ما بر اهمیت تداوم مبارزات صنفی به شیوهای مسالمتآمیز، آگاهانه و هوشمندانه تأکید داریم. با این حال، تحقق مطالبات میانمدت نیازمند پیگیری مداوم و اعمال فشار صنفی هماهنگ و سراسری است. در این مسیر، پیوند و همبستگی با دیگر صنوف، گروههای کارگری و زحمتکش میتواند پشتوانهای نیرومند برای تقویت مبارزات صنفی و گامی مهم برای وحدت عمل باشد
دادگاه (لاهه) دلایل کافی برای این باور دارد که نتانیاهو و گالانت «عمداً و آگاهانه مردم غیرنظامی در نوار غزه را از اقلام ضروری برای بقای خود از جمله غذا، آب، دارو و تجهیزات پزشکی و همچنین سوخت و برق محروم کردهاند».
روشن است، بهگاهی که دولتهای امریکا و اروپایی نهتنها چشم به نسلکشی در غزه بستهاند بل با همهی توان از نتانیاهو و ارتش آدمکش و ویرانگر اسرائیل پشتیبانی میکنند، هواداران اسرائیلی فوتبال هم گستاخ و پررو میشوند، چنان که در آمستردام، پیشتر از بازی فوتبال، دیده شد.
دستکم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییلاند . نتانیاهو بارها بیپرده و باافتخار از هدفاش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»اند.
گوشهایتان را مهر و موم کردید!؟- صدای مردم را نشنیدید!- از شما کاری ساخته نیست!- خیلی کارها کردید!- اما از بهار بویی نبردید- از شکفتن گلها در دامنه هایِ فلات- و نسلی در عبور از تاریکی- در آرزویِ آزادی
هنوز چشم بر درگاه روشنایی دوخته
و صدایِ زحمتکشان و… مردم را
خفه کردید
مادران صلح ایران ضمن محکومیت اقدامات غیر انسانی اسراییل، از جنابعالی بهعنوان ریاست قوۀ قضاییه مصرانه تقاضا دارند در این شرایط بحرانی بنا بر اصل مدارا با رعایت عدل و انصاف، زندانیان را که به منزلۀ امانت مردم نزد شما هستند را طبق موازین حقوقی، آزاد و مرخص کنید.
کانون نویسندگان ایران ضمن محکومکردن حملۀ تجاوزگرانه و جنایتکارانۀ رژیم اسراییل به ایران بهطور عام و به زندان اوین بهطور خاص و ابراز نگرانی شدید نسبت به سرنوشت نامعلوم همۀ مصدومان و مجروحان این حملۀ جنایتکارانه، و اعتراض اکید به انتقال غیرانسانی و تحقیرآمیز زندانیان اوین به زندانهایی فاقد امکانات اولیه و در خور شأن انسان، خواستار آزادی فوری و بیقید و شرط همۀ زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
او هرگز از آرمانهای سوسیالیستی و اندیشههای چپ دست نکشید، و تا واپسین سالهای عمر، بهطور پیوسته به ترجمه، نگارش و پژوهشهای نظری پرداخت.
با اندوهی ژرف، درگذشت این انسان شریف، فداکار و آرمانخواه را به خانوادههای سوگوار برومند و پهلوان، بهویژه دخترش “آیه” و پسرانش، “آرش” و “امید” تسلیت میگوییم. ما را همدرد خود بدانید.
عملاً دستهبندیهای قبلی مانند اصلاحطلب و محافظهکار و برانداز، جای خود را به دو جریان کلان «جبهه وطنی» و «جبهه ضدوطنی» داد. جبهه وطنی اعم از نیروهای اصلاحطلب و محافظهکار و حتی برخی چپهای ملی و امثال ایشان هم در داخل و هم در خارج از کشور بود؛ کسانی که صرفنظر از مواضع انتقادی جدی علیه شیوههای نادرست حکمرانی نظام جمهوری اسلامی و حتی سابقه مخالفت با بنیانهایی مانند ولایت فقیه و تاکید بر استقلال نهاد دین از نهاد قدرت، باصراحت و مسئولانه در مقابل تجاوز اسرائیل موضع گرفتند، …نامه امضای جمعی ۵۳۰ فعال …
آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناکترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعهی بینالمللی میخواهیم که با برداشتن گامهای فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنیسازی، و هر دوطرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساختهای حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایهداری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بیپناه نباشد، اگر چپ در خیابانها، کارخانهها، اردوگاهها و مناطق جنگزده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه میکنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.