جنبشهای بزرگ جهان ، پیروزمندی های خود را پیش از هر امر دیگر ، از درک نقادانه ی تجربه ای کسب می کنند که در تاریخ زنده ی مبارزه اشان ، هر لحظه آن را پشت سر می گذارند .
انتظار بازگشت جنبش دانشجویی ایران به مسیر پاکوفته « اصلاحات » و تکرار پروژه ی شکست خورده ی « دنباله روی از امیدواران به مراجع قدرت » ، نفی مغرضانه و آگاهانه ی تک تک امکانات نویافته ی پیروزی این جنبش در حرکت به سوی خواسته های بر حق آن است .
گسست جنبش دانشجویی از « فلسفه و جنبش سیاسی موسوم به اصلاح طلبی» ، جز محصول درک نقادانه امروز جنبش از همان تجربه ی منتهی به شکست « اصلاحات » چیز دیگری نیست . این گسست ، گشایش دریچه ی امیدی ست که استقلال جنبش دانشجویی از دستگاه قدرت و ایستادن آن بر پاهای آزموده ی خود را نوید می دهد .
آگاهی جنبش از این حقیقت که او عضو پوینده و متکاملی از اندامواره (ارگانیسم ) روبه رشد جامعه ایران بوده و از این رو در ارتباط و هم سرنوشتی ارگانیک با دیگر جنبش های مترقی این جامعه است ،هم اکنون دانشگاه و دانشجویان را از قالب تنگ یک صنف سیاسی معترض به در آورده و آنرا به جنبشی اجتماعی و همبسته ی ناگزیر مبارزات پیگیر کارگران ، زنان ، جوانان و دیگر گروهها و اقشار تحت ستم جامعه تبدیل کرده است . سیاسی گری امروزی جنبش دانشجویی ، به همین سبب می بایست از عضویت اکتیو اجتماعی و دخالتگری پیگیرانه او در هر امر کوچک و بزرگ جامعه ایران نشأت گیرد .
امسال ۱۶ آذر روزی ست که دانشگاه های سراسر کشور رو به جامعه ایستاده و تداوم مبارزه اشان برای دستیابی به جامعه ای آزاد و برابر برای همه گان را به یکایک مردم اعلام می کنند . تجربه ی کنونی جنبش دانشجویی ، در کنار تجربه ی مبارزات سرسختانه ی طبقه ی کارگر و جنبش آزادی خواهانه ی زنان ایران ، محصول آگاهی این جنبشها از این حقیقت است که « دست یابی به مطالبات بر حق مردم تنها به نیروی اتحاد مردمی و بریدن قاطعانه از هرگونه دخالت از بالا و یا از خارج ممکن است » .
با در نظر گرفتن چنین حقایقی ست که امروز جنبش دانشجویی اعلام می کند که خواسته های خود را نه از طریق متوسل شدن به درگاه مراجع قدرت داخلی و خارجی ، بلکه با اصرار قاطعانه دانشجویان بر اتکا به نیرو و اراده ی آگاهانه ی خود مردم ایران به شرح زیر دنبال می کند :
۱ – جنبش دانشجویی به زندگی در جامعه ای امید دارد که در آن فرد فرد انسانها از آزادی های سیاسی – اجتماعی خود ( به عنوان حق طبیعی افراد بشر ) بهره مند بوده و در آن از تمامی امکانات و ثروتهای جامعه به طور برابر برخوردار باشند . تنها در چنین جامعه ای ست که امکان اعتلای استعدادهای نهان جامعه فراهم می آید . جنبش بر این باور است که دست یافتن به چنین جامعه ای جز از طریق اتحاد مستحکم آن با دیگر جنبشهای روبه جلوی جامعه به ویژه جنبش طبقه کارگر و جنبش زنان غیر ممکن است . با در نظر قرار دادن این افق متعالی ست که دیگر خواسته های دانشجویان به صورت لوازم و شروط اولیه رسیدن به چنین جامعه ای ، در ادامه مطرح می شود .
۲ – جنبش خواستار حذف فضای شبه نظامی دانشگاه ها – به همراه تمامی علایم و عواقب آن از قبیل احکام انضباطی سنگین و پوشش اجباری دختران دانشجو ( به عنوان نمونه ای از تبعیض و تفکیک جنسی ) ، اخراج اساتید ، طرح ستاره دار کردن دانشجویان ، ثبت نام مشروط دانشجویان تحصیلات تکمیلی ، تفکیک جنسی سرویس ها و بوفه های دانشکده ها – در تمام دانشگاه های کشوربوده و ضمنا ً به جد خواستار محاکمه ی عاملان قتل دانشجوی سبزواری می باشد.
۳ – آزادی فعالیت تشکلها و نشریات مستقل دانشجویی ، مصون از هر گونه تیغ سانسور – را حق گذشت ناپذیر دانشجویان دانسته و در مسیر تحقق این خواسته پیگیرانه تلاش خواهد کرد .
۴ – با توجه به عملکرد ضعیف وزارت علوم ، خواستار برکناری فوری وزیر علوم و رؤسای انتصابی دانشگاه ها می باشد .
۵ – با پافشاری بر حق بدیهی آزادی بیان ، خواستار لغو تمامی احکام قضایی مربوط با فعالین سیاسی کشور و آزادی زندانیان سیاسی – به ویژه دکتر زرافشان وکیل پرونده ی قتلهای زنجیره ای – می باشد .
۶ – از کوچکترین مطالبات و مبارزات طبقه ی کارگر ایران قویا ً دفاع کرده و خود را متحد استراتژیک جنبش کارگری ایران می داند و از آزادی تشکیل سندیکا و تشکلهای آزاد و مستقل کارگری و نیز حق اعتصاب کارگران قاطعانه حمایت می کند . خواستار لغو اصلاحیه ی قانون کار بوده و ضمنا ً پیگیرانه خواهان آزادی آقای منصور اسانلو – رئیس هیأت مدیره ی سندیکای اتوبوس رانی تهران – و باز گرداندن ایشان و همکاران شان به محیط کار می باشد .
۷– قویا ً‌خواستار برابری مطلق زنان و مردان در عرصه ی حقوقی ، سیاسی و اجتماعی و رفع هرگونه تبعیض جنسی بر علیه زنان می باشد .
۸ – جنبش با هر گونه دخالت خارجی – اعم از اشکال نظامی یا الگوی فرساینده ی تحریمهای سیاسی و اقتصادی – در سرنوشت مردم ایران به جد مخالف بوده و اعلام می کند که نتایج چنین اقداماتی تنها فلاکت و سیه روزی هرچه بیشتر مردم این کشور را به همراه خواهد داشت . این سیه روزی با فراهم شدن شرایط برای سربرآوردن خطرناک ترین نیروهای تبهکار جامعه با قوت هر چه تمام تر بازتولید خواهد شد .
دانشگاه امروز سنگری برای پاسداری از حقوق و آزادی های مردم ایران است . بقای این سنگر و گسترش دامنه ی فتوحات آن تنها در پرتو اتحاد جنبشهای بر آمده از بطن همین « مردم » ممکن خواهد بود . به همین سبب جنبش دانشجویی نیروهای مترقی بالقوه و بالفعل موجود در جامعه را به اتحاد با یکدیگر برای رسیدن به خواسته ها و مطالبات همسویه اشان فرا می خواند .
در همین راستا ، در تاریخ چهار شنبه ، ۱۵ آذر از ساعت ۱۲ ظهر ، تجمع بزرگ دانشجویان تهران در مقابل دانشکده ی فنی دانشگاه تهران برگزار می شود . همه ی دانشجویان و آزادی خواهان جامعه را به شرکت در این تجمع فرا می خوانیم .
