث‌دار جنبش عدالت‌خواهی تاریخی در سرزمین ما و رزم مبارزان و مبارزات نیروهای چپ سوسیالیستی است که از اوان راه‌یابی به میهن ما تحت تعقیب، دستگیری، سرکوب، شکنجه و کشتار حکومت استبدادی دو شاه مشروطه‌ستیز بودند. نبرد نیروهای چپ در تمامی این بیش از یک قرن در میهن ما بلاوقفه ادامه یافته است. سازمان ما بدان مفتخر است که پس از گذشت بیش از ۶۰ سال از اوان شکل‌گیری هسته‌های اولیهٔ جنبش فداییان خلق هنوز در راه همان آرمان، آماج‌ها، اهداف، ارزش‌ها، «در راه خدمت به مردم و میهن و در راستای تحقق منافع کارگران و زحمتکشان» مبارزه می‌کند و می‌کوشد به عنوان تشکلی خلاق و پویا با سیاست‌گذاری مسئولانه در انجام وظایف مبارزاتی خود در قبال مردم و میهن بکوشد.
هر دو محکوم اند! اما این محکوم کردن چه دردی را دوا می کند؟ زمانی که جانیان داخلی شمشیر بر دست در میانه میدان می چرخند و کلامی جز الدور و بیلدورم نمی دانند و امام جمعه تهرانش کشته شدن مردم بیگناه را سعادتی می داند که چهل سال است جمهوری اسلامی به مردم هدیه کرده! همان گونه که خمینی جنگ را نعمت می دانست! از آیا می توان از صلح و آرامش اجتماعی سخن گفت. چگونه می شود در این آشفته بازار که کر فرمان کور نمی خواند و ابلهان تعزیه گردان هر دو می دانند از ثبات، آرامش و امنیت سخن گفت. این هنوز از نتایج شب یلدائی است که در آن گرفتاریم باش تا صبح دولتتمان بردمد از خواب!
در محیط سیاسی نروژ یکی از نقطەنظراتی کە در میان بخشی از صاحب نظران در مورد سوسیال دمکراسی مطرح می شود این است کە سوسیال دمکراسی قربانی موفقیت خویش است!
اگر این جملە را کمی بشکافیم، منظور این است کە رفاە بیشتر و سطح تحصیلات بالاتر، منجر بە گرایش بە ارزشهای لیبرالی و فردی می شود.
مردم ایران تنها به دنبال صلح و تعامل و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با تمام کشورهای جهان‌اند. انتظار مردم ما در وهلۀ اول از جمهوری اسلامی است که پای ایران را به جنگی نابرابر و شوم نکشاند مردم ما و مردم جنگ‌زده و بحران زدۀ منطقه، به ویژه غزه و لبنان، از سازمان ملل متحد نیز انتظار دارند که همۀ توان و امکاناتش را برای متوقف کردن اسراییل در تداوم و تعمق جنگ و در اولین مرحله برقراری فوری آتش‌بس به کار گیرد.
دوستان و رفقای گرامی مطالبی که در این دفتر ملاحظه میکنید، بخشی از اسناد مصوب کنگره بیستم سازمان، به اضافه پیام ها و سخنرانی های مهمانان آن است که آماده انتشار شده. با آماده شدن بقیه اسناد و متن سخنرانی ها به تدریج این دفتر تکمیل خواهد شد.
در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، بودجه ایالات متحده برای صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، که از برنامه‌ریزی خانواده در سراسر جهان حمایت می‌کند، قطع شد. چنین تغییراتی در سیاست یا کاهش بودجه این برنامه‌ها می‌تواند تأثیرات مستقیم و مخربی بر زندگی و رفاه زنان در سراسر جهان داشته باشد. اکنون باید دید آیا این اقدامات بار دیگر تکرار خواهد شد.
«وضع خوب نیست، اما ایده‌های خوبی برای مقاومت و مبارزه وجود دارند که آنها را می‌توانیم از تجربه‌های مردم آزادی‌خواه در ایران و جهان بیاموزیم. مجموعه‌ای از اصول ساده و روشن برای مقاومت و مبارزه.»
چه روزگار تلخ و سیاهی،
نان، نیروی شگفت رسالت را،
مغلوب کرده بود،
پیغمبران گرسنه و مفلوک،
از وعده‌گاههای الهی گریختند،
و بره‌های گمشدهٔ عیسی،
دیگر صدای هی‌هی چوپانی را،
در بهت دشتها نشنیدند …
هفدهم دی سالگرد درگذشت شخصیت ملی ما، جهان پهلوان، جوانمرد روزگار، غلامرضا تختی است. سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور و جبهه ملی ایران-اروپا ضمن گرامیداشت یاد او باور دارند که تختیهای فردای ایران سرنوشت بهتری را برای کشور ما رقم خواهند زد.
همه ما که در بیرون این دیوارها زندگی می‌کنیم برای متوقف کردن این چرخه خشونت و نابرابری مسئولیت داریم و باید علیه آن اعتراض کنیم. سنگسار، اعدام یا هر مجازات غیرانسانی دیگر صرف نظر از نوع اتهام یا انگیزه و اعتقاد محکومان، چیزی جز نابودی و ظلم نیست و باید برای همیشه از دستگاه قضایی حذف شود. نه به اعدام، نباید فقط شعاری باشد، بلکه باید به منشوری تبدیل شود که کرامت انسانی و حقوق برابر را برای همه، فارغ از جنسیت و جایگاه اجتماعی، به رسمیت بشناسد.
غلامحسین ساعدی نه فقط یک نویسنده، بلکه صدای رنج و امید مردم ایران بود. هرگونه بی‌احترامی به او یا دیگر چهره‌های فرهنگی، بی‌اعتنایی به میراثی است که هویت ما را شکل داده است. احترام به بزرگان هنر و ادبیات، وظیفه‌ای ملی و تاریخی است که پاسداشت فرهنگ و تاریخ ما را تضمین می‌کند.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) تلاش‌های مؤثرحزب اتحاد ملت ایران اسلامی در جبههٔ اصلاحات برای ایجاد تغییر در اوضاع اسفناک کشور را ارزشمند می‌داند. حضور پررنگ زنان در شورای مرکزی حزب شما، گامی شایسته در راستای تقویت نقش زنان در عرصهٔ سیاسی کشور است.
غلامحسین ساعدی نه فقط یک نویسنده، بلکه صدای رنج و امید مردم ایران بود. هرگونه بی‌احترامی به او یا دیگر چهره‌های فرهنگی، بی‌اعتنایی به میراثی است که هویت ما را شکل داده است. احترام به بزرگان هنر و ادبیات، وظیفه‌ای ملی و تاریخی است که پاسداشت فرهنگ و تاریخ ما را تضمین می‌کند.
