کمیته حمایت از روزنامهنگاران که گزارش سالانهای با عنوان «حمله به مطبوعات» منتشر میکند در گزارش سال ۲۰۱۱ خود که در وبسایت این کمیته انتشار یافته، جمهوری اسلامی ایران را «بدترین زندانیکننده روزنامهنگاران» نامیده است.
این گزارش مینویسد که جمهوری اسلامی، دو سال پس از سرکوب گسترده معترضان به نتایج انتخابات مناقشهبرانگیز ریاستجمهوری، همچنان از «حبس انبوه» روزنامهنگاران برای خاموش کردن صدای معترضان و جلوگیری از پوشش دادن خبرهای انتقادی استفاده میکند.
به نوشته این گزارش، جمهوری اسلامی تا یکم دسامبر ۲۰۱۱ تعداد ۴۲ روزنامهنگار را در شرایطی غیربهداشتی و سلولهای پرازدحام در زندانهایی چون رجاییشهر و اوین در حبس نگه داشته است.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران مینویسد که طی این سال، ۲۱ نفر از روزنامهنگاران در سلول انفرادی حبس شدهاند، ۱۸ روزنامهنگار مجبور به تبعید شده و برای روزنامهنگاران زندانی احکام حبس بین ۶ ماه تا ۱۹٫۵ سال صادر شده است.
در این گزارش ذکر شده است که از میان روزنامهنگاران زندانی، ۱۲ نفر با مشکلات سلامتی روبهرو شدهاند، ۱۴ نفر آزار جسمی شدهاند، ۵ نفر از بازدید خانواده محروم شده و ۴ نفر نیز از مراقبتهای درمانی محروم شدهاند.
بنا بر آمار کمیته حمایت از روزنامهنگاران، حدود نیمی از روزنامهنگاران زندانی ایرانی بخشی از مدت حبس خود را در سلول انفرادی بهسر بردهاند و جمهوری اسلامی از این کار برای «وادار کردن زندانیان به اعترافهای دروغین» استفاده میکند.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران که سازمانی مستقل و غیر انتفاعی مستقر در نیویورک است مینویسد بنا بر پژوهشهای این نهاد، ایران و کوبا در زمینه وادار کردن روزنامهنگاران به تبعید در صدر فهرست کشورهای جهان قرار دارند.
بنا بر این پژوهش، در هر یک از این دو کشور در سال ۲۰۱۱ تعداد ۱۸ روزنامهنگار ناچار به زندگی در تبعید شدهاند و در مورد ایران این تعداد طی دهه اخیر جمعاً به ۶۶ روزنامهنگار میرسد که در کل این دهه، تنها اتیوپی و سومالی وضعیتی بدتر از ایران داشتهاند.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران در ادامه گزارش خود مینویسد: «در حالی که برخی خبرگزاریهای بزرگ بینالمللی حضور خود در تهران را حفظ کردهاند، خبرنگاران آنها اجازه جابهجایی آزاد و خبرنگاری آزاد، بهویژه خارج از پایتخت، را ندارند.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که جمهوری اسلامی با مسدود کردن میلیونها وبسایت در زمره ۱۰ سرکوبگر اصلی اینترنتی است.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران روز پنجشنبه هشتم دسامبر گذشته نیز با انتشار گزارشی ایران را «بزرگترین زندان روزنامهنگاران در جهان» توصیف کرد و نوشت که در این زمینه پس از ایران، کشورهای اریتره، چین، میانمار و ویتنام قرار دارند.
فدراسیون بینالمللی روزنامهنگاران، آیافجی، نیز روز ۲۱ ژانویه با اعتراض به موج جدید بازداشت روزنامهنگاران در ایران وضعیت آزادی مطبوعاتی در این کشور را «تحملناپذیر» توصیف و تأکید کرد که به بسیج روزنامهنگاران جهان برای همبستگی با روزنامهنگاران ایرانی ادامه خواهد داد.
